No Balls, No Glory: John Legend / Q-tip

Urban artiesten vastleggen op polaroid is niet zo simpel als u zou denken. Elisabeth Ouni is geen journalist, geen fotograaf en ook geen groupie. Beweging en een polaroidcamera zijn geen goede vrienden, de artiesten moeten dus poseren voor haar lens. Deel 8: At the end of it all it is Q

John Legend - 8 maart, AB Brussel

Zoveel sterren aan de hemel, zo weinig die je kunt raken. Ik verkies de aarde, om de voetjes op de grond te houden.

Hoe word je een ster? Hangt het af van het aantal schreeuwende fans aan je deur? Hangt het af van het aantal platen dat je verkoopt? De teksten die je schrijft? Ik vraag me af wanneer het ster-zijn naar je hoofd stijgt. Als je iedere dag de hemel in geprezen wordt voor je talent en de sky wel degelijk the limit wordt, word je dan high van het sterrendom? Tast het je persoonlijkheid aan? Ik vraag het me af.

Hier ben ik weer, in de Ancienne Belgique met mijn oude vertrouwde polaroid. John Legend is in Brussel om zijn Evolver Tour te promoten.

Wanneer ik de zaal binnenwandel is de front row al volledig ingenomen. Ik ben alleen, zonder mijn partner in crime Jules. Het voelt al niet goed van bij het begin. Maar positief blijven is de boodschap, dus ik zet mezelf aan het werk.

Ik benader een jong koppel vooraan, leg het polaroidproject uit en vraag of ik naast hen een plaatsje mag innemen. Ze geven me de 'Jij bent compleet geschift'-standaardblik, maar zijn zo vriendelijk om wat op te schuiven. Nu, het kan natuurlijk ook zijn dat mijn gigantische (toch naar digitale normen) camera hun schrik aanjaagt. God zal het weten.

Een scherm daalt naar beneden. Ik zie zwart-witbeelden van Legend in de boksring. Het scherm gaat langzaam weer naar boven, en daar staat hij: Honey Voice in levenden lijve...

Ouni

Lees het vervolg en het verhaal over Q-tip op ouni.be/blog

undefined

undefined

De blog van Elisabeth OuniThe Official John Legend SiteMySpace: Q-tip