Noel Gallagher: 'Ik heb mijn groep niet nodig'

De nieuwe, tweede soloplaat van Noel Gallagher heet ‘Chasing Yesterday’, een titel waar een zekere weemoed van uitgaat. Alleen: de titel komt uit een songtekst, en de volledige regel luidt: ‘Let’s stop chasing yesterday.’ Inderdaad: dat is net het tegenovergestelde. Noel is iemand die wil dat het vooruitgaat en zich liever niet wentelt in dingen die tot het verleden behoren.

We hebben afgesproken in de kantoren van Ignition, de Londense managementfirma waar – zo leren ons de edelmetalen platen aan de muur – vroeger ook Oasis gelegerd was. Deze namiddag repeteert Noel om de hoek voor de tour die hem op 22 maart naar de Brusselse AB brengt.

Noel Gallagher «Het begint stilaan in z’n plooi te vallen. De eerste paar weken waren een gevecht, maar dat is het eigenlijk altijd. Mijn groep speelt niet mee op de platen, zie je, en de gitarist speelt anders dan ik, de bassist ook, de toetsenman… Live spelen is ook iets totaal anders dan ‘de plaat zo goed mogelijk proberen na te spelen’. Als je live gaat spelen, moet je de songs eerst helemaal uitkleden, ontleden, en uitmaken wat de essentie ervan is. En vandaar vertrek je helemaal opnieuw, bouw je de zaak terug op.

»Sommige songs blijken gewoon niet geschikt voor het podium. ‘The Girl With X-Ray Eyes’ van de nieuwe plaat hebben we na twee, drie pogingen bijvoorbeeld gewoon laten vallen.»

HUMO Mijn favoriet.

Gallagher «Sorry ’bout that.»

HUMO Waarom speelt je groep eigenlijk niet mee op de platen?

Gallagher «Omdat ik ze niet nodig heb. Ik kan zelf gitaar spelen en bassen, en de toetsen neem ik ook wel voor mijn rekening. Waarom zou ik er dan in godsnaam een groep bijhalen? Ik heb twintig jaar in een groep gezeten, been there.»

HUMO Speel je ook sax?

Gallagher «Nog niet. Ik zou er wel één willen kopen, gewoon om in huis te hebben. They look fucking cool, don’t they? Maar volgens mij zijn die dingen duur, moet ik eens checken. Zouden ze trouwens ook relic saxen verkopen? Ken je dat, relic gitaren? Dat zijn nieuwe gitaren die ze bewerken, zodat ze er niet nieuw meer uitzien. Dan koop je zogezegd een nieuwe vintage gitaar, die veel duurder is dan de versie zonder krassen. Stel je voor dat je meer zou betalen voor een auto met blutsen dan voor één die er splinternieuw uitziet: waanzin, toch? Nu, een paar krassen kan ik wel hebben, zolang de gitaar goed klinkt tenminste, maar ze hoeft er niet uit te zien alsof iemand er met een vlammenwerper op tekeer gegaan is.»

undefined

'Tuurlijk heb ik Liam geknuffeld toen City kampioen speelde. Hij is mijn broer. En we waren kampioen!'

HUMO Vindt je groep de plaat goed?

Gallagher «They have to.»

HUMO Hoe krijgen ze de muziek voor het eerst te horen? Ga je er samen voor zitten? Stuur je ze op?

Gallagher «Ik stuur ze de muziek, máánden voor onze eerste repetitie, zodat niemand een excuus heeft. En ik denk dat iedereen de plaat goed vindt, want ze zijn allemaal komen opdagen. Ik betaal weliswaar niet slecht, maar als je het echt maar rotzooi vindt, probeer je er volgens mij wel onderuit te muizen. ‘Luister, mijn vrouw is ziek, voor héél lange tijd’ (lacht).»

HUMO Je vraagt je groepsleden nooit om advies?

Gallagher «Tuurlijk wel, tijdens repetities zeker, op tournee ook. Ik kan niet zonder hun advies, ik ben slechts één element in een vijfkoppige groep. Maar als ik in de studio zit, heb ik niemand nodig. Mijn drummer drumt wel op de plaat, en zijn identieke tweelingbroer is mijn vaste technicus. Met ons drieën hebben we de plaat gemaakt. Ik luister naar wat ze te zeggen hebben, waardeer hun mening – ze zitten trouwens meestal op dezelfde golflengte – maar als ik van mijn gelijk overtuigd ben, kunnen ze tweelingsgewijs gezamenlijk op hun kop gaan staan.»

Vakantie met Bono

HUMO De laatste keer dat ik je sprak, was in 2011 bij de release van je eerste soloplaat. Toen mocht je van mij kiezen tussen het winnen van de Champions League en de Engelse Premier League. Je koos voor de Premier League, en die heeft Manchester City intussen twee keer gewonnen. Dat was van 1968 geleden.

Gallagher «Die eerste titel zal ik nooit vergeten. In de laatste match! En wát een match. We moesten winnen om kampioen te worden, maar bij het begin van de extra tijd stonden we 2-1 achter. Veel supporters waren al naar huis aan het gaan, tranen in de ogen – wéér net niet. Maar dan in de 92ste minuut: 2-2, Edin Dzeko. En met vier van de vijf minuten extra time verlopen, het onmogelijke: 3-2, Sergio Agüero. Kampioen! Ik heb geweend als een kind, man. Ik was in Chili op tournee. De match gekeken in een pub, en ’s avonds een concert gespeeld. Emotioneler heb ik nooit op een podium gestaan. Bij de tweede titel, vorig jaar, was ik in het stadion. Toen heb ik niet gehuild. 2-0 tegen West Ham: makkie. Na de match heb ik van Vincent Kompany de kapiteinsband gekregen.»

HUMO Wat had je gedaan als je tijdens die eerste titelmatch op het podium had gestaan?

Gallagher «Dan had ik iemand aan de zijkant van het podium mij met gebarentaal op de hoogte laten houden, ongetwijfeld. Het zou een zeer vreemd concert zijn geweest, met diepe dalen en héél uitbundige bisnummers (lacht). Nee, door het uurverschil heb ik die wedstrijd ’s ochtends gezien, iemand had speciaal voor mij zijn pub geopend. Met vier waren we, drie City-fans en één Liverpool-fan, die Manchester United zo hard haat dat hij bijna even blij was als wij dat City de titel won.»

HUMO Je was vorig jaar samen met Vincent Kompany op Rock Werchter. Jullie zijn vrienden?

Gallagher «Ja. Vincent is a cool guy. Voetjes op de grond, maar de air van een aanvoerder. Geweldige voetballer, and a huge fucking man: als hij boven op mij valt, ben ik er geweest. En hij houdt van muziek.»

HUMO Je zei vier jaar geleden ook: ‘Iedereen kan de Champions League winnen, zelfs ploegen als Porto en Steaua Boekarest’. Het blijkt bij nader inzien toch niet zo gemakkelijk te zijn. City geraakte tot dusver zelfs niet voorbij de eerste ronde.

Gallagher «Dit jaar wel! En zolang je meedoet, maak je kans om te winnen. Alleen: nadat we door de groepsfase waren gesukkeld, hoopten we op een goeie loting. Monaco, Basel, zoiets. Maar nee: fucking Barcelona. Als we echt heel goed spelen en thuis een goed resultaat halen – niet verliezen – maken we een kans. Maar als je me vraagt of ik denk dat het ons zal lukken om Barcelona het scoren te beletten: nee. Messi, Neymar, Suarez: no way, man.»

HUMO Voor Manchester City TV heb je drie jaar geleden Mario Balotelli geïnterviewd.

Gallagher «Ja (lacht).»

HUMO Ook niet zo makkelijk blijkbaar, interviewen?

Gallagher «Tot vijf minuten voor dat interview ging ik ervan uit dat we samen geïnterviewd gingen worden, door een journalist. Maar ineens stopte iemand me een blad met vragen in mijn handen, en net op dat moment wandelt Balotelli binnen. ‘Wat moet ik met die vragen?’ ‘Wel, jij doet het interview.’ Fucking hell. Ik was totaal niet voorbereid.»

HUMO En dan doe jij dat gewoon?

Gallagher «Tuurlijk. Mario is a crazy kid, als ik moeilijk had gedaan, was hij waarschijnlijk gewoon opgestapt. Ik ben dol op Balotelli, een geweldig lieve gast, en wat een figuur. Ik was de ochtend van dat interview naar de training van Manchester City gaan kijken, waar Balotelli te laat arriveerde. Manager Roberto Mancini was in alle staten. Wat bleek toen ik ’s anderendaags de roddelbladen zag: Mario had de dag voordien tot vijf uur ’s ochtends in Liverpool in een stripclub gezeten. Gotta love the guy.»

HUMO Ook nu hij voor Liverpool speelt?

Gallagher «Ja. Hij is nooit één van ons geweest, Mario speelt enkel voor zichzelf.»

HUMO Je oudste zoon is zeven, heeft hij al een ploeg gekozen?

Gallagher «Hij heeft niet te kiezen. Nee, hij heeft er voorlopig niet buitengewoon veel interesse voor. Hij kijkt weleens mee als ik aan het kijken ben, en ik heb ’m twee keer meegenomen naar het stadion. Na tien minuten was hij al op zijn iPad bezig.»

HUMO Hij mocht zijn iPad meenemen naar de match?

Gallagher «Tuurlijk man, anders begint hij mij lastig te vallen, en ik wil voetbal kijken. Je gaat pas echt voor een ploeg supporteren als je naar het middelbaar gaat, weet ik uit ervaring. Je supportert voor de ploeg waar je vriendjes voor supporteren, of net niet. Ach, voor mij mag hij voor iedereen supporteren, op twee ploegen na: Man United en Tottenham.»

HUMO Waarom niet Tottenham?

Gallagher «I fucking hate Tottenham. Won’t have it.»

HUMO Welke muziek hoort je zoon graag?

Gallagher «U2.»

HUMO In 2015?

Gallagher «Fucking loves U2. We zijn goed bevriend met Bono en zijn vrouw en kinderen, gaan regelmatig samen op vakantie. Afgelopen zomer zijn we naar het zuiden van Frankrijk geweest, huis gehuurd in de Provence, en Bono heeft de hele tijd de laatste U2-plaat zitten spelen, die toen nog moest uitkomen. Mijn zoontje was er zot van. Nu hebben we hem voor in de auto op weg naar school ‘The Best Of U2’ gekocht. ‘New Year’s Day’, ‘Sunday Bloody Sunday’, ‘Desire’, noem maar op: hij krijgt er niet genoeg van. Kent alle teksten vanbuiten. Ik had gehoopt dat hij ook zo veel van mijn muziek zou houden, maar nee. Nu, ik ben zijn vader, dat ligt waarschijnlijk wat anders, terwijl Bono, dat blijft voor hem toch een beetje een rockgod, hoe close we ook zijn. Ha, die kerel met zijn coole gele bril, you know.»

HUMO Draagt hij die gele bril altijd?

Gallagher «Tuurlijk, hij moet nu eenmaal een bril dragen, en die is toevallig geel. Hij heeft er mijn zoontje één cadeau gedaan, daar loopt hij nu regelmatig mee door het huis. Mini-Bono (lacht).»

HUMO Over cadeaus gesproken. Paul Weller heeft me ooit verteld dat hij jou eens een zelf ontworpen kerstkaart heeft gestuurd. Toen ik ’m vroeg wat hij van jou had gekregen, zei hij: ‘Fuck all, helemaal niets’.

Gallagher (lacht) «Klopt, ja. Ik heb die kaart nog steeds. ’t Is niet echt een kerstkaart. Meer een kleine poster, (wijst naar een A4-promo van Oasis aan de muur) dat formaat ongeveer. Een collage van allemaal stukken van Beatles-hoezen. Ik vermoed dat hij flink stoned was toen hij het heeft gemaakt. Wel mooi hoor, ik heb het in mijn werkkamer aan de muur gehangen. Ik hoop dat het, als hij sterft, een smak geld waard is (lacht). Ik ben twee weken geleden nog bij hem in de studio geweest, ik speel mee op zijn nieuwe plaat. Héél goeie plaat.»

Lelijke gitaar

HUMO Jouw nieuwe plaat mag er ook wezen. Er staan songs op ‘Chasing Yesterday’ die sterk afwijken van eender wat je ooit geschreven hebt. Is de manier waarop je schrijft ook veranderd?

Gallagher «Nee, maar omdat ik niet meer aan een rockgroep vasthang, sta ik open voor veel meer stijlen. Een beetje jazz, dance, saxofoon godbetert… Ik heb dat altijd goed gevonden, alleen kon ik er in Oasis niks mee. Stel je voor dat ik met een saxofoon was afgekomen, nee, dat zou ik mezelf nooit hebben aangedaan. Maar de manier waarop ik schrijf is nog altijd dezelfde: ik heb geen studio of muziekkamer, ik speel gewoon elke dag gitaar. In de woonkamer, just fucking around. En helemaal volgens de school van Keith Richards en Neil Young wacht ik tot er iets uit de lucht komt gevallen. Er vloeit een rivier aan songs in de lucht, en jij moet ze zien te vangen. En als ik niet elke dag gitaar speel, vangt iemand anders die geweldige song. Iemand vroeg me gisteren waarom ik het nog altijd doe. Wel, omdat ik nog elke dag het gevoel heb dat ik de beste song aller tijden ga schrijven. ’t Is een bescheiden verslaving. Gisteren heb ik de gitaar die ik thuis heb staan meegenomen naar de repetitie, en vandaag had ik voor het eerst in – wat zal het zijn? – twintig jaar geen gitaar in huis. Vanmorgen had ik een uurtje niets te doen, en normaal zou ik dan gitaar spelen, nu wist ik met mezelf geen blijf. Kopje thee gezet, wat tegen het aanrecht geleund, de vrouw op de zenuwen gewerkt… Ik moet zeggen: die discipline van elke dag spelen, heeft me geen windeieren gelegd. Ik ken ook geen andere methode, ik kan niet schrijven op commando. Ik zat dus onlangs met Paul Weller in die studio, en hij probeert het elke keer: ‘Komaan, laten we een song schrijven!’ Kan ik niet. Gewoon wat zitten spelen zonder nadenken, zonder druk, eventueel voor de tv met het geluid af: dan kom ik met mijn beste stuff. Eerder deze week nog, drie akkoorden die ik misschien al wel duizend keer in die volgorde heb gespeeld, maar die mij om de één of andere reden ineens bij mijn nekvel grepen. En dat zet een kettingreactie in gang: een riff, een melodie… Waar ik dan weken mee rondloop. Maar vanaf dat eerste moment van ‘Aha, wat is dit?’ schrijft de song zichzelf, basically.»

HUMO Wanneer komt de tekst?

Gallagher «Als ik voor de microfoon sta. Een titel heb ik meestal wel, die pik ik uit een lijst die ik bijhou in mijn iPhone. De song waaraan ik nu aan het werken ben, heet bijvoorbeeld ‘Death in the Water’. Gewoon random uit mijn iPhone geplukt, want een tekst is er nog niet.»

HUMO ‘Dood’ is een woord dat de laatste jaren veel opduikt in je teksten en titels: ‘The Death of You and Me’, ‘The Dying of the Light’, ‘Death in the Water’…

Gallagher «Hm, ja, maar die songs gaan niet allemaal over de dood, hè.»

HUMO Dat is wat Bruce Springsteen ook altijd zegt: dat niet al zijn songs over auto’s gaan.

Gallagher (lacht hard) «Nee, ‘The Death of You and Me’ gaat wel over de dood van… iets. Een droom misschien. Waar ‘Death in the Water’ over gaat, weet ik dus nog niet, en ‘The Dying of the Light’ komt uiteraard van dat gedicht van Dylan Thomas: ‘Rage, rage against the dying of the light’. De song gaat over een bepaalde leeftijd bereiken en beseffen dat je niet langer de dingen kunt doen die je vroeger deed. Maar dat is oké, ik klaag daar niet over, ik stel het alleen maar vast.»

HUMO Desalniettemin gaat er een zekere melancholie van uit. De plaat heet ook ‘Chasing Yesterday’.

Gallagher «Als je de titel uit zijn context bekijkt, komt hij inderdaad behoorlijk nostalgisch of melancholish over, maar hij komt uit een tekst, en de volledige regel is: ‘Let’s stop chasing yesterday’. Dat is net het tegenovergestelde. Dat gezegd zijnde: als je ouder wordt, heb je meer om op terug te kijken dan om op vooruit te blikken. That’s life. En ik zou je kunnen vertellen wat de plaat voor mij betekent, maar dat doe ik liever niet, omdat ik het als tiener ook altijd heel vervelend vond als mijn helden hun platen begonnen uit te leggen. The Beatles, The Jam, The Smiths… die songs gingen allemaal over mij. Als je begrijpt wat ik bedoel.»

HUMO Is de song ‘You Know We Can’t Go Back’ jouw manier om komaf te maken met de Oasis-reüniegeruchten? Nu zou het de komende tien jaar wel heel onnozel zijn om terug samen te komen.

Gallagher «Misschien. De song gaat over iets totaal anders, maar onbewust… ja, misschien wel.»

HUMO Zie je Liam eigenlijk als je naar Manchester City gaat kijken?

Gallagher «Ja, we hebben een abonnement in hetzelfde vak. En Andy (Bell, ex-gitarist van Oasis en heden in dienst bij Liam in Beady Eye, red.) heb ik gisteravond nog gezien. Ik was op restaurant en aan een tafeltje verderop zat Andy met zijn vrouw. Even goeiedag gaan zeggen, babbeltje geslagen. Ja hoor, geen probleem, we gaan allemaal heel vriendschappelijk met elkaar om. Liam heb ik vanmorgen nog aan de sms gehad.»

HUMO Hebben jullie elkaar geknuffeld toen City zijn tweede titel won?

Gallagher «Ja man, uiteraard. We zijn broers, weet je wel. En we waren kampioen! Nee, alles is oké, niks aan de hand. Geloof niet wat je in de roddelbladen leest, da’s gewoon Liam die links en rechts wat olie op het vuur gooit, just for fun. Alleen: een reünie of een concert van Oasis is vandaag totaal niet aan de orde. Wat niet betekent dat het over pakweg vijf of tien jaar niet bespreekbaar zou kunnen zijn, maar op dit moment ben ik dolgelukkig met wat ik aan het doen ben. En zo lang dat zo blijft, zal er van Oasis geen sprake zijn.»

HUMO Johnny Marr speelt mee op je nieuwe plaat.

Gallagher «Yes!»

HUMO En onlangs ben je in LA naar verluidt op de lappen geweest met Morrissey.

Gallagher «Klopt, ja, mijn goede vriend Russell Brand en ik.»

HUMO Heeft men je al gecontacteerd om te bemiddelen aangaande een reünie van The Smiths?

Gallagher «Daar zou ik tegen Morrissey nooit of te nooit over durven te beginnen, en volgens mij heb ik het er met Johnny Marr ook nog nooit over gehad. Voor alle duidelijkheid: het zou fantastisch zijn. Als je Morrissey die Smiths-songs ziet brengen, en Johnny die Smiths-songs ziet brengen… Het zou verbluffend zijn om ze dat nog eens samen te zien doen. Maar ik weet niks over de interne verhoudingen binnen The Smiths. En als een reünie tot de mogelijkheden zou behoren, dan was-ie er wellicht al geweest. ’t Zal wel het eeuwige verhaaltje zijn: een clash tussen twee verschillende persoonlijkheden. Wat niet zelden fenomenale muziek oplevert. Waarom zijn Lennon en McCartney gestopt met samenwerken? Lennon was een idealist, McCartney een popster. Morrissey is een idealist, en Johnny wil een rockster zijn. Waarom zijn The Stones nog altijd samen? Omdat ze ondanks hun ruzies dezelfde idealen hebben. Waarom heeft The Who het zo lang volgehouden? Omdat Pete Townshend de lakens uitdeelde en de rest zich daarbij had neer te leggen.»

HUMO Ik had nooit gedacht dat The Stone Roses nog zouden samenkomen.

Gallagher «Ik ook niet. Ik heb ze vijf keer gezien tijdens die reünietour, we hebben een aantal festivals met ze gespeeld. En helemaal naar de verwachtingen was het drie keer schabouwelijk, maar die andere twee keer: fuckin’ amazing.»

HUMO Jij zit niet langer in een groep met sterke persoonlijkheden.

Gallagher «’t Is te zeggen: als die persoonlijkheden niet doen wat ik zeg, mogen ze ophoepelen, dan zoek ik wel iemand anders. Lang genoeg in een groep met persoonlijkheden gezeten.»

undefined

'Een song schrijven voor Bono? Hij kan inderdaad wel wat hulp gebruiken de laatste jaren'

HUMO Je bent frontman nu.

Gallagher «So they say. Als jonge kerel wilde ik twee dingen: in een groepje zitten en songschrijver worden. En ik zou nooit uit Oasis zijn gestapt als ik niet alle songs had geschreven. Toen ik ben weggegaan heb ik geen enkel groepslid meegenomen, maar wel het allerbelangrijkste: de songs.

»Ik bén geen frontman, maar ik heb wel songs, en die ga ik op een podium staan zingen. That’s it. Ik ben geen danser, heb geen boodschap, ben geen comedian. Als je naar mijn concerten komt om iets te zien: blijf dan maar beter thuis. Maar als je songs wilt horen, ga je wellicht een heel fijne avond beleven. Ik sus mezelf met de gedachte dat veel grote artiesten en zangers geen frontmannen zijn. Paul Weller is geen frontman. Neil Young ook niet. Mick Jagger wel. Bono ook. En frontmannen moeten zich schikken in hun rol en frontman blijven. Niet ook nog iets anders willen zijn. Als ik Bono een gitaar zie vastpakken… (trekt zijn hoofd weg tussen zijn schouders). Mick Jagger: net hetzelfde.»

HUMO Het is bovendien bijna altijd een lelijke gitaar.

Gallagher (enthousiast) «Inderdaad! You’re fucking right, you are. Een groene gitaar, of zo’n lelijke akoestische Ovation. Hoe doen ze het toch? Ik zeg het je: frontmannen moeten zingen, punt aan de lijn.»

HUMO Waarom heb je nog nooit een song geschreven voor Bono?

Gallagher «Hij kan inderdaad wel wat hulp gebruiken de laatste jaren, haha. Nee, ik zou er wel voor openstaan hoor, want ik vind ’m één van de grootste zangers aller tijden. Laat me je een erg persoonlijke anekdote vertellen. Ik heb je gezegd dat we afgelopen zomer samen met Bono en zijn gezin op vakantie zijn geweest in de Provence. Op een middag waren we met z’n allen op restaurant geweest, a long boozy lunch, ’s middags al beginnen te drinken, je kent dat wel. Op de terugweg kwamen we langs een kapel die was ontworpen en gebouwd door Matisse, de Franse schilder. Bono wist dat allemaal. We stopten, maar het kapelletje bleek gesloten te zijn. Als je denkt dat dat Bono tegenhoudt, ken je hem niet. Hij gaan aankloppen, komt een non opendoen, en zowaar, we mochten binnen. Práchtige kapel, echt indrukwekkend, alles van de hand van Matisse, tot en met de stoelen toe. We zitten daar wat, en ik, nochtans geen religieus mens, ben diep onder de indruk. En dan vraagt Bono aan de non, die er aan de zijkant wat op heeft staan toekijken, of hij mag zingen. Ik denk dat ze hem herkend had, al liet ze het niet merken, maar het mocht. Waarop Bono vooraan gaat staan en ‘Amazing Grace’ inzet. Zonder begeleiding, a capella. Eén van de mooiste dingen die ik ooit gehoord heb. Mijn vrouw begon te wenen! Now that’s a singer. Die moeten van gitaren afblijven (lacht).»

HUMO Geef je eerlijk je mening als Bono je vraagt wat je van de laatste U2-plaat vindt?

Gallagher «Daar staat hij op. De manier waarop die plaat is uitgebracht, heeft veel mensen ervan weerhouden om er effectief naar te luisteren. In alle eerlijkheid: ik vind het één van hun betere platen. De song ‘Every Breaking Wave’: van het beste wat ze ooit geschreven hebben. Kijk, eens je een plaat als ‘The Joshua Tree’ of ‘Achtung Baby’ hebt gemaakt, weet je dat je voortaan alleen nog maar kunt proberen om iets te schrijven wat daarbij in de buurt komt. Ze hebben die laatste plaat in Londen opgenomen, en regelmatig kreeg ik een telefoontje: ‘Wat doe je vanavond?’ Vaak langsgeweest. ‘Wat vind je van deze mix?’ ‘En hiervan?’ En dan geef je je mening, en als de plaat uitkomt, merk je dat ze er totaal geen rekening mee gehouden hebben (lacht).

»(kijkt op zijn horloge) Nog één vraag? Mijn groep zit te wachten, ik moet gaan repeteren.»

HUMO Heeft je goede vriend Russell Brand je gevraagd wat je vond van zijn acteerprestatie in ‘Get Him to the Greek’?

Gallagher «Hoe verschrikkelijk was dat, zeg. Echt vreselijk. Met open mond heb ik ernaar zitten kijken. En weet je wat het ergste is: hij stond erop dat ik er samen met hem voor naar de bioscoop ging. Zaten we daar naast elkaar, met een zak popcorn, en ik die elke minuut iets dieper wegzakte in mijn zetel. Ik dacht dat mijn lichaamstaal wel voor zich sprak, maar toen we buitenkwamen vroeg hij met een gezicht vol verwachting: ‘En, wat vond je?’ Ik heb gezegd: ‘Als acteur ben je de beste komiek die er is.’ Vond hij nog leuk ook.»

Bekijk en beluister 'Ballad Of The Mighty I'