Nog maar vierentwintig uur te leven? Dr. De Zeulder weet raad

Ha, die decembermaand! De jaaroverzichten, de slieren ledlampjes in de natte duisternis, de ingeduffelde daklozen die als in een kerstfilm voorbij volle restaurants manken! Maar vooral: die lisjtjes! Wat zouden wij zijn zonder die lijstjes?

'Vraag Nathalie Meskens om de palliatieve pomp wat hoger te zetten'

Dr. Koen De Zeulder «De gemiddelde mens verliest zijn verstand als hij een lijstje moet invullen. Op de televisie loopt een programma met als insteek: wat zou je doen als je nog maar vierentwintig uur te leven had? Dat wordt heel persoonlijk ingevuld: schransen in ’t Fornuis, een laatste wandeling met de hond, mijn zus duidelijk maken dat ik haar altijd een arrogante trut heb gevonden, enzovoort. Maar iedereen zet bovenaan op zijn lijstje: ik wil dat laatste etmaal doorbrengen met Nathalie Meskens! Vreemd, toch? Als dat met grensoverschrijdende plannen was, zou ik het misschien nog begrijpen, want ik besef dat smaken verschillen. Zeker in het aanschijn van de dood.»

HUMO Wat zou u doen als u nog maar vierentwintig uur te leven had?

De Zeulder «Aan de verpleegster vragen of ze de palliatieve pomp een paar standjes hoger wil zetten. Of aan Nathalie Meskens, als dat mens er per se bij moet zijn. Lijkt mij realistischer dan die hond of dat restaurant.»

HUMO Leiden lijstjes tot verstands-verbijstering?

De Zeulder «Ons brein is niet gemaakt voor lijstjes. Vorige week werd in Wilrijk een bejaarde vrouw in de benen geschoten. Ze was de grootmoeder van de schutter, die had opgelijst voor wie hij kerstcadeaus moest kopen én welke leden van een concurrerend drugskartel een lesje moesten krijgen. Een vergissing is gauw gebeurd, zeker na een paar bollen en de nodige joints.»

HUMO Hoeveel lijstjes kan een mens aan?

De Zeulder «Twee, hoogstens drie. Vergelijk het met aparte simkaarten bij scheefschaatserij. Zelfs met maar twee telefoonnummers loopt dat al snel fout: je mama belt, en voor ze iets kan zeggen laat je het woord beffen vallen. Zo ontstaan drama’s. Je moet iets kopen voor een 14-jarig nichtje, en je geeft haar een cd van Toto. Omdat die naam maar blijft opdoemen in één of ander ellendig lijstjesprogramma. Dat kind weet niet eens wat een cd is, laat staan Toto. En als ze vijf nummers van die sukkels kan beluisteren zonder daar anorexia aan over te houden, mogen we van een medisch mirakel spreken.»

HUMO Maakt u zelf weleens lijstjes?

De Zeulder «Nee hoor. En al helemaal niet voor geschenken. Mijn familieleden krijgen elk jaar een doosje slaappillen en wat kalmeermiddelen die je normaal enkel op voorschrift kunt krijgen. Vroeg of laat komen die van pas. Zelfs bij jonge mensen, want zo’n 14-jarig meisje dat een cd van Toto krijgt, kan zich aanstellen als een complete dynastie van dramaqueens die teruggaat tot de 13de eeuw. Dan helpt het als mama kan zeggen: ‘Pak maar gauw zo’n valiumpje dat je van oom Koen hebt gekregen.’ Of neem het geval van de eerder vermelde grootmoeder. Dat mens zal vast blij zijn met de oprechte excuses van haar kleinzoon. Maar een stevige slaappil zet meer zoden aan de dijk, als ze daar met stalen pinnen in haar onderbenen ligt te genezen in een revalidatiecentrum waar om het kwartier iemand krijsend ontwaakt uit een nachtmerrie.»

HUMO Is een eindejaarslijstje geen mooie manier om terug te blikken op wat voorbij is?

De Zeulder «Die lijstjes zijn voor losers. Je zal maar Man Van Het Jaar worden, of Ondernemer, of Politicus, of Beste Zangeres! Dan weet je: in 2017 betekende ik nog iets, maar dat ligt over luttele dagen achter ons. De Artsenkrant organiseert trouwens een peiling voor ‘De specialist van het jaar’. Ik zal die eretitel vriendelijk afwijzen. Tenzij er een geldprijs aan is verbonden.»