Nu bitcoin opnieuw de hoogte inschiet: op naar de mythische grens van 100.000 dollar?

Cryptomunt bitcoin is voor de eerste keer in maanden weer door de grens van 50.000 dollar (42.700 euro) gebroken. Op het moment van schrijven betaal je voor 1 bitcoin precies 43.293,45 euro. De koers nam in mei een flinke duik, maar heeft zich nu verrassend snel hersteld. Ook andere cryptomunten zijn weer fors meer waard.

Dat de cryptomarkt volatiel is, is een understatement. In april kon bitcoin nog een recordwaarde van 65.000 dollar (55.500 euro) optekenen. Slechts een paar weken later duikelden de koersen van alle cryptomunten alweer omlaag. Bitcoin was toen ineens nog maar 30.000 dollar (25.000 euro) waard, nadat China strenge maatregelen nam tegen de munten. Daarnaast zorgde ook Elon Musk voor flinke koersschommelingen door eerst wél bitcoin als betaalmiddel voor Tesla's te aanvaarden, en daarna weer niet. Musk stelde zich toen hardop vragen bij het energieverslindende minen van cryptomunten.

De laatste paar maanden tonen de cryptomarkten aanhoudend herstel. Bitcoin is sinds juni alweer 70 procent in waarde gestegen. Een duidelijk aanwijsbare reden voor de plotse stijging is er niet, maar wellicht speelt mee dat steeds meer bedrijven en organisaties gebruikmaken of gebruik willen maken van cryptomunten. Zo maakte betaalgigant Paypal onlangs bekend dat het voortaan ook klanten in het Verenigd Koninkrijk de mogelijkheid biedt om met digitale munten te kopen of te verkopen. Dat kon al in de VS, maar wordt nu voor het eerst uitgebreid naar een ander land.

De opleving van de cryptomarkt versterkt bij sommige investeerders het geloof in de voorspelling dat bitcoin binnen afzienbare tijd meer dan 100.000 dollar waard kan worden. Bitcoin is immers een eindig goed, met een maximum te minen hoeveelheid van 21 miljoen munten. Daardoor zal er uiteindelijk schaarste optreden, waardoor de munt steeds meer waard wordt, voorspellen de believers. De cryptomarkt zal echter wel volatiel blijven, door het grote aantal speculerende beleggers en het gebrek aan centrale regulering.