'Off the Record' (seizoen 2): Mooi plaatje!
Is er íéts leukers dan oeverloos palaveren over je platenkast? Misschien wel: luisteren naar mensen die ook daadwerkelijk iets te zéggen hebben over die van hen. In het nieuwe seizoen van ‘Off the Record’, het vinylofielenprogramma van Canvas, mag Daan de spits afbijten – nadien volgen onder meer Baloji, An Pierlé en Ruben Block – met een selectie die gaat van ABBA over Randy Newman tot Bob Dylan.
'Ik haat achtergrondmuziek: het is alles of niks.' Daan
HUMO Eerst en vooral: hoe heilig is je platenkast en uit hoeveel stuks bestaat ze?
Daan «Ze is tamelijk heilig; ik zet zelden cd’s op, en de cd’s die ik toch heb, koop ik meestal óók nog eens op vinyl als ik ze tegenkom. Als grafisch ontwerper ben ik helemaal verslaafd aan hoezen van vinylplaten – niet aan cd-hoezen. Alles in totaal heb ik er zo’n 1.500 à 2.000. (Afwegend) Dat valt nog redelijk mee. Maar ik heb er wel een serieuze kast voor moeten laten bouwen.»
HUMO Slaag jij er nog in om je neer te ploffen en niets te doen behalve naar één plaat luisteren?
Daan «Jawel, dat doe ik soms zelfs met een paar man erbij. Da’s een activiteit! Ik zet zelden achtergrondmuziek op: vanwege beroepsmisvorming, maar ook omdat ik niet van achtergrondmuziek hóú. Niet op restaurant, niet in de supermarkt, nergens. Voor mij is het alles of niks. Ik zei het al: die platen zijn toch tamelijk heilig, dus als ik ze opzet, wil ik er geen seconde van missen. Het is bijna iets spiritueels.»
HUMO Wat is het allermooiste dat je in je verzameling hebt?
Daan «Pff, goeie vraag… Maar ja: kiezen is verliezen. (Denkt na) Op een gegeven moment, midden in de jaren 60, maakten ze van die geglazuurde, glanzend geverniste singletjes: de foto’s die daarop staan – vaak bijgekleurd – zien er fantastisch uit. Daar zit van alles bij – veel Franse muziek, Adamo en zo – en dat zijn zowat de mooiste hebbedingetjes.
»Qua hoezen heb ik er vreemd genoeg nogal veel liggen met zangers die op hun eentje – in de mooie natuur – op het gras zitten. Vraag me niet wat dat over mij zegt, maar zulke hoezen koop ik direct. Dat mag dan nog iets van Sabrina zijn: ik móét het hebben.»
HUMO Dan de moeilijkste vraag: als ik hier een geweer tegen je hoofd zet en ik verplicht je vijf platen te kiezen die je mag houden… Welke zijn dat dan?
Daan (gromt boosaardig) «Hm… ‘Infidels’ van Dylan. Misschien niet zijn evidentste maar toch. ‘Good Old Boys’ van Randy Newman; je kan moeilijk zonder. (Denkt na) Wacht hè, ik wil niet overlappen met het programma… Is je geweer al geladen?»
HUMO Ik ben de kogels er aan het instoppen.
Daan (lacht) «In dat geval: de soundtrack van ‘The Sicilian Clan’ ofte ‘Le clan des siciliens’ van Ennio Morricone, ‘Du jazz dans le ravin’ van Serge Gainsbourg en ‘Broken English’ van Marianne Faithfull. Ik denk dat het voor mij vaak te maken heeft met de leeftijd die de artiesten hebben op het moment dat ze hun albums maken. Als je zelf óók muziek maakt, dan voel je je automatisch aangetrokken tot artiesten van dezelfde leeftijd. Je wilt horen wat zij doen, weten wat zij voelen en zien hoe zij zich proberen uit te drukken. In mijn geval grijp ik nu dus naar muziek die gemaakt is door vroege veertigers, ook al waren de platen van diezelfde artiesten op hun vijfentwintigste misschien wel beter.»
HUMO Het zal wel moeilijk zijn om over dertig jaar op die manier nog muziek te vinden.
Daan (lachje) «Mja… Maar ik wil weleens horen wat Beck zal doen op zijn 65ste.»
