Oliver Twist

Wij zaten niet bepaald te wachten op de zoveelste adaptatie van 'Oliver Twist' , maar als de regisseur Roman Polanski blijkt te heten, verandert dat de zaak enigszins. Over de Holocaust zijn namelijk óók al miljarden films gedraaid, maar met 'The Pianist' maakte Polanski enkele jaren geleden toevallig wel één van de beste films in het genre.

Niettemin blijft 'Oliver Twist' een vreemde keuze: met zo'n klassieker kan je namelijk weinig verkeerd doen, maar je kan er ook bitter weinig aan toevoegen. Dat lijkt ook Polanski's ambitie niet: zijn voornaamste ingreep is dat Fagin, de oude jood die een bende jonge boefjes voor zich laat werken, niet als de ultieme boeman wordt afgeschilderd, maar als iemand die net als iedereen probeert te overleven in een wereld die geen genade kent. Voor een klasbak als Ben Kingsley (bijna onherkenbaar onder zijn laag make-up en spinnenwebachtige haar) is het een dankbare kluif.

undefined

Wat verder opvalt, is de prachtige, op de gravures van Gustave Doré geïnspireerde look van de film: er werd duidelijk niet op een cent gekeken om het Londen van halverwege de negentiende eeuw in al zijn chaos en grauwheid op te roepen. Misschien wel de belangrijkste extra is echter Polanski's eigen geschiedenis: toen zijn ouders in '43 uit het getto werden weggevoerd door de nazi's, moest hij het als tienjarige op zijn eentje zien te redden in Krakow en omgeving, waardoor dit wellicht ook één van zijn meest persoonlijke films is geworden. Kortom: niks mis met 'Oliver Twist', maar nu hij weer de vorm én de budgetten van grote dagen te pakken heeft, zouden we toch graag zien dat Polanski volgende keer zijn hoektanden in iets avontuurlijkers zet.

Extra's *: Een prullerig itempje dat aan - geeuw - het dagboek van hoofdrolspeler Barney Clark is opgehangen, de trailer en verder niente.