Ólöf Arnalds - Innundir skinni

Gelukzaligheid is in ons kraaiennest een schaars goed, maar áls we er dan eens van mogen proeven, kan het plotsniet op. Zo ontvingen we vorige week op dezelfde dag twee platen waarop onze favoriete sprookjesprinses Björk
backing vocals zingt.

Over 'Swanlights' van Antony & The Johnsons
doen we u pas kond als over een maand, bij de release (al kunnen we er niet aan weerstaan u nu al één ding te verklappen: 't is wederom een machtig meesterwerk); vandaag mogen we u al onderhouden over 'Innundir skinni'
van de IJslandse Ólöf Arnalds
, niet te verwarren met de pianospelende Ólafur Arnalds
(haar neef, laat een dienaar van de burgerlijke stand in Reykjavik ons weten).

Een machtig meesterwerk is dat niet geworden, een Fijn Plaatje wél. Temeer daar slotsong 'Surrender'
zonder de Björks cameo zeker niet slechter was geweest.

Stop Arnalds, lid van de livebezetting van múm
, een akoestisch snaarinstrument (gitaar, viool, charango, violofoon) in de handen, en ze tovert er een buitenwereldse melodie uit.

Veel meer dan dat en haar soms aan Joanna Newsom
herinnerende elfenzang ('Vinkonur'
!), afwisselend in het IJslands en het Engels, heeft ze niet nodig om te imponeren.

De mooie opener 'Vinur minn'
is nog druk gearrangeerd, met een ritmesectie, aanzwellende strijkers en een 'Lalala' jubelend koor. Maar de andere songs variëren van minimalistisch tot spartaans: van de gefingerpickte titeltrack tot het circulaire 'Allt í gúddí'
; van het etherisch dreigende 'Svíf birki'
tot het hemelse, Drake
iaanse'Madrid'
; en van 'Crazy Car'
(een duet met Ragnar Kjartansson
) tot 'Surrender'.

'Innundir skinni' is na koud drieëndertig minuten voorbij. Niet erg, want in tegenstelling tot Evi H.
uit A. huldigen wij wél het principe 'liever te kort dan te lang'.

undefined

Ólöf Arnalds speelt op 20 september in de Botanique in Brussel.