'Om stress te vermijden kun je maar beter links noch rechts zijn'
Na een enquête bij ongeveer vijfduizend leden zijn de Socialistische Mutualiteiten tot de bevinding gekomen dat één op de vier Vlamingen last heeft van problematische stress. Dat onderzoek is al meteen tendentieus, want socialisten en andere linkse rakkers hebben doorgaans veel meer stress dan sommige anderen.
undefined
Links zijn werkt enorm op de zenuwen. Je moet goed zijn voor alle medemensen; je moet aan liefdadigheid doen; je moet de gelijkheid en de broederlijkheid hoog in het vaandel hebben staan; je moet maar beter niet te veel verdienen; je moet je niet veel meer dan twee keer per week wassen; je moet met een bakfiets rijden, waarin je vier kinderen misnoegd hebben plaatsgenomen; je moet lieden als Bruno Tobback toffe kerels vinden. Je moet er volop mee instemmen dat mannen en vrouwen gelijk zijn, en wel op zo’n manier dat mannen gerust vrouwen mogen worden en omgekeerd, en dat je derhalve vriendelijk mevrouw zegt tegen een gozer met een pruik op, valse tieten, een spoor van weggewaxte bakkenbaarden op z’n kanis, en in de onderbroek een bloederige brij die een pas verworven vagina dient voor te stellen.
Je moet gekant zijn tegen iedere vorm van discriminatie ten opzichte van om het even wie, al zijn het terroristen, illegale straatschenders of zwarte pieten. Je moet overal rondbazuinen dat het kapitalisme op z’n laatste benen loopt, en je moet ervan overtuigd zijn dat de vakbonden een noodzaak zijn en niet bestaan uit een bende rapalje dat er alleen maar op uit is om – met een rood of blauw sjaaltje rond hun speknek en roepend en tierend in een afschuwelijk dialect – op tv te komen, terwijl op de achtergrond, rondlummelend bij een stel in brand gestoken autobanden, een groep leeggangers elkaar staat op te jutten om er nog een paar stakingsdagen bij te doen, vast van plan om trein- en vliegtuigreizigers en vele anderen extra de duvel aan te doen. Je zou van minder stress krijgen.
'Om stress te vermijden kun je maar beter links noch rechts zijn'
Wil dat zeggen dat rechtse klootzakken minder stress hebbben? Integendeel. Die staan stijf van de stress, omdat ze met hun gedegenereerde verstand de geboortedatum van Hitler maar niet kunnen onthouden; omdat Filip Dewinter hun brieven niet beantwoordt; omdat ze doodsbang zijn voor zwarten, allochtonen en zelfstandig opererende wijven; omdat leden van de Turkse maffia hun knieën weleens zouden kunnen breken; omdat hun vriendinnetjes allemaal om het lelijkst zijn; omdat hun grote voorbeelden, de neonazi’s, het IQ hebben van wat de kat op het tapijt heeft gekotst, en omdat Marine Le Pen een bruine streep in haar gigantische onderbroek heeft.
Om stress te vermijden kun je maar beter links noch rechts zijn. Je kunt maar beter geen enkele overtuiging hebben. Je kunt maar beter nergens naar streven, constructieve ideeën van welke aard ook in de vuilnisbak gooien, en zoveel vertrouwen hebben in politiek, wetenschap en cultuur als Bo Van Spilbeeck in tampons die niet de dikte hebben van een Cubaanse sigaar. Tja, en daarom lig ik, om maar iemand te noemen, continu op m’n luie reet en kom ik praktisch m’n huis niet uit. En als ik al iets doe, is het ofwel vogelen met mijn lief, luisteren naar muziek uit de jaren 60 en 70, de hele wereld vervloeken, al is het op een bijzonder kalme manier, en romannetjes schrijven waar geen levende ziel zit op te wachten, maar die niettemin hier en daar een hart sneller laten kloppen, een flamoes een zekere vochtigheid bezorgen, of een meisje van à peu près 17 jaar laten denken: Herman Brusselmans is mijn enige held!
Waarom zou ik godverdomme ooit nog stress hebben? Ik heb in m’n leven genoeg stress gekend door te moeten kijken naar hoe dieren werden afgeranseld, hoe m’n vader en m’n moeder met moeite de rekeningen betaald kregen, hoe ikzelf kapotging van de angstaanvallen, en hoe alles wat reilde en zeilde op aarde verwerd tot de verzamelde werken van de grootste idioten en debielen die met hun vuile poten door de ene porseleinkast na de andere banjerden.
Die stress is weg en ik geef toe, dat is mede te danken aan pillen die m’n geest verdoven. En aan pillen waar m’n bloeddruk laag van blijft, en aan pillen die m’n aders openhouden, en aan sigaretten, die m’n aders weliswaar weer sluiten, maar die tot de beste vrienden behoren die ik ooit heb gehad. Als één op de vier Vlamingen ten onder gaat aan stress, behoor ik tot de andere drie. Eindelijk een lid van een meerderheid!
