Ondernemers Hanan Challouki (25) en Taha Riani (22): 'In België wordt diversiteit nog te vaak als een probleem gezien'

De Antwerpse ondernemers Hanan Challouki (25) en Taha Riani (22) prijken op Forbes’ prestigieuze 30 Under 30-lijst van jonge vernieuwers om in de gaten te houden. Ze zijn niet alleen beste vrienden, maar ook bekroonde businesspartners, mét een missie.

'In een meeting met blanke managers van middelbare leeftijd voel ik mij de vreemde eend in de bijt. Maar ik zit daar omdat ik het verdiend heb ''

Drie jaar geleden deelden Riani en Challouki nog een kantoortje van 9 vierkante meter, vandaag huizen ze in de Antwerpse Seefhoek, waar in een piekfijn gerenoveerd pand van 240 vierkante meter acht twintigers aan hun MacBooks vlijtig werken aan een diverser Vlaams landschap. Wat begon als een ambitieus studentenproject, groeide uit tot het internationaal gerenommeerde bureau Allyens, gespecialiseerd in ‘inclusieve virale communicatie voor millennials’.

Het Amerikaanse financiële blad Forbes bekroonde Riani en Challouki in de categorie Marketing & Media. Niet onlogisch, want behalve de stad Antwerpen mogen ze ook de Vlaamse overheid, de VRT, Colruyt, BNP Paribas en Brussels Airport tot hun vaste klanten rekenen. Een succesverhaal, dus, dat begon met Mvslim.com – een soort kruising tussen BuzzFeed en The Huffington Post, ‘met meer aandacht voor de moslimidentiteit’ – die ze drie jaar geleden hebben gelanceerd.

HANAN CHALLOUKI «Toevallig raakten Taha en ik drie jaar geleden aan de praat op een benefietavond van de Universiteit Antwerpen. We ontdekten dat we frustraties deelden over de vertegenwoordiging en de beeldvorming van moslims. Maar ook over het gebrek aan, of beter, de onzichtbaarheid van rolmodellen. Hoewel we elkaar amper kenden, besloten we vrijwel meteen om daar samen iets aan te veranderen.»

HUMO Waaraan denken jullie spontaan bij ‘moslims in de media’?

CHALLOUKI «Wie vandaag het woord ‘moslim’ hoort, denkt meteen aan terreur of onderdrukking. De berichtgeving is heel eenzijdig. Dat wilden we veranderen door positieve, persoonlijke verhalen te brengen, die tonen dat er veel verschillende manieren bestaan om moslim te zijn. Op Mvslim.com vind je artikels over bekende acteurs, topsporters en modellen, maar ook over mentale gezondheid binnen de islamitische gemeenschap.»

Taha RIANI «Mvslim.com is vooral ontstaan vanuit de frustratie dat je in de media maar één stereotype van dé moslim vindt. Terwijl moslim zijn voor iedereen iets anders betekent: voor de ene is het iets cultureels, voor de andere iets religieus, en voor nog iemand anders gaat het over de buurman die moslim is.

»Wij willen benadrukken dat er meer gelijkenissen dan verschillen zijn tussen moslims en niet-moslims. Er schrijven ook niet-gelovigen voor onze website, Mvslim.com richt zich zeker niet alleen tot moslims. Het gaat erom dat we elkaar begrijpen.»

HUMO Hoe financierden jullie als studenten jullie website?

RIANI «Omdat zo’n project nog niet bestond, konden we al van bij het begin op veel enthousiasme rekenen. Veel kandidaat-journalisten boden vrijwillig hun diensten aan. Toen verschillende posts van Mvslim.com viraal gingen, klopten bedrijven bij ons aan met vragen over inclusieve communicatie. We zagen een gat in de markt en richtten ons eigen communicatiebureau op. Ons startkapitaal was 500 euro. Meer dan 250 euro elk kregen we niet bij elkaar. Maar de klanten stonden voor ons in de rij.

»Het geld dat we verdienden met het communicatiebureau hebben we gebruikt om Mvslim.com verder uit te bouwen. Nu hebben we een hoofdredactrice die een internationaal team van betaalde redacteurs aanstuurt. Ondertussen draait de site vanzelf, onder andere via native advertising (gesponsorde inhoud, geschreven in dezelfde stijl als de website waarop die gepubliceerd wordt, red.). Een potentiële koper bood ons al 1,5 miljoen euro voor de website, maar als je in je beginjaren al zo’n bod krijgt, wacht je beter nog even met verkopen (lacht).»

HUMO Hoe verklaren jullie je succes? Waarin onderscheiden jullie je van andere communicatiebureaus?

RIANI «We hebben een heel breed netwerk dat we goed onderhouden, en we behoren ook zelf tot de moeilijke doelgroep van millennials. Wij zijn met sociale media opgegroeid, viraal gaan is voor ons geen mysterie.»

CHALLOUKI «Je hoort vaak het excuus dat er te weinig talent is bij jongeren met een migratieachtergrond. Maar dat is natuurlijk niet zo; bedrijven die dat als excuus gebruiken, weten die jongeren gewoon niet te vinden.

»Als één van onze eerste klussen organiseerden we ‘Visit VRT’, een evenement waarbij we verschillende creatieve mensen lieten speeddaten met eindredacteurs en HR-managers van de openbare omroep. Dat die groep jongeren superdivers was, vonden wij maar normaal. Net daar gaan veel bedrijven in hun streven naar diversiteit vaak de mist in: jongeren willen aangenomen worden omdat ze goed zijn, niet omdat ze een andere huidskleur hebben.

»Uit die ontmoetingen zijn verschillende stages en zelfs contracten voortgevloeid, maar het belangrijkste was dat we de VRT hebben laten inzien dat er wél veel talent is. Zij moeten gewoon beter rekruteren.»

HUMO Wat betekent moslim zijn voor jullie?

CHALLOUKI «Ik ben niet erg religieus opgevoed, maar ik ben wel veel met spiritualiteit bezig. In mijn puberteit had ik veel vragen en zocht ik naar betekenis. Sindsdien draag ik ook een hoofddoek. Dat is mijn eigen keuze, ja. Mijn geloof is de leidraad voor mijn leven. Maar moslim zijn betekent meer dan alleen geloof: het gaat over gedeelde waarden en normen, over deel uitmaken van iets groters.»

RIANI «Ik ben wél gelovig opgevoed, maar ik zoek nog altijd mijn eigen weg. Een nuttig leven leiden vind ik belangrijk. Ik geloof dat iedereen vroeg of laat met die zoektocht naar identiteit geconfronteerd wordt, net zoals iedereen meer dan één identiteit heeft.

»Moslim zijn is maar één van mijn vele identiteiten. Ik ben hier geboren en opgegroeid, België is mijn land. Je kunt mij niet ‘terugsturen’. Mijn ouders zijn in Marokko geboren, maar ik heb weinig met dat land. Natuurlijk heb ik de Marokkaanse cultuur meegekregen. Thuis spraken we vooral Arabisch, mijn ouders stonden daarop. Nederlands zouden we wel op school leren.»

'Nadat Arianna Huffington ons op die hitlijst van Forbes gezet had, dachten we: oké, nu kunnen we naar Obama'

HUMO Zat de drang om te ondernemen altijd al in jullie?

RIANI «Ik had al van alles geprobeerd vóór Mvslim.com: van online tweedehands spullen verkopen tot een technologiebedrijfje opstarten met vrienden en daar bijna failliet mee gaan. Niets kwam echt van de grond, tot ik Hanan ontmoette.»

CHALLOUKI «Ik kom uit een gezin van tien kinderen waar ik op jonge leeftijd al heel zelfstandig moest zijn. Sterk zijn en je eigen boontjes doppen, dat was de les die ik kreeg. Mijn ouders hebben niet gestudeerd, mijn vader was arbeider en mijn moeder huisvrouw. Ik had het geluk dat mijn oudere broers en zussen het pad al grotendeels voor mij geëffend hadden. Samen met één van mijn broers, die professioneel bokser is, ben ik wel de meest ambitieuze. De anderen zijn allemaal ambtenaren (lacht).»

RIANI «Ik ben de oudste thuis. Mijn ouders zijn net als die van Hanan migranten van de eerste generatie, maar zij hebben wel kunnen studeren. Hoewel mijn vader wel wat ondernomen heeft in zijn jeugd, heb ik de ondernemerszin niet echt van thuis meegekregen. Mijn ouders hebben me wel altijd gesteund, dat motiveerde me om door te zetten als het even tegenzat.»

‘Wij’ en ‘zij’

HUMO Jullie hebben allebei aan de universiteit gestudeerd. Zaten er veel andere moslims in jullie richting?

CHALLOUKI «Ik was een uitzondering. Als je als moslim verder studeert, zal je in België helaas altijd in de minderheid zijn.»

RIANI «Bij mij was het net zo, en in de middelbare school was het nog erger. Hoewel ik in hartje Borgerhout naar school ging, was ik de enige niet-blanke in een klas van 25 leerlingen. Ik heb veel pijnlijke dingen meegemaakt, die me lieten beseffen dat er nog ontzettend veel verdoken racisme heerst in het onderwijs.

»Maar ik ben niet iemand die daarover gaat zeuren of die zich erbij neerlegt. Ik wil die onrechtvaardigheden aanpakken. Toen ik Latijn-Wiskunde wilde studeren, kreeg ik te horen dat die richting niets was voor ‘iemand zoals ik’. Maar ik had goede punten, en ik was bereid er hard voor te werken. Toch wilde de schooldirectie eerst met mijn ouders praten. Gelukkig stonden zij volledig achter mij en lieten ze zich niet ompraten.»

CHALLOUKI «Dat verdoken racisme vind je overal. Telkens als er een artikel over ons verschijnt, volgen er reacties als: ‘Zie je wel dat België gelijke kansen creëert?’ En: ‘Als zij het kunnen, waarom anderen dan niet?’ Maar het is niet omdat wij zo hard geknokt hebben om te staan waar we nu staan, dat ongelijkheid niet bestaat. Het is heel vermoeiend om jezelf wegens je naam, religie of huidskleur tien keer harder te moeten bewijzen. Wij zien het als een uitdaging, maar ik begrijp best dat veel mensen het opgeven als ze keer op keer ontmoedigd worden.

»Mensen op straat weten niet wat ik al bereikt heb, ze zien enkel mijn hoofddoek. Het is frappant hoezeer stereotypes mensen beïnvloeden. Onlangs werd ik straal genegeerd op een evenement dat wij voor de Vlaamse overheid georganiseerd hadden. De verantwoordelijke richtte zich uitsluitend tot mijn twee blanke stagiaires, tot die haar erop wezen dat ze beter haar vragen aan mij, hun baas, kon stellen. Je had haar gezicht moeten zien: oei, excuseer, dat had ze niet in de gaten.»

HUMO Waar komt jullie zelfvertrouwen vandaan?

CHALLOUKI «Ik geloof dat wij vooral heel hard vechten.»

RIANI «Dingen die mij storen, vat ik op als doelen. Ja, het is niet eerlijk, maar je kunt er zelf voor kiezen om er iets aan te doen. Diversiteit is hier een vrij recent gegeven, hè. De samenleving heeft het nog altijd moeilijk om die verscheidenheid een plaats te geven.»

HUMO Hoe ervaren jullie diversiteit in Antwerpen, doet het beleid zijn best?

RIANI «Er worden goeie projecten opgezet, maar nog te weinig. Ik woon in Brussel en eerlijk, diversiteit heeft daar een heel andere betekenis. In Antwerpen gaat het vooral om migranten versus autochtonen, maar in Brussel heeft multiculturalisme meerdere lagen, door de aanwezigheid van de Europese Unie en haar expats. Er wordt minder in termen van ‘wij’ en ‘zij’ gedacht. Ik vind dat diversiteit in het centrum van Brussel op een erg natuurlijke manier tot uiting komt. Brussel staat nog niet op het niveau van bijvoorbeeld Londen, maar ik vind de stad op dat vlak wel een voorbeeld voor de rest van België.»

HUMO Welke politici leveren volgens jullie goed werk?

RIANI «Eerlijk gezegd zijn wij ons vertrouwen in de politiek totaal kwijt.»

CHALLOUKI «Wij voelen ons door geen enkele politieke partij vertegenwoordigd. Met de nakende gemeenteraadsverkiezingen zie ik wel fantastische lijsten verschijnen; zoveel diversiteit. Maar in België draait het uiteindelijk toch om de partij. Waarom zou ik op één bepaalde persoon stemmen als de partij waarvoor zij of hij opkomt met waarden komt aanzetten waarin ik me absoluut niet kan terugvinden?»

HUMO Wat denken jullie van Jinnih Beels, uitdager van Bart De Wever in Antwerpen?

RIANI «Goh, de manier waarop ze naar voren gekomen is, vind ik bedenkelijk. Eerst zeggen dat je je niet in de waarden van SP.A kunt vinden, om vervolgens toch hun lijsttrekker te worden.»

CHALLOUKI «Ik heb daar niet echt een mening over, ik wil mij niet politiek profileren.»

undefined

undefined

undefined

undefined

undefined

''Eerlijk gezegd zijn wij ons vertrouwen in de politiek totaal kwijt. Wij voelen ons door geen enkele partij vertegenwoordigd.'' Hanan Challouki (links) en Taha Riani (rechts)

HUMO Wat vinden jullie van ‘Patser’, de nieuwe film van Adil El Arbi en Bilall Fallah? Zien jullie de regisseurs als rolmodellen voor de Marokkaanse gemeenschap in Vlaanderen?

RIANI «Ik heb de film niet gezien, maar ik vind het werk van El Arbi en Fallah vrij stereotyperend. Ze dragen niets bij aan het maatschappelijk debat.»

CHALLOUKI «Ik vond hun vorige film ook niet goed. Als ik films wil zien waarin buitenlanders of allochtonen als de bad guys worden afgebeeld, kan ik naar om het even welke film gaan kijken (lacht).»

RIANI «Heel anders is bijvoorbeeld een film als ‘Black Panther’ van Ryan Coogler; een superheldenfilm met uitsluitend zwarte hoofdrollen. Die film heeft echt een meerwaarde voor de zwarte gemeenschap. De sterke rolmodellen raken een gevoelige snaar bij veel mensen.»

Trotse ouders

HUMO Heeft positieve discriminatie jullie een duwtje in de rug gegeven?

CHALLOUKI «Ik heb nooit het gevoel gehad dat wij wegens onze achtergrond een vrijgeleide gekregen hebben. Als ik weer eens in een meeting zit met blanke managers van middelbare leeftijd, voel ik mij uiteraard de vreemde eend in de bijt. Maar ik zit daar omdat ik het verdiend heb. Ik geloof niet dat mensen ons hun campagnes zouden toevertrouwen als ze niet achter ons staan.

»Dat betekent niet dat ik absoluut tegen positieve discriminatie ben als maatregel voor meer gelijke kansen. Kijk maar naar de politiek: daar hebben vrouwenquota toch bijgedragen aan de diversiteit.»

RIANI «Wij hebben niet gewacht tot we kansen kregen, wij hebben ze zelf gecreëerd.»

HUMO Daar zijn ze bij Forbes blijkbaar ook van overtuigd. Wat betekent die erkenning voor jullie?

RIANI «Het is de ultieme bevestiging.»

CHALLOUKI «Wij hadden ons niet ingeschreven voor de verkiezing van de 30 Under 30-lijst, Forbes heeft ons zelf opgepikt. De dag van de uitreiking was waanzinnig: we hebben de Amerikaanse CEO van Forbes ontmoet, en alle andere Europese winnaars. Ons grote rolmodel Arianna Huffington, die jurylid was voor onze categorie, was er helaas niet.»

RIANI «Maar we zaten in zo’n roes dat dat eigenlijk niet meer uitmaakte. We dachten: oké, Arianna Huffington heeft onze namen gezien, nu kunnen we naar Obama (lacht).

»Toch stonden we na de uitreiking in Londen snel weer met onze voeten op de grond, door al het werk dat wachtte. Als mensen naar ons kijken, zien ze vaak alleen het succes. Maar daarvoor hebben wij ons bijna kapotgewerkt. Pas sinds kort nemen we weekends vrij, daarvoor werkten we zeven dagen per week, soms tot bijna twintig uur per dag. Mijn ouders maakten zich zorgen: ‘Jongen, jij doet alsof je al 50 bent.’»

HUMO Zijn jullie ouders trots?

CHALLOUKI «Ondertussen wel, ja. Ze waren in het begin bang dat ik te veel risico’s nam. Op dat vlak zijn het echte Belgen (lacht). Nu zien ze wel dat het vruchten heeft afgeworpen.»

RIANI «Mijn moeder is onze grootste fan, en als mijn vader wil opscheppen bij zijn vrienden komt hij eerst naar mij: ‘Taha, ik ben heel trots op jou, dat weet je. Maar leg nog eens uit: wat doe jij nu écht?’ (lacht)»

CHALLOUKI «Mijn moeder heeft de eerste drie jaar van mijn studie op familiefeesten verteld dat ik psychologie studeerde. Communicatiewetenschappen was voor haar een onbegrijpelijk vaag domein (lacht).»

RIANI «Mijn ouders informeren ondanks ons succes toch nog regelmatig naar mijn ingenieursopleiding. Ik heb mijn diploma nog altijd niet gehaald. Toen we Mvslim.com oprichtten, was ik net begonnen met studeren, maar nu heb ik na het werk vaak niet meer de moed om in mijn boeken te duiken.

»Ik geloof niet dat ik dat diploma écht nodig heb, maar ik wil het wel halen, omdat mijn ouders er blij mee zouden zijn. Een diploma blijft voor hen toch een statussymbool.»

HUMO Hoeveel verdienen jullie?

CHALLOUKI «Dat gaan we niet zeggen. Laten we het erop houden dat het een mooi bedrag is voor iemand van onze leeftijd.»

HUMO Heeft geld jullie veranderd?

RIANI «Het heeft ons leven comfortabeler gemaakt. Als we geen tijd hebben om te koken hoeven we niet meer om een belegd broodje, maar kunnen we ons bij wijze van spreken elke dag een fancy restaurant veroorloven. Aangezien ik ook nog altijd student ben, levert dat af en toe wel een kleine identiteitscrisis op. Wanneer ik met vrienden op stap ben, word ik me er plots erg van bewust dat ik veel meer kan uitgeven dan mijn leeftijdsgenoten. Een raar gevoel.»

CHALLOUKI «Ik ben me erg bewust van de luxepositie waarin we zitten. Wat ik vooral waardeer, is dat ik nu eindelijk behoorlijk kan reizen. Binnenkort ga ik twee weken op vakantie naar New York, als student zat er niet meer in dan een dagje Amsterdam.»

RIANI «We hebben heel veel gereisd de voorbije jaren, daar ben ik erg dankbaar voor.»

CHALLOUKI «Dat kun je wel zeggen, ja. Over de impulsieve reisjes van Taha zou ik een boek kunnen schrijven. Op donderdag krijg ik dan een telefoontje: Hanan, ik voel me niet goed, ik vertrek voor een paar dagen naar Malta. En ik mag ondertussen de boel draaiende houden. Maar als ik mijn midlifecrisis krijg, lap ik hem hetzelfde, hoor (lacht).»

Klein België

HUMO Hebben jullie als drukbezette ondernemers ook plaats voor liefde in jullie leven?

CHALLOUKI «Er is plaats, maar nu ben ik vrijgezel.»

RIANI «Ik ook. Ik denk dat wij allebei te veel bezig zijn met ons werk.»

CHALLOUKI «Zo sterk zou ik het niet uitdrukken. Ik ben ambitieus, maar niet alles moet wijken voor het werk. Ik wil later zeker trouwen en een gezin stichten, maar ik hoop wel dat het te combineren is met het ondernemerschap.»

RIANI «Ik wil niet dat jij trouwt, dan moet ik je delen (lacht). Eerlijk gezegd heb ik me al afgevraagd wat het voor ons werk zou betekenen als één van ons een serieuze relatie krijgt. Dat zal toch een beetje raar zijn.»

HUMO Moet jullie toekomstige partner ook moslim zijn?

CHALLOUKI «Ja, toch wel. Ik vind het belangrijk dat mijn partner mijn waarden deelt.»

RIANI «Ik zou toch ook graag samen zijn met iemand die dezelfde achtergrond heeft. Iemand die mij begrijpt wanneer ik mij gediscrimineerd voel, en niet denkt dat racisme relatief is.»

HUMO Wat willen jullie nog bereiken?

RIANI «Het gevoel dat mijn leven zin heeft gehad omdat ik het leven van anderen beter heb gemaakt.»

CHALLOUKI «We zullen nooit het gevoel hebben dat we klaar zijn, vrees ik. Er zijn nog te veel dingen die ik anders zou willen zien. Ik wil dat België meer en sneller werk maakt van diversiteit.»

HUMO Ontgroeien jullie binnenkort België?

CHALLOUKI «Zeker. Er zijn te veel beperkingen hier. België is een land van compromissen, en ik hou niet van compromissen sluiten. Ik wil veranderingen doorvoeren, en wel op mijn manier.»

RIANI «Onze ambitie reikt verder dan België. Ik wil wonen en werken in Londen. Maar waarschijnlijk eindigen we met ons bureau in New York, de melting pot van de wereld.»