Onze Man in Mongolië: Dag 2: omelet met champignons

Het plan om met Antwerp Gipsy-Ska Orkestra in Ulan-Ude te raken zag er vooraf als volgt uit: 1. Stap in het holst van de nacht in Antwerpen in een tourbusje, en zet koers naar de luchthaven van Keulen. 2. Neem daar een vliegtuig naar Moskou. 3. Rijd helemaal naar de andere kant van Moskou om daar een vliegtuig naar Ulan-Ude te nemen.

Stap 1 verliep vlekkeloos, en stap 2 kende alleen een wat, euh, aparte landing. (De vluchtleiding merkte blijkbaar pas op het laatste moment op dat er nog een ander vliegtuig op de landingsbaan stond, waardoor het onze net voor de landing in allerijl weer moest optrekken. Ambiance!)

Voor stap 3 zou gezorgd worden door 'een broer van iemand die in Ulan-Ude woont' en die ons aan de luchthaven zou opwachten, zo was ons verzekerd. En inderdaad, er staat effectief een Mongools uitziende man met een bordje 'Antwerp Gipsky-Ska Orkestra' te wachten. Tot zover ook zijn kennis van het Engels, blijkt al snel, maar voor dat probleem heeft hij een andere oplossing: om te communiceren heeft hij een SIM-kaart meegebracht, waarmee we met zijn dochter kunnen bellen, die wel wat Engels spreekt en wil tolken. Ingewikkeld werkt soms ook, folks!

Probleem twee: de man rijdt niet in een tourbusje maar in een gewone auto, waardoor crew en instrumenten in twee shifts vervoerd zullen moeten worden. Terwijl hij deel één van de groep naar de luchthaven van Moskou-Domodedovo voert, hebben wij enkele uren de tijd om iets te eten. Toch wel makkelijker gezegd dan gedaan in een luchthaven waar ze bijna alleen maar Russisch praten en verstaan, zo blijkt. We hadden bijvoorbeeld nooit gedacht dat pakweg een omelet met champignons bestellen zo idioot ingewikkeld zou kunnen zijn: pas als Mukti op het briljante idee komt een champignon op een servet te tékenen, snapt de ober wat we willen - tot-ie even later weer aan onze tafel staat om uit te leggen dat er na elf uur geen omeletten meer geserveerd worden.

Met de hulp van wat gebarentaal en nog meer kunst- en vliegwerk lukt eten uiteindelijk toch, en de jonge ober houdt er nog een extra fooi van bassist Filip aan over ook: een cd van Antwerp Gipsy-Ska Orkestra.

Enfin, iedereen content, en wij weg naar Ulan-Ude. Of we daar ook raakten, verneemt u morgen via deze blog.