Onze Man in Mongolië: met Antwerp Gipsy-Ska Orkestra naar Ulan-Ude

Belgische groepjes die ons komen vertellen dat ze in - pakweg - Roskilde mogen gaan spelen, een plaat in Londen hebben opgenomen of in LA een clip mochten draaien zijn al lang geen uitzondering meer. Maar een Belgisch groepje dat op een festival aan de grens van Siberië en Mongolië gaat spelen? Neen, dát hadden we nog niet meegemaakt! Onze Man houdt een exclusief dagboek bij van de Mongoolse avonturen!

De primeur is weggelegd voor Antwerp Gipsy-Ska Orkestra, want het zeskoppige Antwerpse gezelschap mag deze week gaan optreden op een festival in Ulan-Ude. En dat blijkt (we hebben dit ook allemaal maar van het internet, mensen!) de 400.000 inwoners tellende hoofdstad van de ongetwijfeld zeer sympathieke republiek Buryatia te zijn, die onder de kundige leiding staat van de niet minder sympathieke president Nagovitsyn Vyacheslav Vladimirovich.

Aflevering 1: wat voorafging

undefined

Antwerp Gipsy-Ska Orkestra heeft zijn jongste, tweede plaat 'I Lumia Mo Kher' gedoopt, wat in het Roma zoveel betekent als 'De wereld is mijn huis'. Allemaal goed en wel, maar als de wereld ons huis is, zijn Siberië, Buryatia en Mongolië toch drie kamers waar wij nog nooit van ons leven geweest zijn, en waar we ook geen vaderlandse groepjes verwachten: even bellen met Mukti Gabriëls (tot drie jaar geleden de gitarist van Belgian Asociality) om te vragen hoe dat nu juist gaat, optreden in Siberië.

HUMO Hoe komt een festivalorganisator uit Ulan-Ude in godsnaam bij een Antwerps gipsy-ska-orkest terecht?

Mukti Gabriëls (gitaar) «Geen flauw idee! (lacht)

»We hebben de laatste twee jaar wel vaker in het Oosten opgetreden: in Roemenië, Tsjechië, op het Sziget-festival in Hongarije... Het kan dat ze ons daar hebben gezien. Of misschien zijn ze via het internet bij ons terechtgekomen - ik heb gemerkt dat de organisatrice nogal op Facebook actief is. Maar eigenlijk weet ik het niet: dat wordt het eerste wat we hen gaan vragen als we ginder aankomen.»

HUMO Afgelopen weekend speelden jullie ook al op de Zwarte Cross, een combinatie van motorcross, kermis en muziekfestival in de Achterhoek, waar dit jaar maar liefst 150.000 man op afkwam. Hoe was dat?

Gabriëls «'t Was best hard werken om het publiek mee te krijgen, want we moesten daar na Blondie spelen: we stonden in een gigantische tent, die helemaal stampvol was gelopen voor hen - er stond zo'n 15.000 man, denk ik, en iedereen had hun hits staan meebrullen. A tough act to follow, vooral omdat we merkten dat het publiek daar er toch wat moest aan wennen dat wij niet echt rock spelen. Op zulke momenten helpt het wel om wat meer overstuurde gitaren door onze set te jagen (lacht).»

HUMO Dat ze jullie daar ná Blondie programmeren, wil volgens mij toch wel wat zeggen.

Gabriëls «Ja, dat is het toffe aan de Zwarte Cross: ik hoorde van onze boeker dat de organisatoren daar totaal géén rekening houden met trends, hypes of airplay. Als ze ergens muziek horen die volgens hen op het festival past, boeken ze die gewoon.»

HUMO Zoals het zou moeten zijn, toch?

Gabriëls «Ja. Echt old school, hè.»

HUMO Een trip naar Siberië vergt ongetwijfeld heel wat praktische organisatie. Is dat allemaal vlot gegaan?

Gabriëls «Neen, omdat het visum van onze keyboardspeler Suki (Latifi) niet tijdig in orde raakte, hebben we nog rap-rap een vervanger moeten zoeken: Stijn Bettens, een accordeonist. Stijn zat vroeger al bij de groep, en speelde mee op onze eerste plaat ('Tuttilegal', red.). 't Is dus geen onbekende voor ons, en hij kende onze muziek, maar omdat we ginder een set van een uur en drie kwartier moeten spelen, zat er voor Stijn niks anders op dan ook nog snel onze nieuwe plaat helemaal in te studeren.

»Om maar te zeggen: een optreden op automatische piloot wordt het ginder zeker níét.»

HUMO In dat geval laten we jullie repeteren. Succes!

undefined

Blijf humo.be volgen voor het verslag van de Siberische avonturen van Antwerrp Gispy-Ska Orkestra!