'Onze man in Teheran': de kloof tussen religie en modernisering in Iran

Drie jaar na het eerste seizoen van het voortreffelijke ‘Onze man in Teheran’ brengt de Nederlandse reporter Thomas Erdbrink opnieuw verslag uit vanuit Iran, waar hij al zestien jaar woont en werkt, en waar hij ook getrouwd is.

ACTUA Sinds de geruchtmakende nucleaire deal in de zomer van 2015 en de bijbehorende geleidelijke opheffing van economische sancties tegen Iran, waait er een nieuwe, moderne wind door de islamitische republiek. Hypermoderne koffieshops schieten er als paddenstoelen uit de grond, flirtende jongeren ‘schuren’ op westerse muziek en iedereen zit op Twitter of Instagram. Maar die progressieve koers wordt niet door iedereen op gejuich onthaald. Religieuze hardliners doen er alles aan om elk zuchtje westerse en democratische invloed in de kiem te smoren. Nog altijd worden vrouwen die zich niet aan de kledingvoorschriften houden, in busjes gesleurd en ontvoerd. Erdbrink neemt het allemaal in zich op, plaatst heldere kanttekeningen en gaat in vloeiend Perzisch de confrontatie aan met zijn Iraanse medeburgers, onder wie zijn eigen ongeduldig op een kleinkind wachtende schoonmoeder.