Onze man op het WK Baard & Snor

‘Movember’ heet het nobele, wereldwijde initiatief waarbij mannen de hele maand november hun snor laten groeien om fondsen te werven voor onderzoek naar prostaatkanker. Onze Man begon er wat vroeger aan, zodat hij meteen ook kon deelnemen aan de World Beard and Moustache Championships – dresscode: behaard – die dit jaar werden gehouden in Leinfelden.

Zaterdag 2 november. Na negen uur rijden (luisterend naar de Australische rockgroep The Beards, bebaarde mannen die alleen over baarden zingen), zoek ik mijn hotel – het Hotel am Park is niet ver van Hotel Park, dat zich dan weer op een steenworp bevindt van het Park Hotel, naast de wegwijzer ‘Park Hotels’.

'Met mijn derderangssnor voel ik me naakter dan zonder snor'

In de parkeergarage is het eerste wat ik zie een druïde. Ben ik, naar Duitsland rijdend, onvermoed ook teruggekeerd in de tijd? Naast een auto staat een halfnaakte zeventiger in een knalrode slip en met een zilverwitte snor die zich in een minuut tijd omkleedt tot ridder – alsof je Clark Kent zijn Superman-kostuum ziet aantrekken.

Op de trap word ik achtereenvolgens ingehaald door een Tiroler-sater met wilde bakkebaarden, een besnorde sheriff en een harige Zwitser... in kilt. Boven word ik omvergelopen door een vier meter hoge baardreus op stelten, en opgenomen in een kluwen van borstelige, donzige, golvende, kroezende, sluike, stekelige en stugge haren.

De World Beard and Moustache Championships worden dit jaar georganiseerd door de Duitse snorrenclub Belle Moustache. Organisator Jürgen Burkhardt is zelf de trotse drager van een snor waarvoor hij naar schatting veertig jaar heeft gespaard. ‘Diese Bärte haben Kultur!’ is de leuze van zijn club – vrij vertaald: ‘Wij zijn niet zomaar een bende ongeschoren marginalen, wat wij doen is Kunst!’ Als hij mijn armzalige snor ziet, overweegt hij zichtbaar om voor mij een extra állerlaatste plaats te creëren in de categorie Pathetische Sukkel.

Burkhardt glorieert, want ‘snorren en baarden zijn in opmars’! Volgend jaar stuurt Oostenrijk een vrouw met baard naar het Songfestival – ‘lang een oninneembaar gewaand bastion’. Opperpenis Ron Jeremy werd uitgenodigd om voor de Oxford Union te komen spreken over undergroundcinema en de porno­snor, en in de nucleaire fysica is zelfs een meeteenheid ingevoerd die de ‘baardseconde’ heet – de lengte die een baardhaar groeit op één seconde tijd.

Het eerste wat opvalt in dem grossen Saal is de verhouding tussen mannen en vrouwen: ik schat dat er amper 60 vrouwen zijn op 900 mannen, en dan reken ik het personeel én de drie charmante hostessen van Stuttgarter Hofbräu – baarden en bier gaan hand in hand – mee. ‘Dit is veruit de meest excentrieke bijeenkomst waar ik ooit heb gewerkt,’ zegt Heidi. Ze rolt met de ogen. Houdt ze van snorren? ‘Nee. Ik wil vanonder niet verwend worden door een cactus. Een stoppelbaard, dat kan nog. Maar enkel als de man in kwestie beroemd of heel knap is.’

Dat de hostessen ook in de jury zitten, valt niet bij alle ­deelnemers in goede aarde: ‘Wat weten die dirndltrutjes nu van snorren en baarden?’ Maar ik wed dat ook de hostessen een snor hebben. Of een landingsbaan. Het bier dat ze promoten wordt al 400 jaar gebrouwen, ongeveer zo lang als Otto gespaard heeft voor zijn werkelijk epoustouflante supermegasnor, die eruitziet als een gemacrameed doolhof. Ik vraag ’m of hij soms eerst een beschermende muilkorf op z’n snor aanbrengt als hij seks heeft. Hij bekijkt me met een blik die zegt: ‘Seks? Wat is dat?’

Een Engelsman draagt een T-shirt waarop staat ‘Girls always make passes at guys with moustaches’ – lollig, maar is het ook wáár? Zelf heb ik sinds ik m’n snor liet groeien opvallend minder succes bij de vrouwen – de snor als voorbehoedsmiddel. En van sommige deelnemers hier wed ik dat ze sinds augustus 1743 geen seks meer hebben gehad.

In de blik van heel wat deelnemers lees ik ontnuchtering – de teleurstelling van een man die dacht groot geschapen te zijn, tot hij in een pornofilm de échte Grote Jongens aan het werk ziet.

Velen hebben hun baard en/of snor gemodelleerd op archetypen of historische figuren, en hun kledij navenant aangepast. Ik zie een ontdekkingsreiziger type dokter Livingstone, een Raspoetin, een pelgrim in bruine pij op blote voeten, een Paulus de Boskabouter en – voor wie zich ‘The Muppet Show’ herinnert – een Swedish Chef. Aan het buffet krijg ik een glas van een man in wit kostuum die als twee druppels water lijkt op Colonel Saunders van Kentucky Fried Chicken, naast hem staat een ouwe hippie – The Dude is in da house!

Rudi heeft een antieke brandweerhelm op. Gek, dat je bepaalde beroepen met baarden en snorren associëert en andere helemaal niet: mariniers niet, zeebonken wel, net als truckers, houthakkers, boswachters, jazzfanaten en Poolse stukadoors – de Lech Walesa­ is overigens een categorie an sich... Anderzijds heb ik indertijd niet één besnorde punker gezien. Ook gek dat zowat alle mythische figuren behaard zijn: Sinterklaas, de Kerstman, God, Jezus... Zelfs de paashaas heeft een pels. Toeval?

Bekijk enkele fotospecials:

undefined