Op een goede golf: Hydrogen Sea
Met ‘In Dreams’ heeft Hydrogen Sea in het duister een droomdebuut bijeengepend, een plaat die zich het best laat beluisteren na de laatste zonnestralen. Gelukkig worden de dagen korter en korter – dan is er meer tijd voor Hydrogen Sea.
'Na ons eerste concert hadden we meteen een manager, een booker én fans'
HUMO Jullie zijn geen ochtendmensen, zeiden de mensen van de platenmaatschappij me. Is ‘In Dreams’ ook ’s nachts opgenomen?
Pieterjan Seaux «Geschreven wel, de opnames hebben we wat gespreid. Vaak begonnen we er overdag aan, maar het werd wel elke keer onvermijdelijk laat.»
HUMO Brengt de nacht echt andere klanken mee dan de dag?
Birsen Uçar «Voor ons alvast wel. Ik denk dat het aan het gevoel van isolatie ligt. Alle bekommernissen en alle sleur vallen weg. Niemand belt je op, je moet niet naar de bank en je kunt niet naar het ziekenfonds bellen. Je zit in een soort cocon, waarin je de tijd en de vrijheid hebt om je eigen droomwereld te bouwen. Vandaar ook de titel: het is een beetje een ode aan onze eigen nachtelijke droomwereld.»
HUMO Voel je geen schroom om nu uit die cocon te stappen?
Uçar «Ik heb wat stress, om eerlijk te zijn.»
Seaux «Ik minder, maar ik speel dan ook al langer muziek dan Birsen. Ik weet hoe het voelt om met je eigen muziek naar buiten te komen.»
Uçar «Ik had vóór Hydrogen Sea geen enkele ervaring. Ik ben pas beginnen te zingen toen ik via via songteksten ben gaan schrijven voor andere artiesten, zoals Selah Sue.»
Seaux «Ik wíst niet eens dat ze kon zingen, en ik woon met haar samen! Ik was vaak weg van huis om op te treden, tot Birsen op een dag tegen me zei dat ze ook eens iets wou proberen met muziek. ‘Oké,’ zei ik. ‘Wat wil je doen?’ En toen liet ze me iets horen dat ze had ingezongen en opgenomen op haar laptop. Ik was echt verbaasd, geen idee dat mijn eigen lief zo’n goeie stem had. We zijn toen meteen muziek beginnen te maken, aan de salontafel.»
HUMO Je had Birsen tot dan nog nooit horen zingen?
Uçar «Nee, dat durfde ik niet. Pieterjan had door de jaren al met verschillende zangeressen samengewerkt die veel beter zijn, en dat schrikte me wat af.»
Seaux (snel) «Maar dat is niet wáár.»
Uçar «Het was ook niet zo dat ik er al mijn hele leven van droomde om zangeres te worden. Ik wou het gewoon eens proberen.»
HUMO Dat ruikt naar verlegenheid. Kan die je als frontvrouw geen parten spelen?
Uçar «Helaas, ja (lacht). Ondertussen is de verlegenheid al wat afgebrokkeld, maar tegelijk zal ze ook altijd in me zitten. Ik blijf eerder introvert, dansen zal ik niet snel doen. Het is daarom dat ik heel hard opkijk naar Beth Gibbons van Portishead: zij doet vrijwel niets op het podium, ze is bijna onbeweeglijk. En toch is ze helemaal vrij. Ze vertelt een verhaal, en daar moet je het mee doen.»
HUMO Jullie eerste concert was op een open mic-avond. Daar zijn jullie meteen ook ontdekt.
Seaux «In Leuven was dat, in Het Depot. Nu ja, ‘ontdekt’: we hadden zélf iedereen uit het wereldje uitgenodigd (lacht). Na dat concert van twee nummers hadden we meteen een manager, een booker én fans.»
HUMO Iedereen naar je eerste concert halen, dat getuigt wel van veel zelfvertrouwen. Verlegen of niet.
Seaux «Als je het zo zegt, lijkt het wel zo. Maar ik geloof dat we allebei de hele tijd naar de grond hebben staan staren.»
Uçar «We stonden er gewoon niet bij stil, dat lijkt me waarschijnlijker.»
HUMO ‘In Dreams’, het titelnummer van de plaat, is meteen ook het eerste nummer dat jullie ooit samen gemaakt hebben. Uitzonderlijk, de vroege probeersels halen zelden de eerste langspeler.
Uçar «Al ging het niet zonder problemen (lacht). ‘In Dreams’ was toevallig ook het nummer waar we het hardst aan hebben moeten zwoegen met Tony Doogan, die onze plaat gemixt heeft. Hij grapte tijdens het werken dat het onze ‘Where the Streets Have No Name’ zou worden. U2 heeft naar verluidt onnoemelijk veel problemen gehad om dat destijds op tape te krijgen.»
Seaux «We hadden het nummer heel orkestraal opgebouwd, en we hadden ons nogal laten gaan in het aantal sporen dat we gebruikten (lacht). Het moeilijke was om te evenaren wat we in ons hoofd hadden, zonder dat het te véél werd.»
HUMO En dan moesten jullie Stuart Braithwaite van Mogwai er ook nog ergens tussen krijgen. Hij speelt gitaar op een paar nummers.
Seaux «Tony maakt deel uit van die hele Mogwai-scene, hij heeft met de band gewerkt, en Stuart passeerde toevallig in zijn studio terwijl hij bezig was met de mix van onze plaat. We waren er toen niet, maar we hebben het moment wel live meegemaakt via Skype: we hadden thuis een audioverbinding met Tony om te horen hoe hij onze nummers mixte.»
HUMO Is dat de nieuwe manier van platen maken? Via het internet?
Seaux «Niet per se, een week later zijn we ook zelf naar Glasgow gevlogen. Zo werkt Tony graag: de eerste week alleen, de tweede met de band erbij.»
undefined
HUMO De plaat opnemen deden jullie dan weer bij Joris Caluwaerts van STUFF. Waarom bij hem?
Uçar «We hadden al met Joris gewerkt voor onze ep. We voelen ons op ons gemak als hij erbij is. Noem het een soort van vertrouwenspersoon. Joris denkt mee, maar hij laat ons vooral doen.»
Seaux «Het heeft zelfs lang geduurd voor hij zelf iets durfde in te spelen.»
HUMO Is dat dan nodig, een vertrouwenpersoon bij het opnemen?
Seaux «Soms. Het is bijvoorbeeld heel moeilijk om Birsen zover te krijgen dat ze iets wil inzingen in de studio. Dan is zachte dwang soms de beste manier (lacht).»
Uçar «Ik sta niet te springen om iets opnieuw in te zingen, nee. Soms klinkt iets zo specifiek en zo... júíst op de demo, dat ik er wat afkerig tegenover sta om het opnieuw te doen. Op zo’n demo zijn de nummers nog nieuw als je ze inzingt, zijn ze veel spontaner gemaakt. Ik maak me dan al snel zorgen dat we de magie verliezen als we het nog een keertje overdoen.»
HUMO Er is op dit moment geen gebrek aan synthgroepen die aangedreven worden door een vrouwelijke stem. Het risico bestaat dat je al snel met de rest op een hoopje geveegd wordt.
Seaux «Dat is zo. Toen we pas begonnen, viel de vergelijking met Float Fall vaak. Ook een duo met synths en een vrouw achter de microfoon. Begrijpelijk, maar ergens ook een beetje gek, want niet elke groep met een zanger en een gitaar wordt weggezet als ‘de zoveelste rockgroep’. Nu ja, helemaal onterecht is het misschien niet. Ik vind zelf ook dat veel synthgroepen op elkaar lijken.»
HUMO Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen?
Uçar «Op een soort dorpsfuifje, heel klassiek (lacht). Eigenlijk had mijn nicht een oogje laten vallen op Pieterjan, maar wij hebben elkaar uiteindelijk gekust die avond. Die nicht is trouwens nog lang kwaad geweest.»
Seaux «Maar daarna duurde het nog drie jaar voor het echt klikte tussen ons. Ze was moeilijk te overtuigen: bloed, zweet én tranen.»
HUMO En waterstof, vandaar de naam Hydrogen Sea?
Uçar «Ik ben nogal gefascineerd door de kosmos, en waterstof is het meest voorkomende element in het heelal. Mooi idee voor een bandnaam, vond ik. Alleen bleek er al een band te bestaan met die naam. Daarom: Hydrogen Sea. Komt van Jupiter, daar is er een zee van waterstof. Normaal is dat een gas, maar de druk is daar zo hoog dat het vloeibaar is.»
HUMO Jij hebt al ervaring met bands, Pieterjan. Is dat nu iets anders, muziek maken met je partner?
Seaux «Op veel vlakken lijkt het erg goed op muziek maken met andere mensen (lacht). Maar het kan soms wel intenser worden.»
Uçar «We sparen in elk geval elkaars gevoelens niet. We zijn echt niet bang om eerlijk te zijn.»
Seaux «En als het eens botst, dan blijven we er ook niet mee bezig. We kunnen de groep ook nog altijd weer naast ons neerleggen. Het is niet de bedoeling dat onze relatie en ‘de groep’ synoniemen worden.»
HUMO Werk en privé blijven gescheiden?
Uçar «Dat nu ook weer niet (lacht). Maar we kunnen nog altijd het onderscheid maken.»
HUMO Zouden jullie ook een koppel kunnen zijn als jullie muzieksmaken grondig verschilden?
Uçar «O, maar dat is nu eigenlijk al het geval. Het gebeurt weleens dat ik iets opzet en dat hij dan komt klagen.»
Seaux «Pardon? Omgekeerd! Telkens als ik het waag iets funkachtigs of jazzy te spelen, is het van: ‘Zet dat eens af, ik word er gek van.’»
