Operator Please - Yes Yes Vindictive
Een dag nadat een minderjarig West-Vlaams viertal Humo's Rock Rally won, bespreken we een cd van een groep Australische tieners. Ahoi. In hun thuisland won het vijfkoppige Operator Please The Battle Of The Bands, niet met acht minuten durende postrocknummers over nacht en ontij, maar met energieke danspoprock - aan de Australische Gold Coast is het nu eenmaal aangenamer toeven dan in het spookachtige Wevelgem.
Single en gewezen Arriba!-hitje 'Just a Song about Ping Pong' kent u misschien al: het ritmische oerwoudgerammel van Bow Wow Wow plus de ontaarde cheerleader yells van The Runaways, snel en hard uitgevoerd volgens de door Gossip en consorten vastgelegde normen voor de (indie-)dansvloervuller anno 2008.
De debuutplaat van Operator Please bulkt van dit soort opzwepende ongein. 'Zero Zero' en 'Get What You Want' is de riot grrrl-punk van Bikini Kill overgoten met de discofeel van Bis. En in 'Cringe' is frontvrouw/oprichtster Amandah Wilkinson waarlijk kwaad: 'Communicate / Communicate / Communicate with me!' Niks liever, honey!
Yes Yes Vindictive' is meer dan teenage kicks alleen, de schaduwkant van het tienerbestaan wordt bezongen in ballads als het met violen versierde 'Pantomime' - het betreft hier het soort nummer waarmee tieners willen bewijzen dat ze van The Velvet Underground houden - en het pianoliedje 'Two for My Seconds', dat onverhoopt doet denken aan 'Don't Speak' van No Doubt. Zelfs qua stemgeluid komt Wilkinson hier gevaarlijk dicht in de buurt van eeuwig kindvrouwtje Gwen Stefani. Nee, dan liever het zorgeloze lentegevoel van de carsong 'Other Song' en het titelnummer, wat ons betreft het beste liedje van de plaat: schreeuwerige hey-ho-let's-go teenpunk. Niets meer, maar ook niets minder. En teenpunk maken, daar zijn tieners nog altijd beter in dan om het even wie. Hey-ho!
Toptrack: 'Yes Yes Vindictive'
