Opnieuw onder de zon: legende Craig Leon. 'Klassieke muzikanten kunnen harder feesten'
Samen met zijn partner Cassell Webb heeft hij in 1979 ‘Nommos’ uitgebracht. Bijna veertig jaar later brengen Leon en Webb ‘Nommos’ live op het Antwerpse Summer Bummer Festival.
HUMO We hebben bijna vier decennia moeten wachten op een live-uitvoering van ‘Nommos’. Hoe komt dat?
Craig Leon «Tegenwoordig heb je heel wat goed georganiseerde festivals die interessante elektronicamuzikanten programmeren, maar in de jaren 80 bestonden die niet. En als ze hadden bestaan, dan zouden de organisatoren mij misschien niet eens hebben gevraagd, want maar weinig mensen kenden ‘Nommos’. Ik was namelijk veel bekender als producer. Dat is nu gelukkig anders.»
HUMO Je hebt met grote namen gewerkt, zoals de Ramones. Had je verwacht dat hun debuut een iconische punkplaat zou worden?
Leon «Absoluut niet! Hun eerste optredens waren een zootje, moet je weten. Ze gaven zich volledig om hun energie kwijt te raken, maar daardoor gingen ze soms al na tien minuten van hun stokje (lacht). Net voor ze ‘Ramones’ wilden opnemen, hadden ze besloten om een geoliede machine te worden. In de studio waren ze erg gedisciplineerd, ze speelden alle partijen foutloos in. Hun debuut verschilde radicaal van andere platen uit diezelfde periode, maar niet omdat ze per se anders wilden zijn: ze wilden gewoon goed klinken. Wist je trouwens dat één van mijn favoriete platen een Belgische is? In 1996 heb ik ‘Elemental’ van Cobalt 60 geproducet, het zijproject van Front 242-zanger Jean-Luc De Meyer. Die kerel lééft voor zijn kunst en dat schijfje is loud as hell! (lacht)»
HUMO Suicide en The Fall waren ook een geval apart.
Leon «De shows van Suicide konden gewelddadig zijn, maar toen we aan hun eerste plaat werkten, hadden Alan Vega en Martin Rev geen tijd om te rotzooien. We hadden maar twee dagen om ‘Suicide’ in te blikken, en ook zij gedroegen zich erg professioneel.
»Mark E. Smith van The Fall had de reputatie een norse en arrogante zak te zijn, maar hij was ongelofelijk grappig. En ik kan het weten, want ik heb maar liefst drie platen opgenomen met The Fall. Het best heb ik me geamuseerd met zogenaamd moeilijke mensen. Je moet gewoon proberen op dezelfde frequentie te raken en veel geduld hebben. Dan loopt het wel los.
»Ook over Blondie circuleren er heel wat misverstanden. Het grote publiek kent hen als een gladde popband, maar eigenlijk waren ze avant-gardisten. In het begin klonken ze heel rauw, en ze sampleden al vóór dat woord bestond: ze pikten een groove van een andere groep op en maakten daar iets nieuws mee. Het zijn heel bekwame en creatieve muzikanten, maar na een tijdje zijn ze een andere richting uitgegaan.»
HUMO Net zoals jij: tegenwoordig werk je met operazangers en klassieke orkesten.
Leon «In 1999 heb ik nog meegewerkt aan Blondies comebackplaat ‘No Exit’, maar daarna kreeg ik de kans om met Luciano Pavarotti en Andreas Scholl in zee te gaan. Ik heb zelf klassieke muziek gestudeerd, zie je. Na een tijdje werd het moeilijker voor me om telkens opnieuw de knop om te draaien. Met rockers werk je meestal aan hun eigen songs en verloopt alles losjes, terwijl je die honderden jaren oude symfonieën alleen maar kunt herinterpreteren en er duizenden regeltjes zijn die je moet respecteren. Maar ook met klassieke muzikanten heb ik me al goed geamuseerd, hoor. Soms feesten ze harder dan de Ramones ooit hebben gedaan! (lacht)»
Craig Leon speelt op zaterdag 25 augustus op het Summer Bummer Festival in Antwerpen. Info en tickets: soundinmotion.be.
