Oscar And The Wolf - Infinity
De nadruk waarmee de tweede Oscar And The Wolf-plaat werd aangekondigd (‘Compleet tegen alle verwachtingen in!’), creëerde het vermoeden dat Max Colombie trashmetal in een après-ski-jasje had gestoken. Die zogezegde haarspeldbocht blijkt evenwel een scheet in een fles. Er zit cocktailjazz in ‘Queen’, ‘Susato’ heeft een etnobeat en ‘Last Night’ een Frank Ocean-vibe, maar in het algemeen is dit hetzelfde Balorkest van Snikken en Snokken als op ‘Entity’.
Tracks als ‘Touch Down’, ‘Exotic’, ‘Breathing’ en ‘Runaway’ zijn vintage Wolf: fotogenieke klaagzangen. Colombie stopt zijn songs vol met eigen aandoeningen (angststoornissen, hypochondrie, paranoia) en vette knipogen naar zijn inspiratiebronnen (scifiseries als ‘Stranger Things’ en ‘Black Mirror’, zelden andere bands), met een gefinetuned gevoel voor theatraliteit en een excentrieke savoir-faire. Colombie is op zijn best als gekke sjamaan, met songs als zetpillen tegen weltschmerz. De wereld naar de kloten? Ja, maar hier zijn ‘Chevrolet’ en ‘Fever’.
Op de hoes staat Colombie met bloed in de ogen, zweet op de schouders en tranen op de wangen, maar helaas is er, naar het zich laat aanhoren, weinig hard werk in de teksten geslopen. Zie: ‘Dood me in het licht / En kijk hoe ik kopje onder ga’. Of: ‘Je zingt over verdriet / Terwijl je cirkeltjes om me heen rijdt’. En ook: ‘Raak me heel traag aan / Ik ben klaar voor de klap’. Een geluk dat hij niet in het Nederlands zingt.
Oscar And The Wolf is het populairste, meest alomtegenwoordige Belgische fenomeen sinds pedofilie. Wie er geen pap van lust, heeft de bonen gefret.
