Ottla - Ottla
De jazz die Bert Dockx met zijn spiksplinternieuwe band maakt, knipoogt naar swing en iets bebop-achtigs, maar is toch niets voor puristen.
Ottla experimenteert namelijk graag met elektronica en psychedelica, en klinkt daardoor vaak als een geüpdatete versie van de trippy jazzrockband Soft Machine. Tijdens het bluesy ‘Spinrag’ en het naar ambient schuifelende ‘Je ne sens presque plus rien’ moeten we wel nog aan Dans Dans denken, maar de gitaaraanslagen à la Glenn Branca in ‘Etrange poursuite’ zijn nieuw. En Thelonious Monks ‘Epistrophy’ lijkt kapotgespeeld door een kierewiete no wave-muzikant. Even later komt nog Sun Ra’s ‘Lights on a Satellite’ voorbij: twee nummers zijn dus covers, maar die worden net als de andere zes fantastisch gespeeld.
