Papa M - Highway Songs

David Pajo komt van Slint, die op ‘Spiderland’ (1991) uit de lucht haalden wat erin hing en later als pionierende postrockers werden beschouwd.

’s Mans solowerk onder de roepnaam Pajo is ons het liefst: post-Elliott Smith in het getokkel, de stem soms Simon én Garfunkel tegelijk. Pajo’s aliassen zijn even verwarrend als die van Bonnie, ‘Prince’ en de Billy’s: soms heet hij M en Aerial M, hier kruipt hij voor het eerst in meer dan tien jaar in de studio als Papa M.

‘Highway Songs’ is meestal van één man met één pan, en bevat negen gerechten die je nergens anders kunt eten. ‘Flatliners’ trekt de boel op gang in de stijl van The Melvins. Twee Aphex Twinnetjes volgen: de ‘I love you daddy’ uit ‘The Love Particle’ doet aan ‘Come to Daddy’ denken, in ‘Adore, a Jar’ lijkt een kosmisch briesje uit Aphex’ geselecteerde ambientwerk geknipplakt. Het bloedmooie getokkel van ‘DLVD’ dronet verder in ‘Coda’. Er wordt Sonic Youthje gespeeld. Een metalmotief wordt hernomen in een tragere, smerigere variatie. Als Pajo voor het eerst zingt, in afsluiter ‘Little Girl’, klinkt ook de gitaarsolo zo openhartig als hij op zijn blog is over een recente zelfmoordpoging. Welcome back!