'Parquet Courts' na de carrièreswitch

Van het New Yorkse Parquet Courts wordt gezegd dat ze je ontglippen als een watermeloenpit op een stenen vloer. Ze maken te snel muziek om te marketen. Ze zijn de grootste groep zonder eigen Facebookpagina. Hun nieuwe plaat ‘Human Performance’ is hun vrolijkste tot nog toe, maar geïnspireerd door de depressie van de frontman.

'Soms voelt het aangenaam als iemand je reet likt, maar het is allemaal zo doorzichtig'

En tijdens interviews is er helemaal geen grip op te krijgen: als ze niet antwoorden middels de spraaksoftware van een iPad, dan met ijzig gedebiteerde flauwe grappen en pijnlijke stiltes. Lieve jongens, maar hun vaste parfum is ‘Air de fuck you’.

HUMO Ik neem er de bio even bij: ‘‘Human Performance’ is geïnspireerd door een recente fase in het leven van frontman Andrew Savage, waarbij hij zich niet echt menselijk meer voelde, eerder als een machine die een mens nabootst.’ Is dat persteksttaal?

Andrew Savage «Nee, dat is effectief wat een depressie met je doet: de wereld voelt niet meer écht aan. Een fase is dat niet, eerder een metgezel die ineens naast je komt wandelen en wellicht nooit meer volledig weggaat. Maar ik heb er dus mijn voordeel uit gehaald. Wie van ver of dichtbij met depressies te maken heeft, heeft meer vragen dan antwoorden, en dat valt redelijk mooi samen met het doel van goede kunst: vragen oproepen. ‘Human Performance’ opnemen bleek een prima uitlaatklep. Niet iederéén weet hoe hij een straaltje zonlicht tussen de donkerte in zijn kop moet smokkelen. (Droog) Ik ben een gelukzak.

undefined

»Zullen we het over iets anders hebben?»

HUMO Muziek! Ten tijde van ‘Monastic Living’, een ep van eind vorig jaar, zei je dat je het gevoel had in een nieuw Parquet Courts-tijdperk te zijn terechtgekomen. Voel je dat nog steeds?

Savage «Meer dan ooit. Parquet Courts 2.0. ‘Monastic Living’ was onze eerste plaat bij Rough Trade, en sindsdien – en dat geldt des te meer voor ‘Human Performance’ – is er merkbaar veel veranderd aan hoe we samen songs schrijven. Het mocht alle kanten opgaan, en vooraf is afgesproken dat geen enkel spontaan idee uitgelachen zou worden door de rest van de groep. Beperkingen noch taboes.»

HUMO Welke taboes waren er vroeger?

Savage «Toen ik jonger was, zou ik het moeilijk gehad hebben met al die melodieën op ‘Human Performance’. Ik luisterde vroeger bijna voortdurend naar monotone punkmuziek, en dat hoor je aan onze eerste platen. Maar ik ben ouder en wijzer, nu. Ik vind onze vorige platen vanzelfsprekend nog steeds goed, maar ik ben blij dat ik geen mogelijkheden meer onbenut laat. ‘Human Performance’ komt precies op het juiste moment.

»De vorige opnamesessies waren ook telkens heel kort: omdat we korte, jachtige, spontane nummers maakten, en omdat het budget beperkt was. Nu hebben we bijna een jaar kunnen nadenken over hoe het moest klinken.»

HUMO Drie jaar geleden waren jullie nog de hipste rockband du jour, het mooiste meisje op het bal...

Savage «Takes one to know one!»

HUMO ... maar heden is Parquet Courts de hype voorbij. Opgelucht?

Savage «Natuurlijk. Elke gehypete band gaat zich vragen stellen over zijn overlevingskansen. Je wil het niet meemaken dat, op het moment dat de hype afneemt, ook de groep zélf uit elkaar begint te brokkelen. Dat gebeurt vaak genoeg: veel muzikanten verliezen, van zodra het grote publiek geen interesse meer toont, zelf ook de goesting. Dat zegt natuurlijk ook iets over de redenen waarom ze überhaupt muziek zijn beginnen te maken. Maar wij bestaan nu lang genoeg; de overblijvende fans weten dat we het menen.

»Meer goed nieuws: de periode dat er veel A&R-mensen van platenfirma’s uit de plinten kwamen gekropen om onze reet te likken, is ook weer voorbij. Soms voelt het aangenaam als iemand je reet likt, maar het is allemaal zo doorzichtig.»

undefined

undefined

'Het ergste is als journalisten schrijven dat we 'Rockmuziek Opnieuw Goéd Gemaakt Hebben', of dat we de 'Redders Van De New York Rock-'n-Roll Zijn'. Dat is bedoeld als compliment, maar het klinkt stom.'

HUMO Welke complimenten zijn bij voorbaat verdacht?

Austin Brown «Wat vrij vaak voorvalt en niet zo aangenaam is: fans of journalisten die zeggen dat we hen doen denken aan hun lievelingsband X – en bijna altijd zijn dat dan groepen die we zelf slecht vinden.»

Savage «Of: ‘Andrew, je spieren zijn zo groot, wat zie je er sterk uit!’ Dan moet ik antwoorden: ‘Ik ben meer dan een stuk vlees, oké? Ik ben een muzikant.’»

Brown «Het ergste is als journalisten schrijven dat we ‘Rockmuziek Opnieuw Goéd Gemaakt Hebben’, of dat we de ‘Redders Van De New York Rock-’n-Roll Zijn’. Dat is bedoeld als compliment, maar het klinkt stom.»

HUMO Eerder dit jaar brachten jullie samen met de New Yorkers van PC Worship ook de plaat ‘Ramsgate’ uit. Gezamenlijke groepsnaam: PCPC.

Savage «Dat project is begonnen in een periode dat Sean en Max (de andere twee, red.) niet konden touren met Parquet Courts, respectievelijk vanwege een jonge baby en examens. En Austin en ik wilden toch íéts omhanden hebben. Anderzijds ben ik zelf al heel lang een fan van Minuteflag, het tijdelijke verbond dat Minutemen en Black Flag in de jaren 80 aangingen, met onder meer D. Boon, Mike Watt en Henry Rollins. Ze hebben maar één ep gemaakt, maar die is fenomenaal. Ik wou ook eens zoiets doen.

»Dat soort symbioses komt nu niet meer zo vaak voor, en dat maakt PCPC in mijn ogen redelijk uniek. Andere voorbeelden die ik op de website van PCPC heb aangehaald: Loutallica, P-Funk en Red House Chili Painters. En die laatste heb ik zelf uitgevonden.»

HUMO Die mop is nu al achterhaald: iemand heeft intussen daadwerkelijk enkele Peppers-songs in de stijl van Mark Kozelek gecoverd. Maar: welke twee acts – dood of levend – zouden jullie nog graag eens in duoverpakking zien?

Brown «Brian Eno en een goede band naar keuze. Hij heeft in zijn samenwerkingen nu lang genoeg voor het geld gekozen.»

Savage «Komaan, Brian. Get your shit together.»

HUMO In vijf jaar tijd hebben jullie – als Parquet Courts, Parkay Quarts dan wel PCPC – zes platen en twee ep’s uitgebracht. Zijn andere bands lui?

Savage «Dat vraag ik me ook soms af. Ik vermoed dat veel muzikanten denken dat er slechts één bepaalde weg naar succes is, en dat ze die móéten volgen. Een plaat opnemen, touren, drie jaar wachten, opnieuw een plaat opnemen, enzovoort. Maar als muzikant, als artiest ben je het net aan jezelf verplicht om de regels af en toe opnieuw uit te vinden, vind ik. De rockwereld kent te veel groepen die zich rebellen wanen, maar verder wel gewoon de geijkte handleiding volgen.

»Ik had vorig jaar ook een tentoonstelling in Keulen, én ik heb Italiaans geleerd. ’t Is de allereerste vreemde taal waarin ik me min of meer op natuurlijke wijze kan uitdrukken. Ik heb het vocabulaire van een kleuter, maar toch.»

Brown «Ik ben me gaan verdiepen in het Europese voetbal. Ik ben fan van Marouane Fellaini.»

HUMO Een muzikantenleven is minder romantisch dan de fan denkt, maar absurd genoeg om er goede verhalen aan over te houden. Wanneer had je voor het laatst het gevoel dat je in een tekenfilm was beland?

Savage (droog) «Gisteren ben ik nog uitgegleden over een bananenschil.»

HUMO Een bekend citaat van Mark E. Smith: ‘Als je mij op een podium ziet en ernaast staat je eigen grootmoeder op bongo’s, dan weet je dat je naar een The Fall-concert staat te kijken.’ Wat is er typisch aan een Parquet Courts-optreden?

Savage (haalt de schouders op) «Ik ken niet veel 70-plussers met een talent voor percussie. Speelt jouw oma bongo’s?»

HUMO Niet meer.

Savage «Her bongo days are over, huh.»

Brown «We zijn gewoon vier kerels die op een podium aan rock proberen te doen, zonder er te veel over na te denken. Geen moeilijke decorstukken, speciale lichtshows of ander gedoe. En geen ingeoefende bindteksten of mopjes. Elke zomer zien we op de festivals dag na dag dezelfde bands optreden, en het stelt me altijd teleur als ik zo’n groep – die zich dan doorgaans als zeer rock-’n-roll voordoet – elke avond dezelfde grappen hoor vertellen. Bums me out. Een rockgroep is geen theatergezelschap.»

Savage «Onze grappen zijn ook te flauw om te herhalen.»

HUMO Geef eens een voorbeeld van wat er tijdens concerten fout kan gaan, en hoe jullie dat opvangen.

Brown «Op Glastonbury is mijn gitaarriem eens geknapt in het midden van een solo: gitaar op de grond. Achteraf kwamen mensen mij vertellen dat ze dat het hoogtepunt van het concert vonden: omdat ze dat soort echtheid missen bij andere bands. Zelfs ik vond dat een vreemde opmerking, maar onze fans zien ons blijkbaar graag op onze smoel gaan.»

Savage «Daarbij: wij zijn gewoon eye candy, en kunnen dus zoveel instrumenten laten vallen als we willen. Achter het gordijn staan de échte muzikanten van Parquet Courts dan gewoon verder te spelen.

»Overigens, vaag gerelateerd: ik las gisteren dat, tijdens de nieuwe Guns N’ Roses-shows, Axl Rose tijdens een lange gitaarsolo even van het podium stapt om bij te ademen in een zuurstoftent. Geen grap: daar staan beelden van op YouTube.»

HUMO Als er zoveel fout kan gaan, waarom nemen jullie dan geen roadies mee op tour? Ook omdat dat eerlijker is?

Savage «Nee, dat is gewoon omdat we arm zijn.»