Peaches - I Feel Cream

Bekoorlijk indrukwekkend, dat is het minste wat je kunt zeggen over het openingsduo van 'I Feel Cream', de vierde worp van de geheel uit oestrogeen opgetrokken Peaches: het met Gonzales geschreven 'Serpentine ('I Don't Give a... Pt. 2)' en het tekstueel kwetsbare, muzikaal machistische (met dank aan de wall of grooves van Soulwax) 'Talk to Me'.

Maar dan loopt het mis. 'Lose You', volgens Peaches een ballad, is veeleer lichtgewichtsynthpop uit de jaren tachtig, gezongen met een lolitastemmetje dat niet bij deze wonder woman (háár woorden) past. Hetzelfde trucje gebruikt ze in de titeltrack, waarbij we meer aan de plastieken Kylie Minogue denken (uit haar Stock, Aitken & Waterman-periode) dan aan de meedogenloze mannenverslinder die Peaches meestal in haar songs opvoert.
Niet dat er na de eerste twee songs uitsluitend rommel volgt. Als rapster heeft Peaches van niemand lessen te krijgen, en als ze radicale keuzes durft te maken, is ze meestal tiptop, zoals in 'Show Stopper' (met een aan Suicide ontleende donderwolk electronoise), het uitgebeende 'Billionaire', het door Digitalism opgefokte 'Mommy Complex' ('Hush now baby / Don't you stress / I'm gonna fill your mommy complex') of de vermakelijke camp 'Take You On'. 'You can't mess with me' bezweert ze daarin, en toch moet het ons van het hart: zes geslaagde songs op twaalf is ondermaats voor een artieste van haar niveau.

I feel cream?
De onze zal het deze keer niet zijn.