Perfume Genius - Learning

Zeker weet ik het niet, maar ik vermoed dat Mike Hadreas
(26) - door z'n moeder en andere intimi jarenlang liefdevol Mike Genius genoemd, hijzelf heeft intussen de artiestennaam Perfume Genius
aangenomen - ter ontspanning weleens een sigarettenpeuk op zijn arm uitdrukt, of zich op andere wijze mismeestert.

Zo ziet hij er uit, en zo klinkt hij op 'Learning'
ook. Op foto's vertoont Hadreas/Genius altijd wel érgens een blauwe plek of een ander teken van fysieke mishandeling; en jolig wordt men niet van zijn sombere, lichtjes angstaanjagende teksten, op ontwrichte muziek. Mike Hadreas is een geteisterde geest in een geteisterd lichaam; een breekbare, frêle, bleke knaap; veel te fragiel voor deze wereld.

Na een desastreus verblijf in New York, de stad die hem naar eigen zeggen de dood zou hebben ingejaagd (drank, drugs, depressies, de rand van het leven), keerde Hadreas vorig jaar terug naar Hotel Mama, in de wijde omgeving vanSeattle, om er in de niet zo inspirerende suburbs van Everett, Washington zijn debuut op te nemen. In al zijn gedempte & getemperde eenvoud een oorverdovend mooie plaat. Die naar de keel grijpt en ze vervolgens dichtknijpt. Weliswaar pas na een aantal luisterbeurten.

'my work came back from class / with notes attached / of a place and time / or how my body kept him up at night // he let me smoke weed in his truck / if i could convince him i loved enough / enough enough // he made me a tape / of joy division / he told me there was part of him missing / when i was 16 / he jumped off a building // mr. peterson / i know you were ready to go / i hope there's room for you / up above or down below' (de complete tekst van 'Mr Peterson'
, de teksten van Perfume Genius verdragen geen hoofdletters). Of hoe zelfs een pedofiel door zijn slachtoffer, nochtans voor het leven geblutst, een acceptabel hiernamaals wordt gegund. Het was vorig jaar een vooruitgestuurde MySpace-hit.

Minder dan op de tien songs op 'Learning' kan er op een plaat bijna niet aan de hand zijn: bescheiden variaties op een paar verkreukelde pianothema's (de klavieren klinken nu en dan erg Lennon
, ten tijde van 'Imagine', maar dan wel Lennon in zijn repetitiehok); de stem achteraanin de mix; hier aangesterkt met een cello, ginder met wat meer strijkers; een enkele keer roestige percussie, een onbestemd, gruizelig instrument, een eenzame trompet of een kinderpianootje.

Huisvlijt. Keldermuziek. Die nog het dichtst in de buurt komt van Sufjan Stevens
of Beirut
, maar danin extreme lo-fi mode, zoals onlangs in 'Arriba!' vermeld. Zonder versierinkjes. Rauw. Korte, bondige teksten ook, met een minimum aan woorden, maar immer: to the point. Bij twee gelegenheden heeft Hadreas zelfs genoeg aan de klánk van zijn stem - in het bijna pastorale 'Gay Angels'
en in het meer gelaagde 'No Problem'
- om de boodschap klaar en duidelijk over te brengen, zónder eigenlijke tekst.

'it's all in his hands / it's all part of his plan // but i never asked for it / but i never did // it's all part of his plan / it's all in his hands // in the basement / in it'.Aldus sluit 'Never Did'
de plaat af. Er gloort weinig hoop. 'Zonder muziek zou het leven een vergissing zijn,' zei Friedrich Nietzsche
ooit. Het is de muziek die Perfume Genius zo te horen in leven houdt, hopelijk kan 'Learning' als catharsis dienen.

In het zicht van mijn afscheid als TTT-opperhoofd vraagt men mij weleens of ik mij een leven zonder nieuwe muziek kan voorstellen. Ja! En neen! Ja als het de holle, afgezaagde frasen van pakweg Bono
betreft (om maar íémand te noemen, volledige lijst op aanvraag). Een volmondig néén als het gaat om zotten als Perfume Genius en consorten - al dan niet zelfverklaarde genieën, al dan niet welriekend. Humo, keep me in de toekomst posted!

Eerder dit jaar merkte ik 'Hidden' van These New Puritans
aan als plaat van het jaar. Die zakt naar twee.