Philippe Besson - Een onbewaakt ogenblik
Sinds zijn opgemerkte debuut 'Bij afwezigheid van mannen' bewandelt de bejubelde Fransman Philippe Besson vlijtig de ondoorgrondelijke paden van de douce melancholie. Zijn personages zoeken met een zwaar hart naar een fijne lichtstraal in hun donkere bestaan. Het gewicht op het hart van Thomas Sheppard in 'Een onbewaakt ogenblik' (Ambo) is verpletterend: zijn zoon sloeg overboord toen hij hem mee uit varen nam, tegen alle stormwaarschuwingen in. Een rauw verhaal over schuld en boete.
Na vijf jaar gevangenisstraf wegens ernstige nalatigheid, keert Thomas terug naar zijn huis aan de rand van het grijze Engelse kustplaatsje Falmouth: 'Niemand kan zich een beeld vormen van wat dat is, de rand van een stad die niets voorstelt' . De staat heeft hem vergeven, maar de inwoners van Falmouth niet. Voor hen blijft hij eeuwig de moordenaar van het kind - dat trouwens nergens bij naam wordt genoemd. Zijn zoon volgt hem als zijn schaduw: 'Ik kom terug met mijn dode. Ik breng hem mee terug. Ik vervoer een lijk.'
undefined
Thomas lucht zijn hart bij twee andere outcasts van het vissersdorp: de Pakistaan Rajiv en de ongehuwde moeder Betty . Aan de minzame, in stilte gehulde Rajiv vertelt Thomas wat er die stormachtige dag precies is gebeurd en wat daaraan vooraf ging. Zijn huwelijk was veranderd in een verstikkende gevangenis, waaruit hij niet kon ontsnappen. Aan de jeugdige Betty vertelt hij over het gevangenisleven en waarom hij is teruggekeerd naar het hol van de leeuw. Zij ziet in Thomas zowaar een nieuwe vader, maar op dat voostel kan hij niet ingaan. Want hij heeft zijn hoop al verbonden aan iemand anders: zijn celgenoot Luke , gezegend 'met een schoonheid, verspreid in vlekjes over zijn schouders' . Vanzelfsprekend: in het werk van Philippe Besson zijn de homoseksuele relaties nooit veraf.
De auteur schuwt de duistere kant van zijn personage niet. Hij roept twijfel op over de vraag of de nalatige vader wel ooit gehecht was aan zijn zoon. Het strakke patroon van het leven in Falmouth lijkt hem meer te verstikken dan het verlies van zijn kind. Gelukkig wordt die hoogdravende thematiek netjes ingesnoerd in uiterst sobere woorden. Wanneer de greep van het verhaal dreigt te verslappen, houdt de krachtige taal het overeind. De beeldende stijl van Besson - die al menig film- en theatermaker heeft verleid tot een interdisciplinair kunstwerkje - is ook het sterke punt van 'Een onbewaakt ogenblik' . Aspirant-filmmakers, ga uw gang.
