Pixies - Doolittle

Men moet er natuurlijk een beetje voor te vinden zijn. De veelbesproken Pixies jagen sommigen onder u de muren op, omdat Black Francis meer jankt dan zingt, omdat die gitaren weer VEEL TE LUID STAAN en omdat een mens na een zware dagtaak wel 's wat anders wil horen dan angstverhalen over incest en verminking.

(Verschenen in Humo in januari 2000)

Vier redenen om tóch van Pixies te houden:

* Een mens wil na een zware dagtaak wel 's wat angstverhalen over incest en verminking horen.

* Black Francis, Kim Deal, Joey Santiago en David Lovering hebben in al hun jeugdige onhandigheid een eigen traditie geschapen. Pixies klinken als Pixies, ondanks oppervlakkige overeenkomsten met Pere Ubu, The Gun Club, Violent Femmes, Iggy Pop, de wilde Velvet Underground en de vroegste Public Image.

* 'Gigantic' (uit 1988) is de beste song die T. Rex nooit heeft gemaakt.

* 'Monkey gone to heaven' is een uitmuntende single uit een goede elpee die 'Doolittle' heet.

We schrijven goed en niet perfect: 'Doolittle', de derde aflevering Pixies, bevat iets meer trash dan Herman Schueremans lief zal zijn. Trash in de betekenis van rommel. Er is 'Tame': richtingloos gebonk op deuren zonder huisnummer. 'Dead' is beter maar klinkt niettemin als een haastig opgenomen b-kantje van een geflopte single. 'Crackity Jones' rekent teveel op tempowisselingen en een intrigerende titel om voor honderd percent betrouwbaar te zijn. Het restant (twaalf songs) is evenwel leuk tot meesterlijk en groeit bij elke beluistering.

Categorie Leuk: 'I bleed', dat sterk herinnert aan hun begindagen in Boston en als vanouds de stemmen van Black Francis en Kim Deal (alias Mrs. Murphy) tegen elkaar uitspeelt; 'La La Love You', een grillig niemendalletje dat dank zij de weemoedige zang van drummer Lovering niveau haalt.

Zondermeer meesterlijk - en we wikken onze woorden - is nagenoeg al de rest, van het doortastend rockende 'Gouge away' tot de songgeworden waanzin 'Debaser', met boeiende ommetjes langs 'Monkey gone to heaven', het perverse surferslied 'Wave of mutilation' en 'Hey', waarin Black Francis klinkt als een psychopaat die hij in zijn vrije uren misschien wel is. Een buitenbeentje is 'Silver', een soort gospel voor alternativo's en een fraai voorbeeld van de manier waarop Pixies stemmen, akoestische gitaren en een handvol pakkende zinnen tot een geslaagd geheel kunnen versmelten. En tenslotte is er 'Here comes your man', een pure popsong, een bloem in een mijnenveld.

Zijn we zo ver? Mogen we u een conclusie aanbieden? 'Doolittle' is het mooiste stuk vuil dat u zich deze lente kan aanschaffen. De hoes kleurt ook uitstekend bij uw bronsgroene jeugdpuisten.