Placebo
Brian Molko is in zijn leven al vele dingen geweest: provocateur, biseksueel, junkie, flamboyante frontman, uithangbord voor Mercedes. David Bowie, Robert Smith en andere notoire collega’s stonden erbij, keken ernaar, deden hun hoed af en doken op aan zijn zijde.
Met Placebo, het groepje dat hij in 1994 oprichtte met bassist Stefan Olsdal, zit hij aan zijn zevende studioplaat. Geen moeilijke plaat. Placebo maakt geen moeilijke platen. Ook al drapeer je er strijkers overheen, of schakel je de elektriciteit uit, Placebo blijft Placebo. Als fan koop je nooit een kat in een zak. Resultaat: meer dan elf miljoen verkochte platen wereldwijd.
Ik vertel Molko dat ik vannacht om 3 uur ben opgestaan om mijn vlucht te halen. ‘Wow,’ zegt hij. ‘Bedankt, ik zou nooit zo vroeg opstaan voor een rockster.’ We zitten in Berlijn en we beginnen met een kleine quiz.
HUMO In welke richting kijken de paarden van het vierspan boven op de Brandenburger Tor: oost of west?
Brian Molko «Oost.»
HUMO Aan welke kant stonden ze toen de muur er nog was?
Molko «West-Berlijn?»
HUMO Oost. In welk jaar werd de muur opgetrokken?
Molko «1950?»
HUMO 1961. Wanneer werd hij neergehaald?
Molko «'89. Twee op vier!»
HUMO Ik heb de nieuwe plaat, ‘Loud Like Love’, gehoord, maar verder weet ik er niks van.
Molko «Dan weet je eigenlijk genoeg. De rest is window dressing.»
HUMO Hoe zou je ze omschrijven? De makkelijke zevende?
Molko «Nee, makkelijk was het niet, omwille van de omstandigheden waarin we ze hebben opgenomen. Vorig jaar zijn we op vraag van de platenfirma de studio ingegaan om een single op te nemen. Maar het klikte zo goed met onze producer Adam Noble (zie ook dEUS, red.) dat het aanvoelde alsof we al aan onze nieuwe plaat waren begonnen.
»Probleem: wij hadden een tour geboekt, en Adam had andere productieverplichtingen. We slaagden erin om in ijltempo de helft van de plaat op te nemen, en dan moest onze creatieve flow noodgedwongen aan de ketting. Toen we terugkwamen van tournee merkten we dat we moeite hadden om het niveau van de eerste sessies te halen.
»De lat lag hoog, we hadden vijf uitstekende songs, nu moesten we er nog vijf schrijven die daarnaast mochten liggen. Het was een ware worsteling. En hoewel het nooit de bedoeling is geweest om de twee groepen songs apart te houden, drong zich toch een soort vinylindeling op: de songs van 2012 op kant A, die van 2013 op kant B.
»Ik heb mijn muzikale opvoeding gekregen op vinyl, dus daar ben ik wel blij mee. Ik begrijp dat het voor de jongere generatie allemaal niet zo veel uitmaakt, maar een vinylplaat vasthebben of de tracks in iTunes zien staan, heeft op mij toch niet hetzelfde effect.»
Bekijk een filmpje:
