Precious

'Precious' kon in de States op gigantisch veel lof rekenen. 'De meest hartverheffende independent sinds 'Slumdog Millionaire!', kraaide een belangrijk criticus. Vraagje: kun je een film die werd geproduceerd door Oprah Winfrey en die namen als Lenny Kravitz en Mariah Carey op de rol heeft staan eigenlijk nog wel een independent noemen? Soit.

Ergens vatten we wel waarom 'Precious' zoveel snaren raakt. Claireece 'Precious' Jones (Gabourey Sidibe), het hoofdpersonage, is een soort super-supreme-ultra-underdog-in-het-kwadraat: een zestienjarig, moddervet Afro-Amerikaans meisje dat nauwelijks kan lezen en schrijven, voor de tweede keer zwanger is van haar bloedeigen vader (haar eerste kindje is een mongooltje) en door haar tirannieke (en nóg vettere) moeder af en toe naar de slaapkamer wordt geroepen voor een partijtje beffen. Yéééééééé-ha! Zes Oscarnominaties of niet, onze tenen krulden zich krom.

De regie van Lee Daniels is hilarisch slecht (tijdens de verkrachtingsscènes last de man keer op keer om onnaspeurbare redenen close-ups van bakkende eieren in), maar het ergste is nog dat er uit de afschuwwekkende meligheid die men ons hier serveert een nogal ranzig wereldbeeld naar boven komt drijven. Een typisch blank liberaal wereldbeeld, namelijk: 'Als je het écht wil, kun je het maken!' (Het lijkt wel een variant op de verkiezingsslogan van George Bush: 'Amerika is het land waar iedereen zijn dromen kan waarmaken'). Intussen zit de film zonder veel omhaal alle gettoclichés te bevestigen (zwarten zijn lui en vadsig), én te spuwen op mensen die leven van sociale uitkeringen.

Jakkes.

Bekijk de trailer: