Queens Of The Stone Age - Era Vulgaris
Vijfde QOTSA-cd en meteen ook vijfde uppercut: eat that, De Kerpel en andere bokshandschoendragers! In zijn Humo-interview vorige week zei gitarist Troy Van Leeuwen dat Queens of the Stone Age zichzelf op elke plaat opnieuw uitvindt om aldus een voorspelbare sequel te vermijden.
Opdracht volbracht: 'Era Vulgaris' is overduidelijk een volbloed QOTSA-plaat, al vanaf de eerste tonen van het geweldige 'Turnin' on the Screw', maar is tegelijk toch weer ánders. Anders dan de doorbraakplaten 'R' en 'Songs for the Deaf' en helemaal niet te vergelijken met zijn complexere voorganger 'Lullabies to Paralyze' van twee jaar geleden, óók een voltreffer maar die iets meer luistertijd vergde. 'Era Vulgaris' is feestelijker, harder, rechtlijniger, compacter (met dank ook aan producer Chris Goss), meer stonerrock, en we kunnen al niet meer wachten om de twaalf songs over de Werchter-wei te horen rollen (vrijdag 29 juni, Main Stage, 19.35 u. - 20.35 u., be there!). In afwachting zullen ze nogal eens over de uitgestrekte landerijen van le Château P. weergalmen, wees daar maar zeker van!
undefined
Opener 'Turnin' on the Screw' zit er dus al meteen boenk op - die beroezende gitaarsolo's, die bezwerende beat, die roffels! - en de heren Josh Homme, Van Leeuwen en drummer Joey Castillo komen niet meer van hun donderwolk af. It's only rock 'n roll en steek de rest in uw gat! Single 'Sick, Sick, Sick' doet nog het meest aan doorbraaksong 'No One Knows' denken en staat al twee weken bovenaan de 'Arriba!-lijst. 'I'm a Designer' - de 'My Generation' van zijn tijd, aldus Homme in Humo 3472 - gaat gebukt onder een drammerige tekst (de oppervlakkige, jachtige tijden worden gehekeld, vandaar ook de cd-titel en de lelijke hoes met binnenin een akelig retro-opvouwvelletje) maar hey, hebben wij ooit een pornofilm in huis gehaald voor de fijnzinnige dialogen, of een QOTSA-plaat voor de teksten? Niet! Luister dus liever naar de allesbrander van een gitaarsolo op 'I'm a Designer'. Passons de bezwaren, gezwind en route naar de hoogtepunten die elkaar in gejaagd tempo opvolgen: het popperige 'Into the Hollow'; het waarlijk fantastische, ingetogen 'Make It wit Chu' (groeit ongetwijfeld uit tot één van de beklijvendste QOTSA-songs ever, het is een telg uit Hommes 'Desert Sessions'); de dansbare rockers 'Battery Acid' (een Homme-favoriet) en 'Misfit Love', die laten horen dat de heren al eens naar LCD Soundsystem hebben geluisterd, zoals Van Leeuwen aan (jub) toevertrouwde; het springerige, aanstekelijke '3's & 7's' (hoempa-QOTSA en wellicht de volgende single); de bijna archetypische, voortjakkerende QOTSA-rocker 'River in the Road' of de heavy pop van 'Suture up Your Future'. 'Bijna niks dan hoogtepunten en toch geen vier sterren?', horen wij daar een rosse ambetante op de achterbank mopperen. Da's dan een kleine marge die we onszelf toestaan, want elke QOTSA-plaat wordt na verloop van tijd immers nóg beter...
In Uitlaat beklaagde iemand zich vorige week dat de snotneuzen van Arctic Monkeys op Werchter ná Queens of the Stone Age mogen spelen, de omgekeerde wereld vond hij. Wij kijken gewoon uit naar die krachtmeting tussen twee van de toppers van 2007. Bokshandschoenen, iemand?
