'Radio Gaga' in de Limburgse Meulenberg-wijk

De wijk Meulenberg in het Limburgse Houthalen-Helchteren stond al langer op het verlanglijstje van ‘Radio Gaga’. Vorig jaar gaven het stadsbestuur en de politie geen toestemming om op het pleintje aan de kerk te bivakkeren: twee jaar na de zware rellen van 2013 vonden ze het te vroeg voor nieuwe media-aandacht. Een jaar later mocht het wel.

'Ze verkochten hier drugs alsof het appels waren, maar nooit zagen we de politie'

Even het geheugen opfrissen: in oktober 2013 wilde de politie een 19-jarige verdachte thuis oppakken voor verhoor, maar de jongeman zag de bui hangen en trok een sprintje. Er werd versterking bij gehaald, wat op de Meulenbergse jongeren zo ongeveer hetzelfde effect had als een rode lap op een stier. De gemoederen raakten oververhit en de uitgerukte combi’s werden bekogeld. Agent Mario Ghijs liep een zwaar hoofdletsel op toen een steen de ruit van zijn combi verbrijzelde. De volgende dag prijkte de foto van zijn gekantelde politiebusje – de neus in de gracht geparkeerd – op de voorpagina’s van alle kranten. Meulenberg heeft het imago van probleemwijk nooit meer van zich af kunnen schudden.

‘De politie heeft toen een grote fout begaan,’ zegt Gabriele Chiarizia fel – in Meulenberg en ver daarbuiten kennen ze hem als Gaby. Hij noemt zichzelf een échte Meulenbergenaar, geboren en getogen in de wijk, enige zoon van volbloed Italiaanse migranten.

Gaby (55) «Opeens stond de politie hier met drie camionetten, om een manneke op te pakken dat nog geen 50 kilo woog met zijn laarzen aan. Die jongen springt over een haag en gaat ervandoor. Daarop zijn de flikken hier in vol ornaat aangekomen, met hun matrakken, helmen en schilden. Dat lieten de jongens van de wijk natuurlijk niet gebeuren. Ze hoeven hier maar te fluiten en iedereen weet dat er iets aan de hand is. In nog geen tien minuten tijd stond er 300 man. Die flikken zijn echt gaan lopen.»

HUMO Het lijkt Molenbeek wel.

Gaby «Het was hun eigen schuld. Ze hadden hier een getto gecreëerd: stop al die vreemdelingen samen, bied ze geen enkel toekomstperspectief en laat ze elkaar kapotmaken. Meulenberg is een tijdlang de place to be geweest voor druggebruikers. Ze dealden hier alsof ze appels aan het verkopen waren, en elke jonge gast waande zich Al Pacino in ‘Scarface’. Nooit kwam er een politieauto langsgereden.

»Na de rellen is dat helemaal veranderd: de politie heeft met haar taskforce in korte tijd orde op zaken gesteld. Alle rotte appels hebben ze opgepakt. Een paar cafébazen hebben hun zaak levenslang moeten sluiten. Als je nu een gram coke wilt, dan moet je hier al vies gaan zoeken. Sindsdien is het een pak rustiger geworden. Vroeger stonden de dampende auto’s op de parking van het café hiertegenover, de stereo volle bak. Ik slaap aan de voorkant van het huis, dus als het echt de spuigaten uitliep, ging ik uit mijn raam hangen: ‘Laat mich niet naar beneden komen, jongens!’ Naar mij luisterden ze: ‘Sorry, Gaby! Moet je een joint hebben?’ (lacht)»

Animeerdames

Dat Gaby zo’n fenomeen is in Meulenberg – ‘Zelfs de straatstenen kennen me’ – heeft ook met zijn neus voor zaken te maken. In de jaren 80 en 90 baatte hij verschillende nachtclubs uit, niet helemaal naar de zin van zijn vader.

Gaby «Mijn pa is in ’55 naar België gekomen. Drie dagen later zat hij al in de mijn. Hij deed dat graag – zelfs na zijn pensioen verlangde hij ernaar terug. Maar ik had er geen zin in. ‘Fuck it,’ zei ik tegen mijn pa, ‘ik ga niet in de put. Ik ben geen mol.’ Ik heb mijn eigen weg gekozen.

undefined

'Elke jonge gast waande zich hier Al Pacino in 'Scarface''

»Ik ben begonnen met een winkel in Italiaanse voedingswaren, maar toen de concurrentie te groot werd – iederéén begon plots een Italiaanse winkel – ben ik tweedehandsauto’s gaan verhandelen in Polen. Daar heb ik een tijdlang veel geld mee verdiend, tot ze de regels strenger maakten. Toen was het sop de kool niet meer waard en ben ik met twee discotheken gestart. Het zat er vol met pooiers, gigolo’s en animeerdames.»

HUMO Was er een markt in Meulenberg voor dat soort entertainment?

Gaby «Maar nee, gij! Wat gaat ge hier een bordeel zetten? De mannen hier breken binnen de 24 uur de boel af! Mijn nachtclubs lagen buiten de wijk – in Genk en Sint-Truiden. Samen met vrienden had ik een business die prima draaide. Zag ik de recette van een meisje dalen, dan belde ik naar een vriend: ‘Heb jij er ook eentje die de klanten beu zijn?’ En dan ruilden we gewoon. Die meisjes kwamen zelf om werk vragen – ik verplichtte niemand. Verdienden ze 10.000 frank, dan was de helft voor mij, de rest mochten ze houden.

»Het waren gouden tijden. Wij Italianen waren hier toen nog de big boss. Ik liep altijd mooi gekleed, als een echte Italiaan, was altijd omringd door knappe vrouwen. Ik had zoveel naakte schoonheden om me heen dat ik ze op den duur beu was (lacht). Aan seks geen gebrek.

»Ik heb twee kinderen. Hun mama heb ik op school leren kennen. Eerst speelde ik doktertje, daarna werd ik gepromoveerd tot gynaecoloog, en toen zat ik met de gebakken peren (lacht). Trouwen heb ik nooit gewild, maar tegenwoordig begint de eenzaamheid te wegen.»

HUMO Nu heb je geen nachtclubs meer?

Gaby «In 2003 ben ik gestopt met de hele bazaar. Ik heb alles verkocht en mijn geld in immobiliën gestopt. Het hele blok hier is van mij. Van het nachtleven heb ik mijn buik vol. Ik zou er niet meer aan willen beginnen, al gaf je me 200.000 euro.

»Nadat ik was gestopt, heb ik een maand lang in mijn pyjama rondgelopen. Ik voelde me verlost van alle drukte, al het lawaai. Maar na een maand dacht ik: ‘En nu?’ Het zwarte gat. Het gaf me nog meer goesting in cocaïne.»

HUMO Was je een zware gebruiker?

Gaby «Het nachtleven is niet voor watjes. Ik heb eraan moeten wennen. Ik zag hoe de mannen rond mij de hele nacht bleven doorgaan, terwijl de vermoeidheid bij mij begon te wegen. ‘Hoe houden jullie dat vol?’ vroeg ik. Toen hebben ze me mijn eerste lijn coke laten snuiven. Nooit heb ik iets anders gebruikt: geen hasj, geen speed, geen synthetische brol. Die eerste lijn gaf me meteen een goed gevoel. Ik ben er met een glimlach aan begonnen, maar het heeft me een zee van tranen gekost om ermee te stoppen. Uiteindelijk ben ik er wel op eigen houtje mee gekapt. Ik was al acht of negen keer opgenomen om af te kicken. Dan bleef ik twee weken binnen en gebruikte ik niks, maar ik was nog niet half buiten of ik hing er alweer aan. Op het eind voelde ik er zelfs niks meer van. Ik kon net zo goed een briefje van 50 euro in brand steken.

undefined

'Ik ben er niet trots op, maar ik heb eens vier politiemensen het ziekenhuis in geslagen.'

undefined

»Een cokeverslaving verloopt in vier stadia: eerst word je er vrolijk van en ga je babbelen. Niemand kreeg er nog een speld tussen als ik sprak. Daarna was het één en al seks, drugs en rock-’n-roll – ik wist niet meer van ophouden. In het derde stadium word je wantrouwig. Op den duur zag ik overal politie. Tot je uiteindelijk samen met een paar mannen zit te snuiven en iedereen een gat in de lucht springt bij het minste geluid. Dat spul doet rare dingen met je hersenen.»

De cocaïnebaron

Gaby «Intussen heb ik al vier jaar niet meer gesnoven. Zelfs met sigaretten ben ik gestopt. Nu alleen de drank nog. Alcohol is de hardste drug van allemaal. Ik heb me al een keer laten opnemen bij de broeders Alexianen in Tienen, maar daar hield ik het niet vol: balpen na balpen heb ik er leeggeschreven over mijn leven, maar nooit ging het over de drank.

»Eigenlijk zie ik mezelf niet als een alcoholist. Echte alcoholisten beginnen ’s ochtends vroeg al te drinken, om de tremors tegen te gaan. Die behoefte heb ik totaal niet. Ik zoek nu mijn eigen manier om mijn verslaving te bevechten: ik las dagen in waarop ik niet drink, en áls ik drink, neem ik kleine slokjes. Ik voel me net een boekhouder, zo hard zit ik te tellen. Maar wegblijven uit mijn stamcafé, dat kan ik niet. Anders word ik eenzaam. Ik zit er tussen de Italianen, de Spanjaarden, de Grieken en de Turken. Marokkanen komen er niet: die hebben hun eigen kot.

»Tegenwoordig wonen er nog drie Belgen in Meulenberg. Ook de Italianen zijn zo goed als allemaal verdwenen, net als de Spanjaarden. De Marokkanen vormen nu de grootste groep, gevolgd door de Turken.»

HUMO Vind je het jammer dat de Marokkanen hier de boel hebben overgenomen?

Gaby «Ho, ho! De Marokkanen hebben hier niks overgenomen. Wij waren het moe.

»Ik heb trouwens nooit gedeald. De cocaïne die ik had, was altijd voor eigen gebruik. Vraag maar na in heel Meulenberg: niemand heeft ooit één gram van mij gekocht. De flikken dachten er wel anders over: ze noemden me ‘de cocaïnebaron’. (Lachje) Ik weet niet eens hoe een kilo coke eruitziet.

»Ik ging mijn cocaïne meestal in het buitenland halen. Dan nam ik mijn eigen testers mee. Een goeie raad: koop nooit coke van een snuiver. Als die tien pakjes van zijn baas krijgt, dan snuift hij er zelf twee op. Vervolgens versnijdt hij de rest met allerlei brol, om weer aan die tien pakjes te raken. Ze draaien er van alles door: aspirine, heroïne. Of een middel dat je bij de tandarts kan kopen als je baby tandjes krijgt. Wrijf je ermee op je tandvlees, dan krijg je hetzelfde verdovende effect als bij coke. Iemand die er geen bal van kent, kun je makkelijk coke verkopen die voor driekwart uit andere brol bestaat.»

HUMO Had je het vaak aan de stok met de politie?

Gaby «Ik heb in totaal negentien maanden gezeten – allemaal korte strafkes, meestal voor bezit en gebruik. Ik ben er niet trots op, maar in 2011 heb ik vier politiemensen het ziekenhuis in geslagen. Het was nacht, ik was bezopen en stond midden op de weg een schram op mijn Alfa te bestuderen. Toen kwam er ineens een beer van een vent naar me toe. Ik dacht: ‘Die wil me carjacken!’ Dus heb ik hem een patat tegen zijn schouder gegeven. Even later stond ik op de parking van de Esso, toen ik vier camionetten met zwaailichten zag aankomen. ‘Verdomme,’ dacht ik, ‘die ene keer dat ik niks heb gedaan, komen ze me arresteren.’ Bleek die beer van een vent een flik in burger te zijn. Ik ben wild rond me heen beginnen te slaan en stampen. Het resultaat was navenant: één flik met een gebroken neus, een andere acht maanden op ziekenkas. Dat grapje heeft me 36.000 euro gekost.

»In de rechtszaal heb ik die flik in burger nog teruggezien. In het daglicht bleek dat een schriel manneke te zijn. Tja, onder water lijkt een vis soms ook op een walvis.»

La mamma

Zoals het een echte Italiaan betaamt, heeft Gaby maar één onvoorwaardelijke liefde: la mamma. Het bejaarde dametje woont samen met haar zus in het huisje naast dat van Gaby.

Gaby «Als mama iets nodig heeft, dan hoeft ze maar op de muur te kloppen. Eten doe ik bij hen – meer dan wat beschuit en fruit heb ik niet in huis. Mijn vader is vorig jaar overleden. Een jaar lang ben ik in de rouw geweest. (Wijst naar de elektrische gitaar in de hoek) Al die tijd heb ik geen noot gespeeld, uit respect voor hem.»

HUMO Wisten je moeder en vader van je druggebruik?

Gaby «Zot! Mijn ma had me kapotgeschoten. Ze heeft ook nooit geweten dat ik animeerdames had. Zoiets zeg je niet tegen je moeder – dat strookt niet met de Italiaanse mentaliteit. Niet dat ze me dan had gehaat, maar ze had het allesbehalve netjes gevonden. Ze dacht dat ik een gewoon café had. Mij pa wist wel bepaalde dingen.

undefined

'Je hebt hier 50 nationaliteiten die samenleven. Is dat niet mooi?'

»Ik moet niet klagen: ik heb mijn eigen weg gekozen. Niemand heeft ooit een pistool tegen mijn hoofd gezet en gezegd: ‘En nu... snuiven!’ Maar ik heb nergens spijt van: ik heb niemand vermoord, nooit de handtas van een vrouwtje gepikt, nooit een overval gepleegd, nooit een vrouw verkracht. Integendeel: vrouwen hebben mij verkracht (lacht). Ik heb me ook nooit een pooier gevoeld; ik was een werkgever. Ik heb pooiers gekend van wie de meisjes een bepaald quotum moesten halen, anders kregen ze een pak rammel. Dat heb ik nooit gedaan. En ik betaalde altijd de meisjes zelf, nooit hun pooiers. Zij hadden tenslotte gewerkt, niet die mannen. Zeg me eens: wat heb ik ooit misdaan?»

HUMO Blijf je de rest van je leven in Meulenberg?

Gaby «Dat denk ik niet. Als mama er niet meer is, trek ik misschien weg. Al is het hier nu goed wonen. Je hebt vlakbij Hengelhoef met z’n grote plas en kasteel Ter Dolen. Sinds een paar jaar heb je ook Tomorrowland, maar mij krijg je daar niet naartoe – ik ben meer een man van Dire Straits en The Rolling Stones.

»Er is zoveel negatiefs over Meulenberg gezegd en geschreven. Hoog tijd dat we laten zien wat we in onze mars hebben. Je hebt hier 50 nationaliteiten die samenleven. Is dat niet mooi? In een rockband slagen ze er niet eens in om met z’n vijven samen te blijven.

»Misschien moeten ze eens een film maken over Meulenberg. Acteurs hebben ze niet nodig: de mensen hier doen het beter dan die van Herman Teirlinck. Meulenbergenaars vlammen er alles ongezouten uit. ‘Actie!’ en pas dan maar eens op. Daarmee vergeleken zou ‘Marina’ van Stijn Coninx klein bier zijn.»