Ray LaMontagne - Gossip in the Grain

Een morsig mannetje met een warrelige baard en een hypergeconcentreerde, bijna koortsige blik: de Amerikaanse singer-songwriter Ray LaMontagne lijkt een beetje op Bruce Springsteen ten tijde van 'Born to Run'. En op Daniel Plainview, het personage van Daniel Day-Lewis in 'There Will Be Blood'. Die had ook dat vuur, maar werd erdoor verteerd. Dat zal de ex-fabrieksarbeider en timmerman Ray LaMontagne niet gebeuren. Die smeedt liever schone songs.

Maar wees er zeker van dat ook hij, net als Plainview, weleens mommelt: 'There are times when I look at people and I see nothing worth liking'. En dat hij wéét waarover Springsteen het heeft als die zingt over 'tramps like us'.

'Gossip in the Grain' is na 'Trouble' (2004) en 'Till the Sun Turns Black' (2006) de derde plaat die LaMontagne opnam met producer en multi-instrumentalist Ethan Johns, een naam die u mogelijk herkent uit de cd-boekjes van onder meer Ryan Adams en Kings of Leon. Het moet geleden zijn van die keer dat Usain Bolt trainde met Otis Redding in zijn oortjes dat er nog eens zo superieur en met zo veel soul uit startblokken werd geschoten.

'You Are the Best Thing', de eerste single, is een knoeperd van een soulstamper waarmee LaMontagne zijn reputatie van troonopvolger van Van Morrison dubbel en dik onderstreept. En zijn geraspte strot leent zich met hetzelfde gemak voor een poppy eerbetoon aan Meg White (onlangs bekroond met een Arriba!-notering), een woeste railroad song ('Henry Nearly Killed Me (It's a Shame)'), ontspannen front porch country ('Hey Me, Hey Mama') of fragiele folk ('Let It Be Me', 'Winter Birds', 'A Falling Through').

There are times, beste lezer, when we look at people en denken: hé, die is het waard om in het oog te houden. Ray LaMontagne is zo iemand. Op 24 februari speelt hij in een nu al uitverkocht Koninklijk Circus.