Real Estate - Atlas
Het besef kwam na een luisterbeurt of drie, halfweg het instrumentaaltje ‘April’s Song’: wat een genot moet het niet zijn om bij Real Estate te spelen! Aftellen, elkaar aankijken, vervolgens wegdrijven, bij de volgende break even de ogen openen en merken dat je vrienden net zo hard de dag aan het plukken zijn als jij. Dat je platen culinair hoogstaand vreten voor de indie-incrowd zijn, is vast niets meer dan een aardige bijkomstigheid.
Erg veel valt er niet te zeggen over ‘Atlas’, hun derde. Wij vinden ’m beter dan hun tweede (het overschatte ‘Days’ uit 2011) en minder dan die welhaast perfecte, titelloze eerste. We stellen ook vast dat de meest voor de hand liggende referentie (The Feelies) angstvallig verzwegen wordt in Real Estates bio, en vragen ons af hoelang Martin Courtney nog zal kunnen volhouden dat hij 21 is. Om dan voort te dobberen op vloeiende gitaarpopsongs die gaandeweg alle bezwaren overspoelen – tot ook het laatste opgestoken vingertje in een schuimkop verdwijnt.
De heerlijk zeurderige single ‘Talking Backwards’ is Real Estate op z’n concreetst. ‘Primitive’ heeft de beste riff, ‘How Might I Live’ is een onvast gezongen, maar alleraardigst buitenbeentje. O, en ‘April’s Song’ is in ons hoofd een verre nazaat van ‘Walk, Don’t Run’ van The Ventures – u moest eens weten.
