Reality: Manhunt with Joel Lambert
Alsof het onsterfelijke ‘The Bad Touch’ van The Bloodhound Gang (‘You and me baby ain’t nothin’ but mammals / So let’s do it like they do on the Discovery Channel’) nog niet genoeg reclame is, duwen wij u deze week ook slinks in de richting van onze favoriete machozender.
'Voor mij is het strijdersschap niet gewoon een beroep, maar een roeping. Mensen noemen me soms een adrenalinejunkie, maar dat vind ik een belediging.'
Voor de marathonuitzending van het tweede seizoen van ‘Manhunt’ bijvoorbeeld, een kat- en muisspel met een gevaarlijk hoge testosteronspiegel. Joel Lambert, de uit de kluiten gewassen muis in kwestie, verdiende zijn sporen bij de Amerikaanse Navy SEALs, een speciale gevechtseenheid die tijdens de Golfoorlog en bij de jacht op Osama Bin Laden werd ingezet. In ‘Manhunt’ speelt Lambert zelf voor prooi, en probeert hij uit de klauwen van een professionele opsporingseenheid te blijven.
HUMO Was u nog niet aan een welverdiend pensioen toe na uw tijd bij de SEALs?
Joel Lambert «Nee, sta me toe dat even filosofisch te duiden: voor mij is het strijdersschap niet gewoon een beroep, maar een roeping. Mijn devies luidt dan ook: ‘Eens een krijger, altijd een krijger.’ Pas op, ik ken collega’s die na hun legertijd gewoon een rustig burgerleventje gaan leiden, maar ik kan dat niet.
»Al heb ik toch een nanoseconde getwijfeld toen Discovery met ‘Manhunt’ kwam aandraven. Ik ben er ondertussen 40, geen 25 meer hè. Ik zou opgejaagd worden door de meest geavanceerde troepen ter wereld, op plaatsen waar ik nog nooit ben geweest. En je kon er zeker van zijn dat ze het me verdomd moeilijk zouden maken – dat levert natuurlijk spannendere televisie op. Om van het gigantische risico op egobeschadiging nog maar te zwijgen. Als ik in de fout ga, is dat voor het oog van miljoenen mensen. En maak ik ook mijn SEAL-broeders ten schande. Maar weet je wat? (geladen stilte) Net daarom kon ik niet weigeren.»
HUMO Moedig. En heeft uw ego veel schade opgelopen?
Lambert «Dit seizoen ging het alvast beter dan het vorige. Toen ben ik drie van de zes keer geklist, al had één van de opsporingsteams toen ook wel, ahum, vals gespeeld. Deze keer is het me maar één keer overkomen. En oké, dan was er ook nog één aflevering waarin ik mijn vluchtvoertuig niet tijdig wist te bereiken.»
HUMO Uw – ander – devies is naar verluidt: ‘It’s better to finish and die than quit and lose.’ Springt u echt zo lichtvoetig om met uw leven?
Lambert «Voortdurend. Maar het doet me niets.»
HUMO Euh, is dat niet een tikkeltje onverantwoord?
Lambert «Nee, omdat het altijd berekende risico’s zijn. Extreem gevaarlijk, dat wel, maar nooit onbezonnen. Mensen noemen me soms een adrenalinejunkie, maar dat vind ik een belediging. Wie op adrenaline kickt, moet aldoor zijn grenzen verleggen om nog iets te voelen. En dan ga je na verloop van tijd domme dingen doen. Ik doe ook wel eens domme dingen in ‘Manhunt’, maar nooit met opzet (lacht).
»Het grootste risico heb ik eigenlijk vorig seizoen genomen, tijdens onze aflevering in Zuid-Afrika. Toen heb ik een uur over een vlakte gerend waar een troep leeuwinnen aan het jagen was. Achteraf hoorde ik dat het productieteam tijdens dat uur naar de grote baas van Discovery had gebeld: ‘We zijn onze leading man kwijt! En hij is hoogstwaarschijnlijk dood.’ En toch zou ik het zo opnieuw doen.»
HUMO Omdat u wist dat de situatie eigenlijk niet zo gevaarlijk was?
Lambert (doodserieus) «O nee, de situatie was wel degelijk levensgevaarlijk. Maar we waren al twee dagen succesvol op de vlucht voor het Zuid-Afrikaanse team, tot ze ons op de derde dag toch in het vizier kregen. Ik was nog een paar kilometer verwijderd van ons vluchtvoertuig en dacht: ‘Foert, ik trek een spurtje.’ Alleen was onze cameraman de enige die me kon volgen. Onze gps-man kon me niet bijhouden, dus dat hele uur wist het productieteam niet waar ik was en of ik nog leefde. Sindsdien sturen ze me er nooit meer op uit zonder gps. Dat lesje hebben ze wel geleerd! (lacht)»
undefined
