Recreatief rolschaatsen door showlijders

Te bedenken dat er klojo's zijn die een heel boek uitlezen tijdens hun vakantie!

Liefde voor muziek
VTM – 24 april – 834.944 kijkers

U, vrouw of man of transgender die nog bij zijn oude, aldoor droog kuchende moeder woont, u doet ermee wat u wilt, maar ik sla ‘Later… with Jools Holland’, een tv-programma dat al sinds 1992 bestaat, bij leven en welzijn liever niet over: het is één van de weinige amusementsprogramma’s waar de BBC nog wereldwijd prat op kan gaan. Nu, ik was als muziekliefhebber wel opgetogen over de digitale zender BBC4, die net zo lang op de betaaltelevisie te zien was tot het de beleidslieden van Telenet te binnen schoot dat de winstmarge van hun bedrijf te allen tijde voorrang moest hebben op de kwaliteit van hun aanbod. Het is me overigens allang duidelijk dat kwaliteit niet loont, toch niet geldelijk. Maar laat ik ophouden met afdwalen, en weer aanknopen bij ‘Later… with Jools Holland’, een topprogramma dat onder leiding van een gentleman die altijd een Engelse schooljongen is gebleven, geheel en al om livemuziek draait. En laat livemuziek nu ook al drie seizoenen lang de bestaansreden van ‘Liefde voor muziek’ zijn, naar mijn smaak het aardigste programma dat de VTM rond deze tijd van het jaar te bieden heeft. Niet dat de liedjes die ik in dit programma te horen krijg altijd naar mijn gading zijn, maar er is immer veel vakmanschap en muzikaliteit mee gemoeid. Vakbekwame mensen heb ik hoog zitten, en daarbij denk ik vanzelf ook aan de bandleden, met inbegrip van de uitstekende backingvocalisten, die anoniem maar minder onderbelicht dan vroeger, achter de bekende zangers en zangeressen hebben postgevat, om gulweg kleur aan ze te geven. Hopelijk tegen een billijke vergoeding.

In deze aflevering van ‘Liefde voor muziek’ kreeg het repertoire van Isabelle A een beurt. Uit hoofde van mijn vak heb ik haar voor het eerst gesproken toen ze nog een tienersterretje was. En het laatst in 2008, toen ze ‘De macht der gewoonte’ had uitgebracht, een plaat waaraan onder anderen Mauro Pawlowski een song had bijgedragen. Het scheen me toe dat Isabelle A in ‘Liefde voor muziek’ een ietwat gelaten of toch ingetogen, of misschien ook wel melancholische indruk maakte in het uitbundige gezelschap van Bart Peeters, Natalia, Lady Linn, Gers Pardoel, Clouseau en Josje Huisman. Ik had zelfs even het idee dat ze er een beetje buiten stond en haar best deed om dat zo min mogelijk te laten blijken. Op Mallorca, waar ‘Liefde voor muziek’ zich dit keer afspeelt, sprak Bart Peeters de hoop uit dat Isabelle A spoedig een comeback zou maken. Bart Peeters deed volgens Natalia intussen dienst als wijze man, maar volgens mij is hij jonger van geest dan een wijze man zich doorgaans kan permitteren. Aangezien ‘Liefde voor muziek’ ook een soort vakantie voor showlijders is, zagen we Bart recreatief rolschaatsen. De artiesten maakten soms ook gebruik van een Oxboard, zo’n Segway zonder stuur. Als ik dat vervoermiddel zie, de mens met zijwielen, denk ik altijd dat te voet gaan niet eens zó’n gek idee is. Op je handen lopen is ook mooi in het straatbeeld. Bart Peeters speelde voorts enthousiast en met een zekere verbetenheid ‘water bottle flip’, waarbij je, of je nu een wijs man bent of niet, met de zwier van een jongleur een petfles met een zekere hoeveelheid water erin zodanig opgooit dat ze bij landing netjes op haar bodem terechtkomt en overeind blijft staan. En dan te bedenken dat er klojo’s zijn die een heel boek uitlezen tijdens hun vakantie! Intussen sprak Isabelle A in een apartje met Lady Linn, terwijl ze allebei gemasseerd werden, over bidden en over haar evangelische geloofsovertuiging. Het gezelschap was erg gemêleerd, hoezeer het voorts ook één pot nat mocht zijn.

Toen haar collega’s haar repertoire zongen, werden de ogen van Isabelle A niet vochtig, laat staan dat er tranen langs haar wangen biggelden. Dat is nogal gebruikelijk, want iedereen blijkt merkwaardig ontroerbaar in dit programma, alsof vertoon van emotie voorgeschreven is. Nadat Bart Peeters ‘Blank of zwart’ kunstig had omgebogen tot loflied op Isabelle A, sprak Kris Wauters, ook namens de rest van Clouseau, met een trillinkje in zijn stem: ‘Bart, jij hebt de gave om de mensen gelukkig te maken.’ Bart Peeters maakte geen aanstalten om dat met gitaarbegeleiding tegen te spreken.

Isabelle A reageerde uitsluitend verbaasd op de nieuwe versies van haar oude nummers: ‘’t Klinkt zó Natalia,’ riep ze uit nadat Natalia zich in het Engels meester had gemaakt van ‘Dansen voor jou’. Nu ja, zo’n radicale toe-eigening is ook wel de bedoeling van een geslaagde cover.

Niemand van de zangers en zangeressen van ‘Liefde voor muziek’ waagde zich aan ‘Hé lekker beest’, maar in de roezige nazit zongen ze, om de tafel geschaard, samen een drieste versie van dat nummer. Isabelle zei dat ze die avond nooit meer zou vergeten. Ik vast wel, maar voor het zover is noteer ik dat ook deze aflevering van ‘Liefde voor muziek’ in primetime, op een avond in the cruellest month, een onderhoudend televisieprogramma was.

undefined

'De vraag 'Wat doe jij aan overtollige neusharen, Erik?' is me ook bijgebleven. Dat komt ervan als je een geheugen hebt'

Gert Late Night

VIER – 24, 25 en 26 april – 242.722 kijkers

Het was me bekend dat Gert Verhulst, met voorsprong de grootste eter van ‘Mijn pop-uprestaurant’, een plezierboot bezit, waar hij na overleg met enige fiscalisten ooit anderhalf miljoen euro tegenaan zou hebben gegooid. Wie doet hem wat? Dat jacht heet Evanna, als was het naar een Russische scharrel van Donald Trump genoemd. Er zit me dunkt een oligarchisch luchtje aan het vaartuig, maar wat weet ík nu van hedendaags ondernemerschap af? Op de aangemeerde Evanna speelt zich thans vier keer per werkweek een laatavondprogramma af, een talkshow dan nog wel, waarvoor Gert Verhulst, een vanzelfsprekende spilfiguur, ook James Cooke in dienst heeft genomen. Deze jongen kan ten pleziere van het ruime publiek als geen ander een komische nicht nadoen, van het type dat in barre tijden de show stal in politiek incorrecte comedyseries uit het Verenigd Koninkrijk. Ik zie Jani Kazaltzis nu even over het hoofd. Tijdens zijn werkzaamheden spreekt James Cooke vooral geen algemeen Nederlands, want waar zou dat op de Vlaamse televisie goed voor zijn? Gert Verhulst klinkt nu eens alsof hij spraakles heeft gehad aan een toneelschool, dan weer als iemand die in zijn geboorteplaats Berchem nabij Antwerpen een grote bestelling in een friettent plaatst waar hij, omdat zijn maag blaft van de honger, meteen goed begrepen wil worden en dan ook koste wat het kost de vraag ‘Wa zeit’em?’ wil vermijden.

‘Gert Late Night’ is au fond een openbare logeerpartij van Bekende Vlamingen. De bekendheden Erik Van Looy, Kevin Janssens en Jani Kazaltzis scheepten voor drie nachten in, en het schip bleef vervolgens liggen waar het lag. James Cooke introduceerde de gasten met een prutserig rijmpje. Dat deed mij aan ‘De slimste mens’ denken, maar ook aan ‘RUR’, een amusant en ophefmakend praatprogramma dat tussen 1983 en 2003 op de Nederlandse televisie te zien was. Jan Lenferink, waer bestu bleven?

In het interieur van de Evanna hing een nogal patserig sfeertje – goede smaak was er in ieder geval facultatief. Van meet af aan gaf Erik Van Looy, die op het punt stond 55 te worden, het publiek wat het van hem verwacht: hij onderstreepte dus zijn eigenaardigheden. Vroeger zag hij op zijn verjaardag soms vijf films na elkaar in de bioscoop, om er vooral niet aan te hoeven denken dat er eentje jarig was. Nadat Battle Cat, een vrouw die aan kooivechten deed en in het gewone leven lerares was, zich nader had verklaard, kreeg Erik Van Looy een zorgwekkende lachstuip. Hij had zich namelijk voorgesteld dat James Cooke, gewapend met een handtasje, aan een kooigevecht deelnam. Daardoor schoot hij dusdanig in de lach dat alleen verstikking hem nog uit zijn lijden kon verlossen. Het lachen verging mij in ieder geval eerder dan het hem verging. Nu ja, de gasten en het voltallige personeel van ‘Gert Late Night’ ziekten op dat moment een kater uit, die ze hadden opgelopen tijdens het verjaardagsfeest van Erik, een surpriseparty in een discotheek, waar we overigens bijzonder vergetelijke beelden van te zien kregen. Nadat hij was gaan trainen met Royal Antwerp FC, een plaatselijke sportvereniging, en tijdens die training in een onbewaakt moment een doelpunt had gescoord, maakte Erik Van Looy gewag van de tweede mooiste dag van zijn leven. De mooiste dag was de geboorte van zijn zoon. Volgens mij was er geen woord van gelogen.

De acteur Kevin Janssens moest, hoe interessant hij intrinsiek ook mocht zijn, vooral dienst doen als lustobject of als vleesgeworden masturbatiefantasie voor James Cooke en Jani Kazaltzis. Hij liet het zich, tussen twee veeleisende rollen in, welgevallen. Hij lijkt me overigens het type dat z’n eigen stunts doet. Elke aflevering van dit programma wordt afgesloten met een bedscène, waarin één van de gasten zich enigermate blootgeeft aan James Cooke. Niemand weet waar dat goed voor is. ‘Gert Late Night’ ging heel vaak over het uiterlijk van mensen – alleen al bij de gedachte aan veroudering greep Jani Kazaltzis, onder het uitstoten van wanhoopskreetjes, denkbeeldig naar vlugzout. Opdat kenners ‘Gert Late Night’ niet onmiddellijk als trash-tv zouden afdoen, kwam er ook een professor aan boord, die iets wist over een pil die het verouderingsproces spectaculair zou tegengaan. Het duurde niet lang of zowel Jani als Gert Verhulst wilde met een zekere aandrang dat hij ter plekke hun huid diagnosticeerde. De welopgevoede professor Gutermuth, diensthoofd dermatologie aan het UZ Brussel, ried hun evenwel beleefd aan op zijn spreekuur te komen. Een keurige man viel extra op in deze omgeving. De vraag ‘Wat doe jij aan overtollige neusharen, Erik?’ is me ook bijgebleven. Dat komt ervan als je een geheugen hebt. Het antwoord op die vraag ben ik dan weer vergeten.

Het schip Evanna zou al op drift moeten geraken om enige invloed op het verloop en de sfeer van deze talkshow te hebben. ‘Gert Late Night’, dat geenszins een nieuw licht op de talkshow werpt, is vooral een mediafeestje waarop ik me na een krap halfuurtje, wegens een zeker onbehagen, uit de voeten wil maken. Dat sluit niet uit dat ik, murw gewerkt, onder het zappen ooit nog wel eens lamlendig aan dit programma zal blijven haken. Voor de rest ben ik me er als pessimist natuurlijk van bewust dat ‘Gert Late Night’ trashy genoeg is om cultstatus te krijgen.

Rudy Vandendaele