Red Zebra - The Beauties of the Beast - The Best of Red Zebra (1980-1983)
Men kan het zich in 2016 wellicht moeilijk voorstellen, maar er is een tijd geweest dat het met Vlaanderen niet zo goed ging. De vroege eighties, meneer: de tijd van de RTT (Reagan, Thatcher & Tsjeven), werkloosheid, Koude Oorlog en gebakken lucht op Brussel Vlaams, en bij de stempelende jeugd het harde besef dat het leven elders was – overal, maar bijvoorbeeld niet in de straten van Brugge, een stad die werkelijk alles in huis had om een jonge punk tot razernij te drijven.
Het was in die uitzichtloze dagen dat Red Zebra toekeek hoe een nijdige zuidwester hun kille deunen eerst door de stegen en dan door het achterland joeg, langsheen de lintbebouwing en over akkers die blank stonden van de zure regen. Diep in de provincie zou hun hit ‘I Can’t Live in a Living Room’ argeloze jongens en meisjes nog jaren tot de vreemdste rituele dansen en kreten dwingen.
Mee? Sta ons dan even toe om te zeggen dat ‘Living Room’, op de compilatie ‘The Beauties of the Beast’ pontificaal vooraan, in z’n bouwjaar 1980 enigszins een toevalstreffer was. De jongens haalden dat jaar ook de finale van Humo’s Rock Rally; sound, esprit en oogopslag hadden ze aardig onder de knie, ze moesten blijkens pakweg ‘Innocent People’ en ‘Graveyard Shuffle’ alleen nog uitvlooien hoe je songs schrijft en helden uitzweet. Maar ze leerden snel.
Het jaar erop bracht eerst ‘TV Activity’ en de inkzwarte indianendans ‘I’m Falling Apart’, samen op een door Paul Couter geproducete single. Heeft iemand die eigenlijk nog liggen? Classic stuff, hoor, scherp, geëngageerd en potent als een jonge hengst. Red Zebra in volle galop: de perfecte aanloop naar de uitmuntende mini-elpee ‘Bastogne’, waarvan alle vijf nummers hier terecht zijn opgenomen. De titeltrack is een machtige instrumental van internationale klasse. ‘The Ultimate Stranger’ en ‘The Art of Conversation’, waarop naadloos invloeden van Wire zowel als Joy Divison geïncorporeerd worden, kunnen nog vele postpunkrevivals mee. Op afsluiter ‘Man Comes from Ape’ zet zanger Peter Slabbynck overtuigend een primaat neer, maar het is onmiskenbaar: 1981 was het Jaar van de Zebra. Naar het schijnt had zelfs John Peel het gehoord.
De volwaardige langspeler ‘Maquis’ (1983), net als ‘Bastogne’ geproducet door Jean-Marie Aerts, was anders van sound. Gespierder, dansbaarder, publieksvriendelijker en een pak minder goed. In ‘The Beauty of the Beast’, waaraan deze compilatie toch z’n naam ontleent, doen blazers onbeholpen pogingen om het groepsgeluid open te trekken, elders duikt een piepjonge Ann Tuts op. Veel middelmatigheid, een paar halve uitschieters, maar alles genadeloos aangevreten door de tijd. Eigenlijk blijft alleen de eenzame parel ‘Beirut by Night’ echt overeind.
In de Rock Rally van ’86 haalt Peter Slabbynck met The Boy Wonders brons, in de jaren 90 teistert hij met Mies Meulders Vlaamse podia onder de roepnaam De Lama’s. Ook Red Zebra keert nog een aantal keren terug, omdat ook een zebra nu eenmaal bezig moet blijven. En nu is er dus deze compilatie, waarvoor wij om redenen hierboven uiteengezet graag een lans willen breken. Een paar knieschijven ook, als het moet. U zegt het maar.
LinksFacebook
