Reportage: God in Frankrijk – De Groote Oorlog

Bent u dat WK Voetbal en de tonnen kak errond ook stilaan kotsbeu? Dan hebben wij goed nieuws, want weldra dient de Ronde van Frankrijk zich weer aan. Kunnen we daar allemaal tezamen weer een boompje of twee over opzetten, hoera!

Bij Eén beginnen ze zondag alvast met een eenmalige special van ‘God in Frankrijk’, de gezapige wielerreeks waarin Karl Vannieuwkerke met een vintage Citroën oude en nieuwe parcours verkent. De hardest working man in sport business gaat deze keer op zoek naar de invloed van de Eerste Wereldoorlog – nog zo’n wapenfeit waar we dezer dagen voortdurend mee om de oren worden geslagen – op het verloop van de Tour. Daarvoor ruilde hij zijn vaste compagnon de route, Bart Van Loo, tijdelijk in voor cabaretier Wouter Deprez.

HUMO Als wielerleek weet ik alleen dat de Tour tijdens die oorlogsjaren niet is doorgegaan. Vertel me dus vooral meer.

'Dat er velen in de wielersport stappen omdat daar veel geld te verdienen valt. Ik wil het niet weten!'

Wouter Deprez «Ah, dat klopt ten eerste al niet helemaal. In 1914 is de Ronde nog wel doorgegaan. Het dodelijke schot van ­Princip in Sarajevo was toen juist gevallen, maar de eigenlijke oorlog moest nog uitbreken.

»Verder heb ik van Karl veel interessante verhalen gehoord over Tourwinnaars en -vedetten die aan het front gesneuveld zijn. Of het verhaal van Philippe Thys, de Belgische wielrenner die de Tour drie keer won, maar die zijn carrière moest onderbreken door de oorlog.»

HUMO Bart Van Loo liet in dit tijdschrift optekenen dat Karl onderweg al eens een flauwe mop durft uit te halen. Iets van gemerkt?

Deprez «Ja, we waren met een uitsluitend mannelijke ploeg onderweg, dus dan zit je al snel op het niveau van scheet- en seksmoppen, hè (lacht). Zeer verheffend is dat allemaal niet, gezellig dan weer wel. Onderweg hebben we ook goed gegeten en gedronken – echte Bourgondiërs, die mannen van ‘God in Frankrijk’. Ik ben ook stilaan op een leeftijd gekomen dat ik zo’n soort man mag worden, vind ik: honderduit over sport praten, terwijl je jezelf lekker aan het volsteken bent.»

HUMO Heb je eigenlijk voeling met het wielrennen?

Deprez «Ik hou heel erg van het romantische, mythische aspect van die sport. De eenzame held die de berg beklimt, de zwoegende flandrien... Ik vind het ook prachtig dat het draait om het feit dat iemand uit een groep probeert te ontsnappen, om dan weer door die groep ingehaald te worden. Een mooiere metafoor voor de West-Vlaamse mentaliteit – en voor het leven in het algemeen – bestaat er toch niet! (lacht)

»Ik kan behoorlijk lastig worden als ik op de meer prozaïsche kanten van het wielrennen wordt gewezen. Dat er bijvoorbeeld veel mensen in de wielersport stappen omdat daar veel geld te verdienen valt. Ik wil het niet weten! (lacht)»

HUMO Klopt het dat je nieuwe theatershow over de Grote Oorlog zal gaan?

Deprez «Ja, maar ik zit nog volop in de schrijffase. Ik ga een oorlogsgids spelen, die al honderd jaar mensen rondleidt in Geluwe. Ik ben me ter voorbereiding in het oorlogsverleden van Geluwe aan het verdiepen. Interessant spul, hoor.»

HUMO Wat vind je eigenlijk van al die projecten tegenwoordig om WO I te herdenken?

Deprez «Tja, geef mij eens één voorbeeld van een recente hype die niet overdreven was (glimlacht). Sommige initiatieven zijn wel gewoon wansmakelijk: die oorlogsbieren of pralines in de vorm van een klaproos... Dat getuigt van bitter weinig smaak. Maar die musical bijvoorbeeld: ik vind dat niet per se iets slechts, al hoef ik ’m zelf wel niet gezien te hebben. Maar het is natuurlijk bon ton om daar al op voorhand negatief over te doen, zeker in hippe kikker-kringen. Mij doet die houding te veel denken aan die kliekjes op de speelplaats vroeger die samenzweerderig stonden te fezelen. Ik heb daar zelf geen zin meer in.»

HUMO En lachen met ons CM-brilletje... Bedankt!