Reportagereeks: Caribbean with Simon Reeve

Meer dan twaalf jaar nu al reist de kwieke BBC-presentator Simon Reeve beroepshalve de aardkloot rond, wat ’m al van Patagonië tot Transnistrië en van de Bahama’s tot Nagorno-Karabach heeft gebracht.

'Nooit geweten dat zeboes zulke gigantische leuters kunnen hebben'

Voor zijn nieuwste, driedelige reisreeks vereerde Reeve de Caraïbische eilanden met een bezoekje, zij het niet om er als de eerste de beste toerist door zijn strandstoel te zakken in een luxueus all-inresort.

Simon Reeve «Ik probeer in mijn reportages altijd zowel de zonnige kant als de schaduwzijde van de landen die ik bezoek te laten zien, en dat was dit keer niet anders. Want de Caraïben zijn méér dan mooie plaatjes van stranden met palmbomen: er zijn ook behoorlijk wat problemen. En die problemen hebben mijn camerateam en ik niet geschuwd, waardoor we in een paar behoorlijk angstaanjagende situaties zijn terechtgekomen. Met name in Honduras, een tamelijk klein Centraal-Amerikaans land met een aantal Caraïbische eilanden. ’t Is een land van extremen: een eindje van de kust ligt het mooiste koraalrif dat ik ooit gezien heb – zelfs de meest verstokte atheïst zou ervan in een schepper gaan geloven – maar op het vasteland hebben de Hondurezen af te rekenen met onvoorstelbare geweldcijfers. Ik heb met een kogelvrij vest om m’n lijf San Pedro Sula bezocht, ’s werelds meest gewelddadige stad die niet in een oorlogszone ligt – één moord op vijfhonderd inwoners per jaar, met dank aan de cocaïnebendes. Op een gegeven moment passeerden we daar een plek waar net tevoren twee agenten waren vermoord: op weg naar huis werden ze plots op een kogelregen getrakteerd. Voor mij was die ervaring zo beangstigend dat ik er nog altijd ’s nachts van wakker schiet, maar voor de Hondurezen was het weinig bijzonders: ’s avonds zat het niet eens in het journaal.»

- U hebt ook de Dominicaanse Republiek bezocht: wat valt er over dat land nog meer te vertellen dan wat we uit de reisbrochures weten?

Reeve «Van alles (lacht). Ieder jaar bezoeken miljoenen mensen de Dominicaanse Republiek, maar er zijn er niet veel die een voet buiten hun resort of boetiekhotel durven te zetten. Fijn, want dat betekende dat ik op m’n gemak door de glorieuze oude koloniale zone van de hoofdstad – werelderfgoed! – kon flaneren.

»Mijn gids, Carlos, nodigde me uit voor een cocktail in één van de vele drive-through bars in en rond de hoofdstad. Heel gezellig, hoor, maar de Dominicanen blijken er een alarmerend relaxte attitude ten opzichte van verkeersveiligheid op na te houden: zin in een cocktail of drie voor u weer de baan op gaat? Geen enkel probleem, meneer! Toch iets om in het achterhoofd te houden wanneer je per auto door het land reist. Na dat bezoekje aan de bar heb ik een paar bange uren doorgemaakt op de snelweg richting Haïti, het armste land van het westelijk halfrond, maar gelukkig hebben we het er zonder kleerscheuren afgebracht.»

- Een volkomen ongerelateerde vraag nog, om af te sluiten?

Reeve «Shoot!»

- Wat is het vreemdste eten dat u op reis ooit voorgeschoteld hebt gekregen?

Reeve «Wellicht penissoep, in Madagascar. Een lokale specialiteit met als voornaamste ingrediënt het in blokjes gehakte geslachtsdeel van een volwassen zeboestier. Lekker was anders: ’t was net alsof ik op stukjes kraakbeen aan het kauwen was. Nooit geweten ook dat zeboes zulke gigantische leuters kunnen hebben. My goodness!»

undefined