Restless
In een ideale wereld zou 'Restless' massaal veel media-aandacht krijgen en in onmetelijk veel bioscoopzalen te zien zijn, van Antwerpen tot Aalter en van Oostende tot Welkenraedt. In de hardvochtige realiteit zal dit kleinood zo goed als worden doodgezwegen en slechts op een handvol schermen worden vertoond.
Wij kunnen hier, als een nar die wanhopig met zijn bellen staat te rinkelen, alleen maar zeggen: asjeblief, ga toch ergens kijken, want de nieuwe film van Gus Van Sant is heel, héél mooi.
Enoch en Annabel zijn twee tieners met veel charme en een gezond gevoel voor humor, maar hun harten zijn zwaar en boven hun hoofden weerklinkt het ruisen van donkere vleugels.
Enoch, een weeskind, tekent graag kalklijnen rond zijn lichaam, speelt zeeslag met de geest van een Japanse kamikazepiloot, en houdt er een eigenaardige hobby op na: begrafenisplechtigheden crashen. In een rouwkamer komt hij onder de bekoring van Annabel, een lief meisje dat nog maar enkele maanden te leven heeft.
Wat volgt is een tegelijk hartverscheurend mooi en oneindig droef boy-meets-girl-verhaal: hun eerste keer zal, onherroepelijk, ook hun laatste keer zijn. Het had voer kunnen zijn voor een regelrechte tearjearker, en we hébben af en toe ook een traantje weggepinkt, maar Van Sant houdt het spook van de klefheid op een veilige afstand.
De cineast, die na het epische 'Milk' opnieuw voor het kleinere canvas kiest, schuwt zeker de clichés niet – hospitaalherrie! sterfscènes! – maar hij splijt ze open als kokosnoten en zoekt voortdurend naar de waarachtigheid, naar de speelsheid, naar de poëzie ook.
En de twee jonge hoofdacteurs zijn prachtig: Henry Hopper (de zoon van Dennis!) en de fantastische Mia Wasikowska ('Alice in Wonderland') zien er in de herfstige fotografie van Harris Savides (zie ook 'Elephant', 'Zodiac' en 'Somewhere') uit als twee bleke spookverschijningen die nog héél even in deze droeve wereld mogen ronddwalen.
'Je denkt dat de zaken op een bepaalde manier gaan lopen, en dan lopen ze niet zo, en dat is zwaar,' hoorden we iemand zeggen. Op het eerste gehoor vonden we het een beetje melig klinken - maar waar komen die steken in onze borstkas dan vandaan?
Bekijk de trailer »
