Review: 40 jaar Hip Hop: Afrika Bambaata (AB)
De godfather van de hiphop kwam in Brussel een oldschool feestje bouwen.
Het feestje dat de Ancienne Belgique voor de veertigste verjaardag van hiphop had georganiseerd, was al twee dagen bezig toen er op vrijdagavond een klepper van formaat langskwam: Afrika Bambaataa, ex-ganglord uit de Bronx die met zijn ‘Planet Rock’ mee aan de wieg stond van het feestvarken.
Vrijdagavond, maak daar gerust zaterdagochtend van, want toen Bam met zijn ruim honderdvijftig kilo het podium van de AB Club opstapte – het was meer een soort verschijnen eigenlijk, ineens stond hij er – had de klok al middernacht geslagen. De Club, jawel, want voor een dj-setje werd nu ook weer niet zó veel volk verwacht. Knal uitverkocht uiteraard – met voor de deur het gebruikelijke gedrum van homies die alsnog binnen wilden en de politie erbij, all part of the game. Maar doordat er binnen voortdurend een hoop volk óp het podium naar Bambaataa stond te kijken, bleef er in de zaal genoeg ruimte over om te ademhalen dan wel een dansje te wagen. Bambaataa werd welkom geheten met een doek achteraan op het podium: ‘Zulu Nation – Belgian chapter’, en op de tonen van ‘Rapper’s Delight’ was er taart en champagne voor iedereen die zich een weg naar voren wist te banen. Geen taart voor Bambaataa, die met zijn enige glimlach van de avond een bordje afsloeg. Er zat over het algemeen weinig beweging in Bam, een man die nooit heeft bekendgestaan voor het vrijelijk etaleren van zijn emoties.
De moves liet hij uit zijn vingers komen, heel af en toe zag je lichtjes zijn heupen bewegen, en op wat hij uit de speakers liet komen – dat het hárd stond! – kon je onmogelijk stil blijven staan. Meteen veel James Brown-stuff in de mix, very oldschool, die droge kale beats waar hij altijd een patent op heeft gehad, ‘Play That Funky Music’ van Wild Cherry, ‘Shimmy Shimmy Ya’ van Ol’ Dirty Bastard… . Eén dag eerder, op donderdag 13 november, was het namelijk precies tien jaar geleden dat ODB morsdood was neergevallen in de New Yorkse studio van zijn Wu-Tang-collega RZA. Mooi toch dat godfather Bambaataa dat met fluo in zijn smarthphone had genoteerd.
Drie van de ‘four elements of hiphop’ werden geëerd tijdens de set van Afrika Bambaataa: het dj’en nam hij zelf op voortreffelijke wijze voor zijn rekening, hij had een rapper meegebracht die zijn enthousiasme dat hij hier naast de grote Bambaataa mocht staan nauwelijks kon verbergen (maar verder de beats van De Meester uitstekend van rhymes voorzag), en hoe later het werd, hoe meer er her en der in de club enkele vierkante meters werden vrijgemaakt voor breakdancers.
Hoe later het werd, hoe meer het feestje uit de hand liep ook. De danspasjes werden wilder, de breakdancers verhuisden naar het podium waar het gaandeweg almaar drukker was geworden, en in een hoek van de zaal stond iemand laveloos tegen de muur te zeiken. In het oog van de storm, onbewogen: Bambaataa, het oog strak op de beat. Zoals hij was verschenen, was hij ook ineens weer weg. Net als vroeger. Voor hoeveel jaar dit keer?
Het moment
Taart voor iedereen op de tonen van 'Rapper's Delight', en toen moest Bambaataa nog beginnen.
Quote
Geen quotes, Bambaataa heeft geen woord gezegd.
