Review: 50 Cent - Get Rich Or Die Tryin'

Het getuigt in deze fuckin' oorlogstijden van weinig kiesheid om de geheel en al uit withete agressie opgetrokken 50 Cent en zijn - al dan niet geveinsde - vergoelijking van geweld bij u aan te prijzen, maar we doen het toch, want deze 'Illest mother...

Het getuigt in deze fuckin' oorlogstijden van weinig kiesheid om de geheel en al uit withete agressie opgetrokken 50 Cent en zijn - al dan niet geveinsde - vergoelijking van geweld bij u aan te prijzen, maar we doen het toch, want deze 'Illest motherfucker in the world' maakt vandaag de dag toevallig de meest onweerstaanbare gangsta rap die ons vanuit de VS bereikt.

De eerste officiële cd van 50 Cent (op het label van zijn mentor Eminem), 'Get Rich Or Die Tryin'', opent zo overweldigend dat wij - noch kenners, noch grote fans - meteen bij de keel werden gegrepen. Gelukkig niet door de potige klauwen van 50 Cent zelf (echte naam: Curtis Jackson), want een doetje is de voormalige (?) crackdealer-pooier-bajesklant zo te zien niet, maar door het stuiterende openingsvijftal dat luistert naar titels als 'What's Up Gangsta', 'Patiently Waiting' (met gastrol voor Eminem, die ook elders regelmatig meerapt of voor de mixing tekent), het biografische 'Many Men (Wish Death)' (inclusief strofen als 'I put a hole in a nigga for fucking with me/My back on the wall, now you gon' see/Better watch how you talk, when you talk about me', waardoor een fijne sample van 'Out of the Picture' van Tavares is geregen), de aanstekelijke single 'In Da Club' en het lijzige 'High All the Time'. Met meer panache kan een cd bezwaarlijk beginnen... Voeg bij dat openingssalvo ook nog raps & rhymes als 'P.I.M.P.' (zowaar met steel drums), het met Nate Dogg gebrachte en met flarden Barry White (!) opgesmukte '21 Questions' en het uit de soundtrack van '8 Mile' gelichte 'Wanksta' (de remix is één van de drie bonustracks) en u begrijpt dat we hier van een debuutcd spreken om 'Straffe Debuutcd' tegen te zeggen. En daar hebben producer Dr. Dre, Eminem en 50 Cent gelijke verdiensten aan: vernuftige hooks, funky synthesizers, hitgevoelige refreinen en wiegende rhymes zijn van alledrie het handelsmerk.

Voor de nigga die graag opschept met het aantal kogels dat reeds op hem werd afgevuurd ('I took more bullets than most platinum-selling rappers have hits') en die onlangs voor zijn zoontje een kogelvrije vest kocht, kunnen wij geen morzel sympathie opbrengen, voor zijn muziek daarentegen!