null Beeld

Review: Adam Green - Friends of Mine


Adam Green is de mannelijke helft van The Moldy Peaches, het geschifte New Yorkse duo dat zo'n twee jaar geleden met zijn eerste (en tot nu toe enige) cd voor een paar rimpelingen zorgde, en het tot Pukkelpop én voorprogramma van The Strokes schop...

Charlie Poel


Adam Green is de mannelijke helft van The Moldy Peaches, het geschifte New Yorkse duo dat zo'n twee jaar geleden met zijn eerste (en tot nu toe enige) cd voor een paar rimpelingen zorgde, en het tot Pukkelpop én voorprogramma van The Strokes schopte. Green is ook een zelfverklaarde volgeling van de anti-folk-stroming, die zijn inspiratie niet bij wollige singer-songwriters en folkartiesten uit de sixties haalt maar bij de punkers uit hún jeugd.

Men zou zich aan 'Friends of Mine', de tweede solo-cd van Green, kunnen mispakken. Er is het angelieke kopje met de lange krulharen van Green dat de hoes siert, en er is de verraderlijk innemende muziek: heldere zang, krinkelende twinkelende akoestische gitaren en bovenal: avontuurlijke maar tegelijk rustgevende strijkers. Helemaal anders dan het ruisende en krakende lo-fi-debuut van een jaar geleden dus. Denk aan: Leonard Cohen (het mag ook Tim Hardin zijn) meets eels. Maar dan zijn daar die téksten van Green. Over incest, over 'The Prince's Bed' ('Everybody's talking about Jesus/Everybody's fucking my princess/Goodnight to my new dead wife' - knoop er maar eens een touw aan vast), over seks met een vrouw zonder benen (in het fragiele 'No Legs' luidt het in de allereerste regel zonder omwegen: 'There's no wrong way/To fuck a girl with no legs/Just tell her you love her/And she's crawling away' - hallo!) of over het popzangeresje Jessica Simpson dat in 'Jessica' berispend wordt toegesproken over de duistere kanten van haar songteksten. Green moet veel zeggen!

Er zit bij Green dus meer dan één vijs los, maar daar is niks mis mee, integendeel. Zéker niet als hij zo vriendelijk wil blijven om er van die knappe, instant-klassieke melodietjes bij te bedenken, die dan door Jane Scarpantoni van heerlijke strijkersarrangementen kunnen worden voorzien. Eén keer luisteren naar 'Bluebirds', 'Jessica', Bunnyranch', 'Hard to Be a Girl', 'Friends of Mine', 'Broken Joystick', 'No Legs' of 'We're Not Supposed to Be Lovers' en men is verkocht. Nu de cd nog.

Reageren op een artikel, uw mening ventileren of een verhelderend inzicht delen met de wereld

Ga naar Open Venster

Op alle artikelen, foto's en video's op humo.be rust auteursrecht. Deeplinken kan, maar dan zonder dat onze content in een nieuw frame op uw website verschijnt. Graag enkel de titel van onze website en de titel van het artikel vermelden in de link. Indien u teksten, foto's of video's op een andere manier wenst over te nemen, mail dan naar redactie@humo.be.
DPG Media nv – Mediaplein 1, 2018 Antwerpen – RPR Antwerpen nr. 0432.306.234