Review: Agnes Obel op Rock Werchter 2012
Goed idee, Schuer, om een derde podium aan uw festival toe te voegen. Naast de ontegensprekelijke toppers kregen wij de laatste jaren immers veel troep te verteren (Bruno Mars! Coheed and Cambria!), maar nu is er op Rock Werchter weer een plekje voor onontgonnen pareltjes en andere geheimtips. De tedere chanteuse Agnes Obel, bijvoorbeeld. Hulde!
Op de planken
Bizar: nu dachten wij de enigen te zijn die ‘Philharmonics’, het debuut van Agnes Obel, in onze platenkast hebben staan. Maar nee, hoor. U onthaalde haar - ‘the very first Danish girl ever on Werchter’! - met duizend open armen tegelijk.
Obel zag er uit als de Mormoonse versie van An Pierlé: fragiel, mysterieus, statig, en zonder stuiterbal. De beste vergelijking die wij voor haar muziek binnen handbereik hebben is ‘White Chalk’ van PJ Harvey: ingetogen pianomuziek voor treurwilgen en andere tedere zielen.
Twijfelend begon ze aan haar show. ‘Brother Sparrow’ en ‘Just So’ gaan ten onder aan een slechte geluidsmix, zenuwen. En een te tedere ziel? Maar vanaf ‘I Keep a Close Watch’, haar majestueuze John Cale-cover, keert het tij. En het afsluitend duo ‘Riverside’ en ‘On Powdered Ground’ zijn werkelijk grandioos.
Overigens: iédereen die ‘Katie Cruel’ covert, een traditional vooral gekend in de versie van Karen Dalton, verdient ons eeuwig respect.
Het moment
'Riverside’: zie hieronder.
Krijsen, tieren, blaten: de festivalcitaten
Met drié applausrondes en een donderend gestampvoet onthaalt u dat nummer, het hoogtepunt van haar set. Obel bréékt en fluistert het oprechtste dankwoord dat wij tot hier toe hoorden: ‘I will never forget this, honestly.’ Duizenden kippenvelletjes!
