Review: Alt-J op Best Kept Secret 2015
Je kan naar iets staan kijken dat perfect is, en toch niets voelen. Alt-J wás perfect, maar akelig netjes.
Alt-J, het wonderlijke alt-J. Twee jaar geleden, op de eerste Best Kept, hadden ze hier een niet geplande blitzkrieg uitgevoerd. Hun melancholie was op rupsbanden binnen komen rollen, na hun liedjes waren grote verzoeningsgesprekken nodig. Het was de tijd waarin je debuutplaat 'An Awesome Wave' krampachtig dicht tegen je aan hield als je over straat liep, beducht voor tuig dat je weemoed zou stelen. Eigenlijk bleef je in die tijd nog het liefst van al gewoon binnen, omdat je daar het dichtst bij 'Matilda' dacht te komen.
'Liedjes die elke eilandraad zouden overleven'
Het was groots en enig toen, een concert dat je naïviteit herstelde. Maar nu is het 2015, en is alt-J de headliner. Je aarzelt als John Newman 'Hunger of the Pine' inzet: zijn ze alt-J gebleven of een verdrietige U2 geworden? Kúnnen ze 'Tessellate' nog spelen zonder ironisch of vermoeid lachje? Natuurlijk wel: de gitaren en de geheimzinnige elektronica zijn nog altijd gps-stemmen die je naar absurde bestemmingen leiden. De songs, ook die van tweede 'This Is All Yours', zijn gestileerde herenhuizen. En ze weten intussen hoe je dat doet, duizenden mensen in de maag stompen.
En dus was het perfect, zondagavond op Best Kept Secret. 'Something Good', 'Every Other Freckle', 'The Gospel of John Hurt': orchideeën die de orkaan doorstaan. De twee delen 'Bloodflood', de twee episodes van 'Nara': cadeaus die op verlanglijstjes staan. Maar gaandeweg begon er iets in me te knagen. Ik stond naar liedjes te luisteren die elke eilandraad zouden overleven, en speciaal voor deze avond een kostuumjasje aanhadden - wat kon er dan in vredesnaam verkeerd gaan?
Maar ik besefte dat alt-J veel met me aan het doen was, maar niet dit: ontroeren. Ze hadden hun sommen gemaakt, en de sommen klópten. Maar ik was niet naar Hilvarenbeek gekomen voor wiskunde. Wel voor passie en beklemmend sentiment. En het klonk allemaal wel mooi en slim en geschreven voor tedere dagen, maar het bloed kabbelde in plaats van te stromen. Het leek of er een vlies zat tussen de songs en de werkelijkheid, en een gat in hun fantasie. Het valt me hard om het te schrijven, maar: alt-J zette de zomer te koud in.
Het moment
De allerlaatste minuten van Best Kept Secret waren voor 'Breezeblocks', die liefdesbrief in bibberende letters. 'She's morphine / Queen of my vaccine': zo is dat maar net.
Het publiek
Strooide met complimentjes, handkussen en euforische bedankjes.
Tweet
En wat vond ú ervan?
Bekijk 'Mathilda' van Alt-J op Rock Werchter 2015:
