Review: American Music Club - California

De mooiste plaat van deze winter komt niet uit Laag-Groenland maar uit het zonnige Californië, waar behalve gebruinde rolschaatsmeisjes ook piekerhoofden als Mark Eitzel wonen. Eitzels American Music Club klinkt een stuk minder gezellig dan de groepsnaam laat vermoeden. Des te beter: niemand heeft behoefte aan de zoveelste bar band, aan voorverpakte lol met opgewarmde kost. Er hangen wolken boven 'California', het regent gebroken harten. Eitzel zit in een eezaam hoekje en schrijft bijpassende weerberichten, songs als 'Firefly': 'You're so pretty baby / You're the prettiest thing I know / You're so pretty baby / Where did you go?' Zo zit dat, dames: u maakt Mark zeer ongelukkig. Waarop Mark óns dan weer blij maakt met een elpee die, echt waar, nauwelijks moet onderdoen voor pakweg 'Born Sandy Devotional'.

De bewijzen liggen hier voor het oprapen: er is 'Lonely', mistroostige countryrock; er is de intense melancholie van 'Highway 5'. 'Bad liquor' waagt zich in de buurt van Iggy Pop, 'Now you're defeated' documenteert de kater die daar onvermijdelijk op volgt. Een steelgitaar trekt diepe traansporen in het genoemde 'Firefly'; 'Last harbour' is windstille, moegestreden folk. En de hoogtepunten moeten nog komen. 'Jenny' grijpt zachtjes naar de strot; 'Somewhere' is driftiger, maar handelt over tegenslagen, ziekenhuisbezoeken en drank (véél drank). Top of the krop in de keel: 'Blue and grey shirt'. Eitzel zit metersdiep, maar draagt zijn lot waardig. Hij jankt niet. Hij mijmert. Hij maakt uitstekende muziek. 'Californië' is — vermoed ik — de derde elpee van zijn Club. Word lid.