Review: ...And You Will Know Us By the Trail of Dead - Source Tags & Codes
Zoals Bent Van Looy zich de voorbije zomer uitsprak tegen djembe's, tabla's en ander rateltuig op de openbare weg, zo zouden wij graag een warm pleidooi houden tegen het gebruik van violen, cello's en ander gevogelte in pop- en rocksongs. Vaak wordt ...
Zoals Bent Van Looy zich de voorbije zomer uitsprak tegen djembe's, tabla's en ander rateltuig op de openbare weg, zo zouden wij graag een warm pleidooi houden tegen het gebruik van violen, cello's en ander gevogelte in pop- en rocksongs. Vaak wordt dat soort instrumenten namelijk pas uit de kast gehaald als de song al is ingeblikt maar nog een zeker je-ne-sais-quoi mist (doorgaans samen te vatten als: kwaliteit).
Maar er zijn ook uitzonderingen die de regel bevestigen. Zo is 'Heart in the Hand of the Matter' - ondanks - of dankzij - de strijkers één van de mooist georkestreerde songs in jaren. Hij staat op 'Source Tags & Codes', de derde cd van ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead (de groep met de brede T-shirts!). Pathos met grote P, jazeker, maar niet van het soort dat Live en consorten doorgaans tentoonspreidt.
'Ride the apocalypse,' krijst Kevin Allen (of Neil Busch of Conrad Keely of Jason Reece wie wát doet is namelijk niet altijd even duidelijk). Bij Trail Of Dead geldt slechts één regel: wie het heilige vuur voelt, neemt zo vlug mogelijk een instrument vast; dat maakt niet uit welk. Mochten ze geen geld hebben voor instrumenten, dan maakten ze muziek met een slagersmes, een hakbijl of een hamertje en een zaagske. Gitaren zijn nooit juist gestemd, of het zou per ongeluk moeten zijn, violen snerpen als een wespennest waar zonet iemand in is gaan zitten, trompetten ratelen als kalasjnikovs, en drums klinken als vallende soepketels in een lege kerk.
Wie na zevenen weleens Studio Brussel opzet, heeft 'Relative Ways' en 'Baudelaire' ongetwijfeld al horen voorbijdenderen, en van titeltrack 'Source Tags & Codes' zouden wij geblinddoekt hebben gezworen dat het de nieuwe dEUS-single (niet: Tom Barman solo) was. Toch is 'Source Tags & Codes' geen singles-plaat, maar een verhaal in dertien hoofdstukken. De dialogen zijn uitmuntend, de nevenverhalen zwarter dan zwart, en van liefde geen spoor - tenzij de resten van verdriet na de breuk.
De helden worden subtiel vereerd - 'Baudelaire', een getekend portret van Arthur Rimbaud op de achterflap, en 'Life Is Elsewhere', naar de gelijknamige roman van Milan Kundera - en de inspiratiebronnen cynisch bedankt: 'Without whom we'd have no need of a thanks list...'
'Source Tags & Codes' begint waar 'Nothing's Shocking' van Jane's Addiction zoveel jaar geleden ophield. En u?
