Review: Andre Williams & The Sadies - Night & Day
Types als Andre Williams maken ze niet meer, meneer: hielp in de fifties mee de rock-'n-roll uitvinden, schreef een tijdlang songs voor Motown, liet Ike & Tina Turner een dikke hit scoren met zijn 'Shake a Tailfeather', was manager én roadie van soulheld Edwin Starr, schreef songs voor Parliament/Funkadelic, raakte vervolgens compleet aan lagerwal (omdat dat nu eenmaal zo hóórt in dit soort verhalen) en werd in de nineties weer opgepikt als de godfather/mascotte van de garagerockscène van Detroit, waaruit onder andere The White Stripes zouden voortkomen.
Vier jaar geleden begon de altijd wel door verslavingen, schuldeisers, knettergekke exen of de politie achtervolgde Williams (75!) aan een nieuwe plaat, die nu eindelijk - en met de hulp van goed volk als The Sadies, Jon Spencer, Matt Verta-Ray (vormt samen met Spencer het excellente Heavy Trash) en Danny Kroha (van garagerockers The Gories) - op de buitenwereld wordt losgelaten.
Het thema van deze 'Night & Day': wat heeft het huidige Amerika zoal in petto voor een vijfenzeventigjarige nikker zonder geld? Niet veel goeds, als we de nooit een blad voor zijn mond nemende Williams mogen geloven.
'Stay out of Mississippi! Keep your ass out of Joliet! And a couple of more places where they don't like niggers! Hey, why do you wanna go anyway?' vraagt hij zich luidop af in het excellente 'Mississippi and Joliet', terwijl op de achtergrond twee jammerende vrouwenstemmen en een mondharmonica de blues tot leven brengen - het resultaat is grappig, kwaad en triest tegelijk.
Andere hoogtepunten: het ouderwets swingende en van een uitermate lekkere fiddle voorziene 'Hey Baby' (prima country voor uw plaatselijke honkytonk), de fantastische rocker 'One-Eyed Jack' (onlangs al te ontdekken in Arriba!), het 'Benidorm Bastards'-anthem 'The Seventy Year Old' en 'I Thank God', een gospelsong voorzien van een absurde tekst die alleen André Williams kan bedenken: 'I thank God / For let me live to this hour / I coulda been dead!' - kijk, zoiets vinden wij nu onweerstaanbaar grappig, zie. Dat God Andre nog lang genadig mag zijn.
