Review: Angels Of Light - The Angels Of Light Sing Other People
Meimaand indierock-iconenmaand, zeggen die van de AB, en anti-held Lou Barlow (1/5) bewees één ding: hij hoeft niet dronken en geruggensteund door zijn groep Sebadoh op te treden om er een zootje van te maken. Alleen en nuchter kreeg Barlow...
Meimaand indierock-iconenmaand, zeggen die van de AB, en anti-held Lou Barlow (1/5) bewees één ding: hij hoeft niet dronken en geruggensteund door zijn groep Sebadoh op te treden om er een zootje van te maken. Alleen en nuchter kreeg Barlow in de AB op geen enkel moment zijn gitaar gestemd, met alarmerend pijnlijke situatiehumor als gevolg. Wij moesten denken aan de komiek Filiberke, ter hoogte van 'Laat mij met rust, ik speel vuurtoren'.
Verging het Mike Watt (9/5) beter? Yep! Moeder, wij hebben Charlie Mingus 'Ace Of Spades' horen spelen. En hoe!
Op 28 mei komt Michael Gira als derde 'indie-icoon' naar de AB-club. Michael Gira komt van ver. We hebben hem bij Swans een keer met de rug naar het publiek zien optreden - hij rookte daarbij een sigaar. Swans was exorcisme, overdrijving en lawaai uit de onderwereld van toen.
Het Metropolis van Michael Gira is ondertussen serieus opgelapt: vandaag is hij platenbaas van Devendra Banhart, zijn favorieten zijn 'Five Leaves Left' en 'Blood On The Tracks' geworden, en dit 'Other People' is niet Gira's eerste plaat onder de roepnaam The Angels Of Light, maar wel de eerste echt goeie. De plaat opent met een song vol handclaps, mondharmonica en - wie ooit een kwartier naar 'Children of God' van Swans heeft geluisterd zal het pas bij een derde beluistering geloven - een koortje vol fa-fa-fa-fa's.
De nieuwe begeleiders van Gira heten Akron/Family, kerels half zo oud als Gira die een soort Godspeed You Black Emperor! doen, maar dan met orders van de buren om hen te laten slapen. Akron/Family maakt noise op fluistertoon: zo wordt er amper gedrumd op 'Other People'. Net goed! Op die manier kan Michael Gira zich nergens verstoppen, iets wat vroeger een keer te veel gebeurde.
'Sing Other People' is trouwens geen coverplaat. De other people zijn kennissen, of mensen die Michael Gira op tv ziet passeren (dat de Michael in 'Michael's White Hands' Michael Jackson is, heeft iemand er ons wel bij moeten vertellen). Gira versmelt met hen, for the sake of the song. Het levert teksten op waarbij het gezellig grijnzen is, stijl: 'Late nights in the week/ the drunks will come in/Some are pathetic/And some are my friends'.
De muziek laat zich na zes keer luisteren omschrijven als bizarre industrial gone folk, waarin wij het Alain Van Dam-cliché-alarm nergens hebben horen afgaan. Als songs een button droegen, hebben ze alle twaalf één met 'Tachtig-was-nu-ook-niet-zó-prachtig' opgespeld. Dié sfeer, ja.
Nog dit: soms doen Michael Gira's parlando's aan Lou Reed denken. Wie daarover struikelt, moet 'Berlin' nog eens opleggen. Alle anderen op 28 mei naar de AB-Club, waar Angels Of Light én Akron/Family héél straf zouden kunnen zijn.
