Review: Anton Walgrave - Before The Dawn
Anton Walgrave maakte twee jaar geleden zijn solodebuut als 'Anton' zonder achternaam. 'The Hum', opgenomen in Londen met sterproducer Kevin Armstrong, viel op door de indrukwekkende cocktail van stijlen, maar de verkoop viel tegen. 'Before The Dawn'...
Anton Walgrave maakte twee jaar geleden zijn solodebuut als 'Anton' zonder achternaam. 'The Hum', opgenomen in Londen met sterproducer Kevin Armstrong, viel op door de indrukwekkende cocktail van stijlen, maar de verkoop viel tegen. 'Before The Dawn' is een nieuwe start: Anton gaf zichzelf zijn achternaam terug, nam de plaat thuis op en vroeg Luuk Cox (Buscemi) als producer. In plaats van honderd verschillende genres schotelt hij ons nu ongecompliceerde maar gevoelige liedjes voor, die drijven op akoestische gitaren, samples, rare geluidjes en - als het toevallig zo uitkomt - een piano of een tweede stem. De Anton van 'Before The Dawn' is meer een moderne folkie dan een veelzijdige rockzanger.
Maar niet te vroeg juichen. De single 'Awake' doet weliswaar aan de millionseller 'White Ladder' denken, maar Anton Walgrave is nog geen David Gray, en zeker ook geen Peter Gabriel, wiens spook in bijna elk nummer rondwaart. Walgrave weet wel degelijk wat een mooie melodie is, maar zijn ijle stem heeft wat te weinig karakter om 'Before The Dawn' naar een werkelijk hoog niveau te tillen. Dat wordt het meest duidelijk in 'Always On My Mind': Elvis kan er tranen mee uit stenen wringen, Walgraves interpretatie laat ons onberoerd. Voor de in simplistisch Engels gestelde teksten geldt eigenlijk hetzelfde: ze willen ontroeren, maar het lukt niet. De bijdetijdse soundscapes van Luuk Cox wekken al evenmin de warmte op die Walgraves liedjes eigenlijk wel hebben. Een goed ingespeelde begeleidingsgroep had het wellicht beter gedaan.
We twijfelen niet aan Walgraves songschrijverstalent maar er schort nog te veel aan de uitvoering. 'Before The Dawn' is hierdoor (wederom) niet de plaat die Walgrave in zich heeft. Dat is overigens geen reden tot ongerustheid: de eerste vijf van The Beatles waren ook geen wereldwonderen.
