De verf waarmee we de vier sterren op het concert van The Streets hadden geschilderd was nog niet droog of Arsenal had dat - en we citeren voor één keer uit eigen werk - 'fenomenale feestje' al tot een voorprogramma gedegradeerd.

Ben Payszaterdag 4 juli 2009, 02:23

Het was twee jaar geleden dat Arsenal op Rock Werchter had gestaan en na het gejuich te hebben meegemaakt dat de groep van John Roan en Hendrik Willemyns vanavond na elk nummer te beurt viel, weten we één ding zeker: het is maar goed dat die afwezigheid niet langer heeft geduurd of we hadden onherstelbare gehoorschade opgelopen.

Correctie, er is nog iets waaraan niemand nog kan twijfelen na het vierde optreden van Arsenal op Rock Werchter: het is een wereldgroep. Die kwam om te beginnen geweldig gretig uit de hoek met Turn Me Loose'. Op dat moment was de partij eigenlijk al gewonnen. Knock-out in de eerste ronde. Maar hoe luider het publiek joelde, hoe meer de zeven op het podium het beste van zichzelf gaven. Met het beste bedoelen we niet alleen de stem, de soul en de smakelijke slangenbewegingen van zangeres Leonie Gijsels maar vooral de vinnige versies van onder meer Switch', Mr. Doorman', Estupendo', Personne Ne Bouge' en Saudade'. Topnummers waarvan de populariteit die van het tentterritorium ruim overschreed.

Fenomenaal feestje, part two: the return van het fenomenale feestje!

Hoogtepunt

Jazeker, van begin tot eind.

Quote

Dit was ongelooflijk!' (zanger John Roan neemt ons de woorden uit de mond)