Review: Bastille op Pukkelpop 2015
Gedubbelcheckt: het was geen 14 juli. Qua verzachtende omstandigheden kon Bastille het dus wel schudden.
'En van je e-oh-e-oh en rompompom nog aan toe'
Sta ons toe het kort te houden. Sinds het verschijnen van ‘Bad Blood’, Bastilles debuut en voorlopig nog altijd enige volwaardige plaat, was dit minstens al de vijfde keer dat we ons oog op Dan Smith en de zijnen lieten rusten. We zagen Bastille op Rock Werchter in 2013, en nog eens in 2014. We zagen Bastille op Pinkpop vorig jaar, in de AB, in de Lotto Arena. We zagen Bastille, en elke keer hoopten we stilletjes dat we Bastille nooit op Pukkelpop zouden hoeven te zien. Vergeefse hoop, blijkt dit jaar. Eens je te ver buiten de muren van Vaticaanstad kuiert is niets meer heilig.
Wat valt er nog te zeggen dat we bijgevolg nog geen vijf keer gezegd hebben? Weinig. Dat de songs van Bastille samengesteld zijn aan de hand van een makkelijk te herkennen formule hebben we misschien nog wel het meeste herhaald na al die vorige beurten. Er is dan ook geen ontwijken aan. Zowel ‘Laura Palmer’ voorin als ‘Pompeii’ achterin, en ‘Flaws’ en ‘Icarus’ daartussen: en van je e-oh-e-oh en rompompom nog aan toe. Ook nieuw werk ontsnapt niet aan De Formule, en je vermoedt vanzelf dat Dan Smith het slim wil spelen en eieren voor z’n geld kiest, vooral blijven bij wat werkt. Veilig, voorzichtig. Ziedaar: Bastille. Coca Cola doet het ook, en ook zij hanteren al jaren een formule – het verschil: van hen willen we wel nog aanvaarden dat het resultaat plakkerig en mierzoet is.
‘Nieuw werk’: we gebruiken de noemer hierboven in de breedst mogelijke zin. Want Smith doet dat ook. Wanneer hij een nummer als ‘Blame’ aankondigt als ‘nieuw’, is dat omdat hij dat ondertussen al gewoon is – een simpele zoekopdracht leert ons dat we ‘Blame’ voor het eerst in een Bastille-recensie stopten in november 2013. Nieuw? Nou nee. ‘Beetje anders, beetje harder’ dan, zoals Smith ook nog meegaf voor aanvang? Harder: misschien. Anders: nee. Elke versnelling een surplace, elke emotie een maat te weinig. Ziedaar: Bastille.
‘I’ll see you in the future when we're older’, maakte Smith u en ons nog een keertje wijs in ‘Laughter Lines’. Vonden we grappig, want het gekke aan het publiek van Bastille is net: we get older, they stay the same age.
Het publiek
Mocht er vrijdagavond een bom ontploft zijn voor de mainstage, het was in één klap gedaan met puberen in Vlaanderen.
Quote
'We hebben altijd al op Pukkelpop willen spelen' - Naar de bindteksten van Dan Smith luisteren kostte niets. Ze ook nog eens geloven deed u echter op eigen risico.
Tweet
En wat vond ù ervan?
Bekijk 'Bad Blood' van Bastille op Pukkelpop:
