Review: Bat for Lashes op Rock Werchter 2012

Beide albums van Bat for Lashes – ‘Fur and Gold’ en ‘Two Suns’ – werden genomineerd voor de prestigieuze Mercury Prize, ze mag Ringo Starr, Thom Yorke en Debbie Harry tot haar fans rekenen, en ze wordt vaak vergeleken met Kate Bush, Siouxsie Sioux en Björk. In The Barn toonde ze waaróm precies: ze is tegelijk wonderkind, sirene én oervrouw.

Op de planken

We zullen maar meteen met de deur in huis vallen: we’d turn lesbian for Natasha Khan.

Ze kwam op in niets meer dan een bebloemde cape en enkellaarsjes – wat het mannelijke publiek meteen in pseudobouwvakkers veranderde – maar Khan overklast moeiteloos alle Fergies en Britneys van deze planeet: ze huppelt namelijk niet alleen hups over het podium, ze kan ook nog eens zíngen.

Khan opende met haar grootste hit ‘What’s a Girl to Do’, waarvan de inhoud – de verliefdheid die onvermijdelijk samen met de tijd wegebt – mooi contrasteerde met opvolger ‘Sleep Alone’ – over die zoete eerste maanden waarin je létterlijk niet alleen kunt slapen. Daarna gooide ze haar cape af en kroop ze voor ‘Moon and Moon’ achter de piano: meteen de eerste keer op deze Werchtereditie dat een artiest moeiteloos het publiek muisstil kreeg. ‘Priscilla’ kreeg klavecimbelbegeleiding mee en af en toe werd er een sambabal ter hand genomen, maar eigenlijk volstond Khans loepzuivere stem om ons mee te nemen in een donkere sprookjeswereld, doordrenkt van melancholie.

Het publiek

Vertedering, ontroering, verwondering (en ja, ook wel lust): het stond allemaal op uw gezicht te lezen.

Het moment

Voor de slechte verstaanders: het optreden was een aaneenschakeling van hoogtepunten. Herejezus, wat een stem.

Krijsen, tieren, blaten: de festivalcitaten

‘It’s so nice to see you singing the words!’ – Khan was duidelijk verbaasd over haar grote schare overzeese fans.