Review: Beastie Boys - To the 5 Boroughs
Voor al wie in de druk gesolliciteerde Humo-wedstrijd naast de prijzen valt en géén nieuw gezicht wint, hebben wij een goedkope extreme make-over in de aanbieding: 'Ch-Check It Out', de fantastische nieuwe single van de Beastie Boys. Dit is...
Voor al wie in de druk gesolliciteerde Humo-wedstrijd naast de prijzen valt en géén nieuw gezicht wint, hebben wij een goedkope extreme make-over in de aanbieding: 'Ch-Check It Out', de fantastische nieuwe single van de Beastie Boys. Dit is loepzuivere hiphop van de oude school, zij het niet zoals Mieke Van Hecke het bedoelt: 'Son you'd better listen! Stuck in your ass is an electrician.'
Meer nostalgie op rijm is te vinden op 'To the 5 Boroughs', de nieuwe cd waarop de Beasties ons bijna zes jaar hebben laten wachten. Als vanouds dollen de heren met iconen als ET ('phone home, now get the fuck out of my face') en Winnie the Pooh ('Cause I'm a freaky streaker like Winnie the Pooh, T-shirt and no pants, and I dance the Boogaloo'), die ze vrolijk linken aan hun voedselfixatie ('On a hot day sip an iced latte. Devious like Wile E. Coyoté'). Ze nemen ook uitgebreid de tijd om de concurrentie te dissen en de eigen rijmen te roemen: 'Omnipresent and omnipotent, my rhymes are whales and yours are rodents.' Ze mogen dan allang niet meer optreden met een gigantische helium-penis, ze hebben nog altijd de grootste.
Op de cover van 'To the 5 Boroughs' staat een gedetailleerde pentekening van de skyline van New York, mét Twin Towers. Met dezelfde zin voor detail en voor vervlogen tijden vervlechten de Beastie Boys verwijzingen naar de hiphop-hoogdagen in hun nieuwe nummers: de cd bevat samples van Public Enemy, LL Cool J, Run-DMC, Chuck D, 50 Cent en RZA; het heerlijke 'Triple Trouble' versnijdt de oerhiphop van 'Rapper's Delight' van The Sugar Hill Gang; en zo lijkt 'To the 5 Boroughs' uiteindelijk wel een remake van hun eigen miskende meesterwerk 'Paul's Boutique' uit 1989. Een scherpe compositie van verminkte samples, gemanipuleerde scratches en verknipte noise schenkt de cd een minimale maar onweerstaanbare flow. Daardoor krijgen de rhymes meer nadruk, en blijkt dat veel van de kracht van de Beastie Boys schuilt in de driehoeksverhouding tussen het neurotische krijten van Adam 'Adrock' Horowitz, het schurende blaffen van Adam 'MCA' Yauch en het nasale dreinen van Michael 'Mike D' Diamond.
Hoogtepunt is 'An Open Letter to NYC', een ode aan hun nimmer slapende stad: '2 towers down but you're still in the game.' De Beastie Boys ontpoppen zich verrassend genoeg als feestneuzen with a cause: 'We're gonna party for the right to fight' verdraait hun vroegere credo 'fight for your right to party', en het bezwerende 'It Takes Time to Build' geeft een nieuwe definitie aan 'it's time to get ill'. Vanzelfsprekend levert sillyness betere rhymes op dan political correctness, maar we troosten ons met de gedachte dat het misschien wel hélpt: de auditieve kicks van de Beastie Boys blijken zich uitstekend tot politieke doeleinden te lenen - zo lekte onlangs uit dat 'No Sleep Till Brooklyn' door de speakers knalde terwijl Irakezen werden gemarteld in Abu Ghraib. 'To the 5 Boroughs' klinkt vast geweldig als soundtrack bij het aan de honden voeren van George W. Bush.
